Er zitten ook wel eens moeilijke dagen bij

Tweede kerstdag zijn we weer lekker aan het werk gegaan en ´s middags arriveerden Paul z´n ouders ook weer op de camping. Omdat het werk eigenlijk wel weer gedaan was, ben ik om half vier opgehouden en zijn we met z´n viertjes naar opa en oma gegaan. ´s Avonds lekker met z´n allen bij ons nasi gegeten. Opa en oma hadden ook nog een grote verrassing voor de kinderen, de playmobil paardenboerderij. Daar wordt nu samen met de ridderkastelen flink mee gespeeld!

Zaterdag was weer een hele drukke dag van 8 uur ´s ochtends tot half zeven ´s avonds met een half uurtje pauze (waarvan ik ook nog eens een kwartier nodig heb gehad om thuis en weer terug te komen). Op een paar kleine strubbelingetjes tussen de twee stijfkoppen uit het campingteam na, liep het de hele dag perfect. We kunnen het als team echt goed met elkaar vinden en daar we allemaal onze specifieke taken hebben, lopen we elkaar ook niet in de weg.

Gisteren heb ik alleen de ochtend gewerkt, die trouwens ook heel snel om was.
Toen Paul me tussen de middag kwam halen, was er net een klant die niet goed was geworden en die heeft hij dan ook samen met z´n vrouw naar de dokter gebracht.
´s Middags zijn we eindelijk skispullen voor de kinderen wezen huren en hebben we ze daarna nog naar de piste bij de camping gebracht.
Die piste was de afgelopen jaren altijd van 10.00 tot 19.00 open, dus eigenlijk helemaal nergens over nagedacht. Bij de gondelbaan ook aangegeven dat we kaartjes voor de Schusterbühellift wilden en ook daar werd ons niets verteld (we waren daar rond half 3, kwart voor 3).
Om 4 uur waren de kids nog heerlijk aan het skiën toen de lift ineens dicht ging. Dus ik met het hoofdkantoor gebeld om te vragen wanneer de lift eigenlijk dicht moest gaan. Ook daar riepen ze dat die pas om zeven uur zou sluiten.
Ik dus vragen waarom die man daar dan het hele zaakje aan het sluiten was. Meteen kreeg ik daar opperhoofd Rudi aan de lijn, die mij op zijn eigen, altijd half schreeuwende manier ging vertellen dat ik toch moet weten dat de lift op verzoek van de camping nu vanaf 9 tot 4 open is en dat er alleen op donderdag en vrijdag tot zeven uur geskied kan worden. Nu had ik dat laatste inderdaad gezien, maar ik was er toch echt vanuit gegaan dat ze, als ze 1 uurtje vroeger open gaan, niet meteen 3 uur eerder sluiten!
Wij natuurlijk boos, want ze hadden ons bij de gondelbaan wel kunnen vertellen dat die lift zo vroeg sluit, dan hadden wij niet zo´n duur kaartje gekocht!
Toevalliger zag ik Christoph en pa Widauer buiten staan, dus die eens even gevraagd in hoeverre dat verhaal van de openingstijden op verzoek van de camping klopte.
Ze hebben inderdaad gevraagd of de lift niet om 9 uur open kan en tevens of hij gewoon tot 7 uur open kan blijven. Dat laatste kon volgens de liftbazen niet!
Vandaag wisten ze Paul trouwens ook te vertellen dat ook de kaartverkoop daar bij het liftje op verzoek van de camping gestopt is........ We vermoeden dat ze Paul z´n vraag verkeerd hebben begrepen, want dat is zeker niet op initiatief van de camping geweest. Vreemd volk die van de bergbahnen.....

´s Avonds gezellig met vrienden van ons bij de griek op de camping wezen eten. Moet eerlijk zeggen dat de bediening nog steeds niet ontzettend snel is en de porties zijn ook wel eens groter geweest, maar het was nog steeds erg lekker.

