3 daagjes vrij!

In de tussentijd is er alweer een hele hoop gebeurd. Joris heeft griep gehad en is 3 dagen thuis gebleven.
De rapporten zijn binnen. Joris heeft een prachtig rapport met een 1 voor religion en voor de rest voor alles een GUT (2). Sabine´s rapport is ook mooi op de cijfers voor duits en mathe na, die zijn flink voor verbetering vatbaar. Volgens ons heeft ze op dat vlak nu toch ook het licht wel gezien en gaat dat het volgende halfjaar zeker verbeteren.

In het huis hebben we de afgelopen week 3 dagen hulp gehad van Paul z´n vader en Gerard van de camping, ook is Rinse (ook van de camping) een dagje wezen helpen. Dat heeft ervoor gezorgd dat we weer een leuke sprong vooruit hebben gedaan in wat er allemaal moet gebeuren. Paul voelt zich er in ieder geval flink door gesteund.
De basis voor Joris zijn "geheime kamer" is ook gelegd.
De mannen hebben het muurtje aan de kant van de badkamer opgemetseld en ook de vloer is gelegd. De foto is niet erg goed (mijn telefoon heeft niet zo´n beste camera en zeker niet in donker), maar zo kun je wel zien hoe hoog het ongeveer is.


Ik heb de afgelopen week een hoop vertaalwerk gedaan, er ligt nog een berg administratie die ik nog niet weg heb kunnen werken en we hebben voor de verandering weer eens een keer een rekening van Telekom Austria gekregen voor de aansluiting op de camping die er allang niet meer is.....

Om een lang verhaal kort te houden, we zijn moe, erg moe. Daarom hebben we besloten om zomaar 3 van de 7 dagen die deze week telt, niet te werken. Om onze telefoons compleet uit te schakelen en niets, maar dan ook helemaal niets te doen dat op werk lijkt.
Daar de kinderen komende week lekker een weekje vrij zijn kwam dat mooi uit.
Om te zorgen dat we niet teveel werkdagen verliezen hebben we de drie dagen om het weekend heen geplanned. Gisteren was dus onze eerste dag vrij!
Het kost moeite, vooral om de telefoon niet op te nemen (ondertussen zijn we nu eenmaal zo geprogrammeerd dat we die eigenlijk altijd opnemen), maar het is toch gelukt. Christoph en Christine hebben zich bereid verklaard om kleine Brixnet problemen (zoals het dagelijks resetten van de zender) op te vangen, zodat we ook daar niet naar om hoeven te kijken.

We wilden gisteren eigenlijk naar Salzburg rijden om de Salzwelten te gaan bekijken, maar we waren even vergeten dat het een drukke wisseldag was. Toen we hoorden dat de weg tussen München en Salzburg helemaal vol stond, hebben we het plan snel veranderd naar een dagje Rosenheim. Onze vrienden Marco en Corletta gaan daar regelmatig heen omdat je er zo leuk kunt winkelen, dus dat wilden wij ook wel eens bekijken.
Het is inderdaad een erg leuk stadje. We hebben voor Joris al een mooi sherif-pak met klapper-pistool gevonden voor de carnaval, Sabine heeft weer een prachtig pakje knutselspul gevonden en we hebben gegeten in de Karstad.
Dat was voor mij trouwens wel heel grappig, ik voelde me alsof ik in een V&D beland was! Echt zoals dat vroeger al was, beneden de sieraden en de snoepafdeling, op de eerste verdieping de damesmode en bovenin het restaurant. Ik hoefde niet eens na te denken, kwam zo waar ik zijn wilde. Voor de rest van de mensheid is dat misschien logisch, maar ik als niet-winkelfan zijnde vond het heel erg vreemd (en grappig).
Maar goed, daar wij ons echt niet een hele dag bezig kunnen houden met winkelen en ons niet de hele dag bezig willen houden met overal lekkere hapjes en drankjes kopen :) zijn we ook het hout-museum ingedoken waar we langskwamen.
Voor het gigantische bedrag van € 5,- voor het hele gezin, hebben we ons een kleine 2 uur lang prima vermaakt. Als we echt alles heel uitgebreid hadden willen bekijken dan waren we met gemak ruim 3 uur zoet geweest.

Na een flesje drinken te hebben gekocht zijn we weer naar huis gereden en zo tegen half zes kwamen we langs Gasthof Aschenwald. Daar dat de site is die ik afgelopen week heb vertaald, waren we wel nieuwsgierig hoe dat er in het echt uit zou zien. Dus daar naar binnen gedoken om een hapje te eten.
De eetzaal was erg jaren 70, wat voor ons wel de uitstraling is die veel mensen van Oostenrijk verwachten. De bediening snel en heel attent, het eten fatsoenlijk geprijsd en lekker. Sabine en Joris hadden niet veel honger dus die hadden respectievelijk een kopje knoflooksoep en een tosti gekozen. Paul had Gröstl en ik Pressknödel.
Helaas mijn contactpersoon Max Salcher niet kunnen spreken daar Joris zo moe was dat hij er misselijk van werd. Dus snel naar huis gegaan en de kinderen in bed gestopt, want ook Sabine was moe. Toen een kwartiertje later "lachen om homevideo´s" op tv was, mochten ze hun bed nog even uit om dat te zien en toen zijn ze weer lekker gaan slapen.
Paul en ik hebben daarna nog naar Shrek 2 gekeken en zijn toen ook onze bedjes ingedoken.

Vanochtend heerlijk lang uitgeslapen en wakker geworden met sneeuw. Het sneeuwt nu trouwens nog steeds!
Joris heeft zich de hele ochtend luidruchtig vermaakt met zijn klapperpistool terwijl wij lekker in bed zijn blijven liggen. Rond tien uur heb ik topfengolatschen voor ons gemaakt
waarbij bleek dat Sabine helaas helaas weer ziek is. Ze is normaalgesproken dol op Topfengolatschen en nu wilde ze niet eens een hapje!
Nadat ik m´n hand verbrand had aan haar hoofd wisten we het zeker, ze heeft weer flink koorts en ligt nu dan ook op de bank. Erg jammer, want voor vandaag hadden we een wandeling door de sneeuw op het programma staan.
Joris en Paul zijn nu dan lekker samen gaan wandelen, ook om te kijken of opa en oma misschien zin hebben om langs te komen, want daar heeft Sabine nu erg veel behoefte aan.

Naast mij staat de droger weer te draaien, de was wil ik nu eenmaal graag bijgewerkt hebben en ik denk dat ik zo maar weer eens een kaartje naar mijn schrijfdochter ga sturen, dat heb ik ook al veel te lang niet meer gedaan....