De winter nadert met rasse schreden

Het weer ziet er nog niet winters uit; de laatste dagen kan ik in de middaguren steeds de terrasdeur open zetten, omdat het zonnetje zo heerlijk schijnt. Ik geniet er nog even van.

Zoals gezegd nadert de winter met rasse schreden, het is alweer bijna december. Ongelooflijk!
Morgen de telefoon maar eens pakken om Hans te bellen. Dan kan ik vragen wanneer hij me voor het eerst verwacht. Sleutel en fleecejack regelen en dan kunnen we weer beginnen.

Eind van de week schijnt het te gaan sneeuwen, dus ik ben heel benieuwd. Voor het winterseizoen zou het wel goed zijn, dan hebben we alvast een goede, koude ondergrond en de toeristen willen nu op de webcams eigenlijk wel graag sneeuw zien.
Van mij mag het nu ook, ik ben er klaar voor!

Voor de rest nog een ander klein nieuwtje: ik ben vandaag weer gebeld door de lerares Engels van Joris. Hij maakt weer niet al z´n huiswerk en "vergeet" continu z´n teksten te schrijven. Zucht.
"Ja", zegt ze, "u had toch beloofd om wat beter op hem te letten en hem er bij te ondersteunen?"
Dat doe ik dus ook. Ik vraag elke dag of hij zeker weet dat hij alles gemaakt heeft, vraag hem te laten zien wat hij moet maken en kijk of hij dat dan ook gemaakt heeft. Maar ja, als hij z´n "aufgabenheft" continu vergeet mee te nemen naar huis, dan kan ik ook niets nakijken natuurlijk en dan nog zeggen de dingen die hij er in schrijft me niet zoveel.
Maar goed, we mogen naar school om met de lerares te praten over Joris. Ik ben benieuwd met wat voor briljante oplossing ze gaat aankomen, want ik weet echt niet wat ik meer moet doen en straks in het winterseizoen heb ik al helemaal geen tijd meer om me druk te maken om dat soort dingen, dan heb ik ander werk te doen.
We gaan het zien.

Joris is in ieder geval z´n laptop weer kwijt en mag voorlopig extra vroeg naar bed. De preek heeft hij ook gehad, maar uit ervaring weet ik dat hij die morgen alweer vergeten is.....