Bergleuchten en meer

Deze avond hebben we in het hele dal het Bergleuchten. Dit betekent dat de verenigingen hun symbool met grote fakkels op de bergen neerzetten en die worden dan tegen half 10 aangestoken. Echt een fantastisch gezicht en een groot feest.
Helaas kan ik er niet bij zijn, ik heb een buikgriepje opgelopen en heb momenteel weer een innige relatie met de wc-pot. Paul en de kinderen zijn net weggegaan en ik heb nu even puf (want wat wordt je toch moe van zo'n leegloop) om m'n blogje bij te werken.

Maar om het eerste even eerst te doen; de dag van gisteren.
Gisteren redelijk op tijd opgestaan om vervolgens een heel aantal zaken te regelen.
Paul had in een kast in de kelder familiefoto's en een oorkonde gevonden van de familie Pirchmoser (dit stond op de oorkonde en we vermoedden dat de rest er ook bij hoorde). Nog nooit van die naam gehoord, maar we vonden dat we toch moesten proberen om de zaken terug te bezorgen waar ze hoorden (vreemd dat de vorige huurders dat nooit hebben gedaan, maar waarschijnlijk hebben die nooit in die kast gekeken).
Toevallig spraken we een kennis van ons in het dorp en die vertelde dat dit huis van een tante van haar was geweest! Dus wij verteld van de foto's en oorkonde en zij kon ons vertellen dat dat inderdaad de meisjesnaam van haar tante was en dat ze vast blij zou zijn met die spullen. Het bleek dat de tante tegenwoordig bekend stond onder de naam Erber, wat hier in het dorp wel een bekende naam is, want dat zijn de mensen van de plaatselijke brouwerij.
Dus gisterochtend ging ik eerst met die spullen naar de brouwerij (Paul en de kids wachtten buiten in het zonnetje op me) en na wat heen en weer gevraag bleek het inderdaad om die mevrouw te gaan en die was zowel heel verbaasd als blij dat ik de spullen terugbezorgde. Het bleek te gaan om een trouwfoto van haar ouders en nog een familiefoto. Over de oorkonde zei ze niets, wat ik me kan voorstellen, want het ging over de diensttijd van waarschijnlijk haar vader in de tweede wereldoorlog.
Wij blij dat we iemand gelukkig hadden kunnen maken, want voor ons had dit natuurlijk geen enkele waarde.

Daarna gingen we door naar de raiffeisenbank om daar een rekening te openen en meteen te vragen of het verstandig was een aparte rekening te nemen gezien het feit dat Paul natuurlijk zelfstandig ondernemer is geworden. Dat laatste was niet nodig en verder werden we erg vriendelijk geholpen en natuurlijk was ook deze mevrouw weer ontzettend nieuwsgierig waarom we Brixen im Thale als woonplaats hadden gekozen.
Aan het eind kregen we natuurlijk ook nog het vriendelijke praatje dat als we een spaarrekening of iets dergelijks wilde openen of we dan zo vriendelijk wilden zijn om aan hun bank te denken :)
Daarna naar het gemeentehuis om een biobak te halen (die moet je hier kopen) met meteen een stel zakjes om de zooi in te doen. Door het kopen van die zakjes betaal je namelijk meteen de bijdrage voor het verwerken van het gft-afval. Erg handig. Als je het dus een beetje opspaart, zoveel mogelijk naar het dierenweitje brengt en dan niet te vaak je bakje aan de weg zet, dan kost het je niet echt veel.
Met de gewone vuilnis weten we nog niet helemaal goed weg. Onze vuilnisbak zit al bijna helemaal propvol, maar volgens de meeste mensen hier kun je, als je al je vuilnis goed scheidt, heel goed wegkomen met weinig vuilnis.
Nu nog ergens een lijst zien te krijgen wat waar hoort, want de melk- en sappakken blijken bijvoorbeeld bij het plastic te horen door het laagje dat erin zit. Je moet het maar weten!

Bij het gemeentehuis ook maar meteen even nagevraagd wat we moeten doen om kinderbijslag te krijgen, want die in NL wordt per 1 september stopgezet. Daarvoor blijken we naar het Finanzamt in Kitzbühel te moeten gaan. De mevrouw van het gemeentehuis heeft alles voor ons ingevuld en we hoeven nu alleen het formulier maar te gaan inleveren, met de geboorte aktes van onze kinderen erbij. Gelukkig dat we die in NL al geregeld hadden (dank zij de mensen van het oostenrijk forum).
Tevens kwam er op het moment dat wij er waren een nederlandse kennis van ons binnenlopen die ook een formuliertje nodig had om z'n pensioen weer overgeboekt te krijgen. Je schijnt als je geld uit nederland nodig hebt, zeer regelmatig om zo'n papiertje te worden gevraagd, dus hij zei al dat hij erg goed bekend staat op het gemeentehuis.
Hij bood ons ook al een fietsstoeltje aan voor Joris, maar helaas paste dat niet op onze fietsen. Zullen we er dus toch 1 moeten kopen die we op een mountainbike kunnen monteren.
Wat ook erg lief is, is dat we hun auto (tegen kilometervergoeding) van ze mogen lenen als ze 'm zelf niet nodig hebben. Zo houden we het nog wel even vol zonder eigen tufmobiel. Dat scheelt toch weer lekker in de centjes.

Na het gemeentehuis nog even de nodige boodschappen gedaan en toen naar huis. Bij het eten voelde ik me al niet zo heel lekker en kreeg flinke pijn in m'n maag. Voor de zekerheid maar even een glaasje schnaps naar binnen gemikt (is goed voor de spijsvertering), maar dat hielp geen biet en ik had dus al snel door dat ik waarschijnlijk een buikgriepje had opgelopen.
Na het eten zijn Joris en ik gaan slapen en zijn Paul en Sabine naar het zwembad gegaan. Dat was maar goed ook, want vandaag is het weer prut met het weer.

Vanochtend kwam dan eindelijk (hoihoihoi) de man van austria telekom voor onze internetaansluiting. Na een klein uurtje werken, waren wij dan voorzien van de door ons zo gewenste internetaansluiting en natuurlijk tevens onze telefoonaansluiting. We hebben natuurlijk meteen de ouders gebeld om ze te vertellen dat ze ons nu een stuk goedkoper kunnen bellen (en als ze echt willen natuurlijk ook via internet) en daar waren ze erg blij mee, haha.
Voor de rest kan ik over vandaag niet veel vertellen, behalve dan dat het niet leuk is om buikgriep te hebben. Ik heb m'n bed zelfs voor mijn doen teveel gezien vandaag en ik vrees dat ik er zo maar weer induik. Natuurlijk steek ik eerst nog even mijn neus buiten de deur om de lichtjes op de bergen nog een beetje te kunnen zien, want dat vind ik ook erg leuk.

We voelen ons alweer een stukje meer thuis hier in dit prachtland en hopen dinsdag (want maandag is het hier een feestdag) eindelijk naar Kitzbühel te gaan om daar de nodige zaken te regelen.