Help, m´n kies is doormidden gebroken.....

dat kwam Joris om 2 uur ´s nachts van dinsdag op woensdag vertellen. Helemaal in de stress natuurlijk, dat is ook behoorlijk schrikken.

De eerste "valse" kies linksboven, direct naast de hoektand lag finaal doormidden, van boven naar onder.

Gelukkig hebben wij een extra matras in onze kamer liggen, waar hij mocht komen slapen, dat scheelde in ieder geval een beetje in de stress. En die was er, want hij bleef maar naar de wc gaan....

 

De volgende ochtend een sms-je naar de klassenleraar gestuurd, waarna Paul en Joris meteen door mochten naar de tandarts. Dan ben je ineens blij dat ze het hier nodig vinden om altijd vroeg te beginnen. Paul had rond kwart voor acht de assistente al te pakken. Die wist niet hoe lang ze zouden moeten wachten, want Joris zou ergens tussendoor geholpen gaan worden.

Ik heb met m´n griep-lijf lekker doorgeslapen en toen ik zo tegen tien uur maar eens informeerde of er al voortgang was, bleek de kies getrokken te zijn.

 

Joris had een mooie verdoving gekregen en dat was nog goed te zien. Hier heeft hij nog een compleet verdoofde linker-mondhelft (hij probeert te lachen :-) )...



 

...en hier wordt het nog veel leuker, want een deel van de spieren doen het alweer, waardoor z´n mond helemaal naar beneden getrokken wordt. We hebben ons helemaal te pletter gelachen! Hij deed dit dus echt niet expres :D

Het probleem bleek uiteindelijk te zijn, dat de volgende kies aan het doorkomen is, maar de "oude" kies van de voorkant heel erg dun was. Tja als er dan druk op staat, breekt het geheel.

Ondertussen had meneertje natuurlijk wel honger, maar ja eten met een verdoving in je mond is best lastig. Gelukkig had ik nog een half pannetje kippen-groentensoep van de vorige avond staan en met een doek op schoot tegen het knoeien, lukte het eten daarvan best. We hebben al besloten dat we gewoon vaker soep moeten eten, want ook zonder verdoving is het zo lekker! En dat papa geen soep-eter is, dat is dan jammer. Dan mag hij wat anders eten.

Voor de rest is het hier een grieperige boel. Paul heeft al ruim een week last, ik was gisteren thuis en blijf dat vandaag ook nog (morgen gaat niet, dan heeft mijn collega haar enige vrije dag van de week) en sinds vandaag is ook Sabine thuis. Die moet morgen trouwens ook naar school, griep of niet, want ze heeft al te vaak kookles gemist en als ze die nog een keer mist, dan moet ze in de zomervakantie op herhaling. Daar heeft ze (en wij) natuurlijk helemaal geen zin in!