Operatie Sabine

Gisteren was het dan zover, we moesten ons om 8.00 uur melden in het ziekenhuis van St. Johann. Dat ging allemaal supersnel, we waren natuurlijk iets te vroeg en om 8.10 uur had Sabine al een bed toegewezen gekregen. Dan begint het wachten. Ze stond als derde op de operatielijst, maar dat zegt natuurlijk niets er kan altijd een spoedgeval tussendoor komen.
In tegenstelling tot wat ik van de orthopeed had begrepen, was het geen dagbehandeling, maar moest ze een nachtje overblijven. Paul kwam daarom de toilettas en Sabine haar laptop maar even nabrengen.

(zenuwachtig, maar met je laptop kom je de tijd tenminste door)

Om half elf kreeg ze een slaappil, die niet werkte, ze werd er alleen maar heel verdrietig van. Uiteindelijk werd ze om kwart over twaalf gehaald. In tegenstelling tot wat ons beloofd was, mocht ik er niet bij blijven tot ze in slaap was, maar wel tot ze opgehaald werd om naar de OK te gaan.
Daarna werd ik weggestuurd met de vermelding dat ik maar op de afdeling Orthopedie op haar moest wachten. Paul en ik zijn een rondje gaan lopen waarna ik op Orthopedie maar even heb gevraagd waarom ik niet in de uitslaapkamer mocht zijn, want dat dat wel beloofd was. De zuster vond dat ook heel raar, belde meteen en heeft ons toen naar de uitslaapkamer gebracht. Helaas mocht er maar één van ons bij blijven, waarna Paul naar de buuv is gegaan, die net de dag daarvoor geopereerd was.
Sabine had alweer flink wat praats, dus we mochten snel terug naar de kamer. Haar hand was mooit dik ingepakt. Paul is naar huis gereden, hij had wat klanten waarbij het natuurlijk net die dag misliep, dus hij moest aan de slag.

Sabine en ik verveelden ons ontzettend, hebben nog een spelletje pesten geprobeerd, maar daarvoor deed haar hand teveel pijn. Het was nog te vermoeiend.

(gelukkig kun je ook met 1 hand een spelletje op je I-Pod doen)

Uiteindelijk is Paul om kwart voor negen ´s avonds weer gekomen om me op te halen, maar niet voordat we voor Sabine een slaappil hadden geregeld. Door alle spanning kon ze natuurlijk niet slapen. We zijn tegen half tien naar huis gegaan, waar opa en oma op Joris aan het passen waren.

Na een korte nacht, snel ontbeten, Joris naar school gebracht en toen weer naar het ziekenhuis waar we Sabine alweer aantroffen met haar laptop op schoot.
Om een uur of acht wilden we net met z´n drietjes naar de recreatieruimte gaan, toen ik de dokter op de gang zag. Dus zijn we weer snel terug gegaan naar de kamer. Paul werd naar buiten geschopt (tja een vrouwenkamer.....) en ik ben snel naar binnen gedoken toen ik weer terugkwam van de wc. Daar werd net het verband er af gehaald en de wond ziet er heel netjes uit.
Niet genaaid, maar geplakt, dus we hoeven ook niet terug naar het ziekenhuis om het draad er uit te laten halen. Scheelt toch weer een hoop tijd. Toen kregen we ook het goede nieuws, Sabine mocht naar huis en wel meteen! We kregen nog wel een recept mee voor pijnstillers en maagbeschermers, maar toen konden we ook meteen gaan. Om kwart over negen zaten we dan ook bij opa en oma in de caravan een kopje thee te drinken. Echt heel fijn zo.

Tussen de middag hebben we op verzoek van Sabine lekker gebarbecued; taco-gehaktburgers, hete chili-kip, gepofte aardappels met kruidenkwark of kruidenboter, tomaten, komkommer en een grote vers-fruit-salade.
Sabine baalt wel een beetje dat ze zo weinig kan, maar ik ook wel heel blij om te weten dat haar hand over een dag of tien weer zo goed is, dat ze zonder pijn kan schrijven en tekenen.
Voor de zekerheid geef ik op school wel aan dat ze de rest van het schooljaar niet meer mag gymmen. Ik ken dat, die leraren die denken wat dat betreft nooit na en laten een kind rustig te vroeg weer meedoen met sport die ze nog niet mag doen. Daarom dan maar beter helemaal niets.

Nu genieten we nog even van de mooie dag op ons terras.