Weekje weg met dochter naar Oost-Tirol

Het is natuurlijk veel te lang geleden dat ik heb geschreven, dus nu is het tijd om in te halen.

Van 6 tot 13 Juni waren Sabine en ik samen een weekje naar Oost-Tirol. Paul en Joris brachten ons op de 6e naar ons vakantie adres. Het was een erg warme dag en we maakten een tussenstopje bij de Elisabeth See, nog voor het tolpunt van de Felbertauerntunnel. Hartstikke mooi plekje daar en er zaten dan ook heel wat families lekker bij het water en een aantal mannen met lange lijnen te vissen. Eentje daarvan deed best gevaarlijk, want hij keek erg slecht of er misschien iemand achter hem liep, terwijl hij wel z´n hengel uitwierp en de lijn kwam wel heel erg ver naar achter.
Ook stond er een stukje verderop een klein Maria kapelletje. Heel schattig.

Aangekomen in St. Jakob in Defereggen reden we eerst maar eens naar ons logeeradres, de Bavaria-alm. We mochten er officieel pas om 5 uur in en het was zo tegen half drie. Er stond nog een auto voor de deur, dus we zijn eerst in het dorp naar een hotel in het dorpscentrum gereden waar we taart gegeten en iets te drinken genomen hebben. De kellnerin daar vertelde tegen andere gasten dat het die dag nog zou gaan onweren (waar ze gelijk in kreeg) en wij gingen naar de naastgelegen Spar om voor 2 dagen eten in te kopen. Zo rond half vier gingen we maar weer eens naar het vakantiehuisje en daar de auto weg was, keken we of we alvast naar binnen konden. Jawel! De schoonmaakster was klaar, dus we konden er meteen in. Heel fijn. Na nog even met z´n viertjes op het terras te hebben gezeten, reden de mannen weer naar huis, want die wilden de training van de Formule 1 graag zien.
Sabine en ik besloten om als avondeten de diepvriespizza te eten, wat nog best een uitdaging was, want er bleek geen oven in het huisje te zitten. (Ik had de bovenverdieping en benedenverdieping van het huisje door elkaar gehaald, want boven zat er een mooie 4 pits kookplaat en een oven in de keuken, terwijl wij het moesten doen met een 2 pittertje) Het was zo´n ouderwetse electrische kookplaat, die weliswaar verschillende standen heeft, maar waarbij het eeuwig duurt om op te warmen als je de lage stand gebruikt (na 20 minuten was mijn pizza nog steeds niet warm, erg irritant) en als je de hoogste stand aanzet, de plaats de eerste 15 minuten niet afkoelt.
We hebben ons die week dus vooral gevoed met kant-en-klaar pasta, rijst en noedel-gerechten, want die kun je vrijwel niet aan laten branden. Wat verse groenten erbij en het moest maar goed zijn. Vlees hebben we (op een paar worstjes na) niet gegeten, want ik zag mezelf op deze kookplaat niet fatsoenlijk vlees bakken.

We gingen dagelijks een of twee keer wandelen en tijdens de ochtendwandeling op zondag kwamen we alpenhagedissen tegen die duidelijk bezig waren met het maken van nageslacht.

 Ook Sabine deed hard haar best om ze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Het was ook de enige dag dat we deze dieren tegen kwamen, dus dat was echt mazzel hebben.

Het wandelpad liep direct voor onze deur langs (en daarachter lag de doorgaande weg) dus we stapten echt letterlijk vanaf het terras het wandelgebied in. De eerste twee dagen hebben we genoten van de waterweg, want water is er heel veel in de omgeving. Heel relaxed om te lopen en super om te genieten van de omgeving.

Als we de andere kant op wandelden dan gingen we richting dorpskern. Met een kleine 20 minuten lopen waren we bij de Spar om in te kunnen kopen, dus het was totaal niet vervelend dat we geen auto bij ons hadden.

De koeien liepen op dat stuk ook gewoon vrij rond, meestal stonden ze op de weide, maar op een bepaald moment vonden de dames het gezellig om ons tegemoet (en vervolgens voorbij) te lopen. Zo leuk hè die beesten :)

We wilden ook graag een keer naar de waterval in de buurt, maar dat was helaas niet te doen. Het pad aan de ene kant was ingestort (daar was duidelijk een lawine overheen gedonderd) en bij het uitzichtsplatform konden we niet komen, want daar waren ze bezig met de houtkap. Erg jammer, want de waterval is echt mooi.

Op de laatste dag gingen we op weg naar de Alpe Stalle (een alm, gevoerd door twee mannen, zo te zien broers, maar gevraagd hebben we het niet). Een mooie wandeling die je over een breed pad kon maken (daar konden ook auto´s rijden) of (wat wij deden) over een smal wandelpaadje kon maken. Ook daar waren de houthakkers bezig, maar we konden er gelukkig toch heen.

Daar namen we de plaatselijke specialiteit "Schlipfkrapfen). Deegtasjes gevuld met gekruide aardappels. De ene helft was gekookt, overgoten met gesmolten boter en geraspte kaas. De andere helft was gefrituurd. We vonden allebei de gekookte krapfen het lekkerst, alhoewel de gefrituurde versie ook best lekker en apart was.
Natuurlijk namen we er een heerlijk glas karnemelk bij, want verser dan op een alm krijg je het nergens.

Jammergenoeg kreeg Sabine een flinke verstopping door het slechte (kant en klaar) eten en zijn we een dag eerder dan gepland afgereisd, ze had zo´n pijn in haar buik, dat was niet normaal meer. We kwamen er trouwens pas de week erna achter dat ze een verstopping had, want de dokter dacht eerst aan een blindedarm ontsteking, maar daarop werd ze gelukkig negatief getest. De fysiotherapeute zag de volgende dag al meteen wat er aan de hand was en heeft de verstopping weg gemasseerd.

Al met al een heerlijke week met z´n tweetjes. We zijn lekker veel buiten geweest, hebben gelezen en getekend, amper tv gekeken (er was ook iets niet goed met de satelliet receiver dus we hadden ook niet veel keus) en lekker gekletst. Zeker ooit voor herhaling vatbaar.