Vakantie bij het Gardameer (woensdag 20.04.11)

Uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. Daarna opgebroken voor ons bezoekje aan SeaLife. Dit ligt direct naast het Gardaland, maar we hadden op die dag geen tijd meer om te gaan kijken.
Om het extra leuk te maken, namen we de veerboot van Maderno naar Torri, wat natuurlijk al een belevenis op zich is.
We stonden keurig in de rij te wachten, toen een aantal duitsers het erg nodig vonden om voor te dringen, wat twee auto´s lukte, de volgende werd door de wacht tegen gehouden. Die vent ging me een partij te keer dat hij bij die anderen hoorde en persé de boot op moest. Tja, wij waren toch echt eerder. Maar omdat wij de laatste onze rij waren en hij daarna weer mocht, probeerde hij z´n veel te grote auto voor ons te dringen. Dat lukt dus niet bij ons en we hebben ´m dat ook met een paar passende gebaren duidelijk gemaakt (nee geen middelvingers omhoog, dat is niet nodig). Waarom de man zo deed, was ons ook niet duidelijk, hij is ook de hele overtocht (zo´n 20 minuten) in z´n auto blijven zitten, dus vrienden van ´m zaten echt niet op de boot. ??? sommige lui...

Maar goed, dat weerhield ons er natuurlijk niet van om ook hier weer wat foto´s te schieten.

Wachten op de overtocht.

Altijd leuk voor een plaatje, zo´n scheepsbel.

We voeren heel hard, dat kun je hier goed zien.

Adamello was de naam van onze boot.

En voor we het wisten, waren we in Torri.

Het kost wat zo´n tochtje met de ferry, maar is ook wel heel erg leuk en indrukwekkend.

Toen gingen we rustig op weg naar Sealife, we wisten nu zo ongeveer waar we moesten zijn :)
Het entreebeeld laat in ieder geval zien dat we hier met een waterattractie te doen hebben.

Alhoewel Paul z´n uiterste best heeft gedaan, was het vrijwel onmogelijk om mooie foto´s te maken. Er mocht namelijk niet geflitst worden. Voor het welzijn van de dieren natuurlijk heel begrijpelijk.
Hieronder de mooiste kwallenfoto. Er waren er nog veel meer.

In de onderwatertunnel.

Prachtige koralen en waterplanten.

Zou het Nemo zijn?

De zeeleeuw was hartstikke leuk. We kregen Charlotte, een nederlandse die hier werkte nog flink aan het zweten toen we vroegen of ze het verhaaltje niet alleen in het Italiaans, maar ook in het Duits kon doen. Er waren namelijk een heel aantal Oostenrijkers en Duitsers aanwezig die net zo min Italiaans konden als wij. D´r Duits was niet best..... ;-)

Na een goede twee uur genieten in SeaLife gingen we naar het plaatsje Sirmione, want, zo was Paul ooit verteld, dat moest erg mooi zijn. Eerlijk is eerlijk, na de gigantische parkeerplaats (in het stadje zelf mogen alleen de bewoners en de daar logerende gasten parkeren) is de burcht inderdaad indrukwekkend te noemen.

Veel leuke doorkijkjes.

De openbare (hurk)toiletten zijn vaak niet bepaald hygienisch te noemen, maar de wandelpromenade maakt weer een hoop goed.

Al wandelend kwamen we bij het Maria Callas park

 en liepen langs het huis waar deze diva ooit woonde.

Deze zwaan poseerde heel mooi voor ons.

Na 20 stuks op een heel korte afstand zijn we opgehouden het aantal gelateria´s (ijssalons) te tellen. Het aantal is echt overweldigend, met als resultaat dat we er geen ijsje hebben gekocht. We konden niet kiezen.

In het kasteelhuisje bij de ingang van het dorp bleken ook nog nonnen te wonen, dat zagen we ineens op de terugweg. Hier zie je een van de dames bezig met de bloemen op het balkon.

Overal waar je langsliep werd je aangesproken voor een rondvaart. Elke zichzelf respecterende inwoner lijkt er wel een boot te hebben en die kun je huren voor zo´n € 60,- per uur.

Na deze leuke rondwandeling zijn we weer rustig naar huis vertrokken, waar we verder van de avond hebben genoten.