Vanochtend was ik om half zeven al bezig met onze administratie. Er moest nodig weer wat bijgewerkt worden en daar ik niet wist wanneer ik dat anders moest doen, dan maar even vroeg.
Iets na half acht weer richting camping en daar heb ik me weer prima vermaakt.
Eigenlijk moest ik van Christoph om twaalf uur al vrij nemen, maar omdat ik nog even wat dingetjes af wilden maken, ben ik toch wat langer gebleven.
Daar was ik erg blij om want even later kwam de vrouw van de man die Paul gisteren naar de dokter had gebracht. Haar man ligt nu in het ziekenhuis en het gaat erg slecht met hem...
Dat zijn momenten dat ik het ook echt moeilijk heb. Het zijn zulke vreselijk lieve mensen en dan gebeurt er zoiets.
Ik ben trouwens niet de enige die flink moet slikken bij zulke dingen, ook Christine en Christoph vinden dat heel moeilijk.

Toen ik richting huis liep, kwam ik nog een lieve duitse vriendin van ons van de camping tegen. Paul kwam me ondertussen tegemoet rijden en die moest natuurlijk zoenen toen hij Marion zag :) Nog even heel gezellig gepraat en toen snel naar huis naar de kinders.
Vanmiddag had ik alweer vrij gekregen, ik moet namelijk morgenmiddag werken omdat Christine in het hotel moet helpen. Die vrije middag kwam ook weer goed uit, ik heb al een hele stapel strijk weg kunnen werken en zodadelijk gaat er weer een stapel gedaan worden. Dan is dat tenminste maar op orde.
Daar Christine een aantal keer in het hotel zal moeten helpen met serveren, betekent het dat ik de komende tijd hele dagen maak en dus niet meer aan veel huishoudelijk werk toekom.
Aanstaande zaterdag gaat voor ons ook een flinke dag worden. We hebben die dag ca. 60 vertrekken staan, de huisjes moeten allemaal gepoetst want die zitten komende week ook vol (dat staat op Christine haar planning) en dan heb je ook altijd nog mensen die toch nog een dagje eerder of later weggaan dan geplanned en die we dan ook nog op zaterdag moeten helpen. Ik vermoed dat we geen tijd gaan hebben om pauze te houden...

Paul is momenteel vooral heel erg veel tijd kwijt aan het feit dat allerlei toeleveranciers gewoon niet bereikbaar zijn. Hij is alleen vandaag al bijna 3 uur bezig geweest om de service-desk van hewlett packard te bereiken en te zorgen dat een laptop van een klant waarvan het moederbord kapot is, opgehaald wordt om te repareren! Hij is al een kwartier bezig geweest om z´n naam goed gespeld te krijgen, want ondanks het feit dat hij zegt Leyten mit hartes T, gaf die (zeer slecht duits sprekende) muts continu aan dat het zeker met de D van Dora geschreven moest worden of anders met TH. Ik kon ´m daarna vrijwel opvegen, hij was zo boos.
Het is eigenlijk ook gewoon heel maf dat juist de grote bedrijven met heel veel medewerkers in deze periode vrijwel onbereikbaar zijn, terwijl eenmanszaakjes zoals de onze wel gewoon door (moeten) draaien. Als wij nu ook zouden sluiten, dan zouden er in Brixen een aantal zaken nu met hele grote problemen zitten omdat hun computersysteem niet meer werkt. Dat kan gewoon niet, daarvoor zijn we veel te veel bij de gemeente betrokken om daar maling aan te hebben.

Wat trouwens wel fijn is, is dat we dit jaar oud en nieuw samen met de kinderen kunnen vieren. Het was de afgelopen jaren heel erg gezellig in de Papalapub, maar samen met de kinders heeft toch ook wel wat. Paul heeft het nu veel te druk om DJ te spelen, hij vindt het wel jammer, maar de zaken gaan wat dat betreft gewoon voor.