Het echte leven

Dan zit je hier en dan denk je: ja, dit is het echte leven in Oostenrijk.
En weet je wat zo geinig is? Het verschilt voor de meter niet met het leven in Nederland.
Nu hadden we dat ook niet verwacht hoor, maar het valt gewoon op.
Het is waarschijnlijk ook nog zo doordat Paul nog vakantie heeft en ook de kinderen nog niet naar school gaan. Wat dat betreft zou ik het ook leuk vinden als ik ergens een klein baantje kan vinden, dat leert toch een stuk sneller duits dan op deze manier. We praten met de kinderen nu eenmaal gewoon nederlands, dus veel oefenen doen we nu ook niet. Alhoewel het praten met de mensen van allerlei instanties me wel laat zien, dat het niet zo heel slecht met m'n duits gesteld is, hihi.

Vandaag helaas nog veel last van m'n darmen dus vooral weer veel geslapen.
Vanochtend was het weer onverwacht erg mooi, dus ik heb mezelf een aantal keer een paar minuten aan het zonnetje blootgesteld. Lang hield ik het niet vol, want met de darmproblemen is ook m'n bloeddruk weer naar beneden gekelderd en dan kan ik niet zo goed tegen die warmte (da's maar goed ook met mijn verbrandingspercentage). Maar lekker was het wel even.
De kinderen hebben heerlijk met gips geknutseld en zitten verven.

Toen Joris en ik tussen de middag gingen slapen, zijn Paul en Sabine weer op hun mountainbikes geklommen en dit keer een stuk richting Kirchberg gefietst. Ze zijn een aantal keer door een beekje heen gereden (Sabine voelt zich al zowat een professional ;)) en uiteindelijk onderaan de Gaisberg geland. Nadat ze daar wat koeien hadden bekeken, een bijzonder bloemetje hadden ontdekt (geen fototoestel mee, maar de omschrijving is als volgt: een kleine distel met een soort heel dik zonnebloemetje erop), wat gegeten en gedronken en toen weer richting huis vertrokken.
Thuisgekomen werd Joris al snel wakker en werden de fruitschillen en klokhuizen in een zakje gemikt en gingen ze met z'n drietjes naar het dierenweitje toe. Tussen het weitje en het wandelpad ligt een brug over de brixenbach heen en daarop staan al de dieren netjes te wachten op al het voer dat ze gaan krijgen. Heel leuk en de kinderen vinden het fantastisch.
Het laatste stuk richting dieren hadden ze gehold, want toen kwamen de (voorspelde) regenwolken eraan. Ook de terugweg hebben ze zo snel mogelijk gelopen zodat ze niet al te nat zouden worden. En jawel, gelukkig begon de plensbui pas toen ze net binnen waren.

Zelf heb ik tot een uur of 3 geslapen en na een frisse douche voel ik me een ietsje beter. Hopelijk zet het snel door, want ik wil nu ook wel eens een lekkere wandeling maken.

Er is eigenlijk maar 1 ding wat me een beetje tegenvalt.

Dat die laatste dozen en bergen uitzoekspul zichzelf niet opruimen. Het wil maar niet lukken om die weg te krijgen en in september moet het echt helemaal netjes zijn, want dan krijgen we m'n ouders op visite en die willen ook graag ergens slapen en dat gaat nu nog niet.
Ik kan ze natuurlijk in het tentje van de buurjongens dat hier standaard opstaat laten liggen...........