Nederlanders in Oostenrijk

Het is heel grappig als je met een onderwerp erg bezig bent, dan kom je ineens allerlei mensen tegen die daar mee bezig zijn. Terwijl je daarvoor echt dacht dat je zo ongeveer de enige was.
Zo ontmoet ik via internet toch weer een heel aardig aantal mensen die ook de stap naar Oostenrijk willen gaan wagen. En die zitten al niet meer in het droomstadium, ze zijn er net zo hard mee bezig als wij. Toch heel bijzonder om mee te maken vind ik. Vooral als het mensen zijn die maar een paar dorpen verderop wonen, dan voelt dat ineens als heel dichtbij.

Vandaag tijdens een flinke wandeling kon ik het niet laten om daar eens over te filosoferen en het gaat dan toch twee kanten op.
Aan de ene kant is het gewoon hartstikke leuk dat er (veel) meer nederlanders zijn die zo weg zijn van ons droomland, aan de andere kant vind ik het eigenlijk helemaal niet leuk. Erg bang dat het dan toch een beetje nederlands kliekje gaat worden en dat is nu net iets dat ik eigenlijk helemaal niet wil.
Het is makkelijk omdat je nu eenmaal toch iets makkelijker contact met andere nederlanders legt (we zijn per slot dan met z´n allen ausländer, hoe je het ook wendt of keert), maar de kans dat je de contacten met de einheimischen dan een beetje laat lopen, is dan ook weer groter. En we gingen nu toch deels ook naar Oostenrijk omdat de mentaliteit van de mensen daar ons voor het grootste deel toch aanstaat. Maar goed, misschien zie ik wel beren waar ze niet zijn. Dat hoop ik in ieder geval wel.