formuliertjes formuliertjes

Vanochtend heeft Paul als eerste gebeld met het Bezirkshauptmannschaft (BH) in verband met de vraag of wij förderungswürdig zijn.
Gelukkig hoefden we geen afspraak te maken, maar konden gewoon langskomen. En ook daar hadden we geluk, geen mensen voor ons we konden zo naar binnen lopen.
De zeer vriendelijke medewerker daar heeft ons alles uitgebreid uitgelegd en we hebben een flink stapeltje formulieren meegekregen die we voor de aanvraag moeten invullen.
Om te beginnen hebben we een verklaring nodig van onze belastingadviseur over het feit dat we niet teveel en niet te weinig verdienen om dit huis te kunnen betalen en de subsidie te krijgen. Daarnaast moeten we een formulier met persoonlijke gegevens invullen. Deze beiden mogen we in PDF-formaat naar het BH opsturen zodat we niet onnodig honderd keer heen en weer moeten rijden. Na een dik half uur stonden we weer buiten en zijn we doorgereden richting belastingadviseur/boekhouder.

Ook daar hebben we zo´n drie kwartier zitten praten, vooral over het feit of we gaan voor de lening met zeer lage rente of dat het misschien verstandiger is om de check te nemen die je belastingvrij en zonder verdere voorwaarden kunt krijgen.
We zijn daar niet uitgekomen en moeten daarover dus nog met onze bankadviseur praten.
Nu is deze momenteel niet aanwezig en schijnt woensdag of donderdag weer op kantoor te komen.
Onze medebouwers zullen dat niet zo leuk vinden, omdat wij dan nog niet met de bouwaannemer kunnen praten en deze dus nog niet voor het hele project de opdracht krijgt. Maar hier in Tirol moeten we oppassen; het Handschlag-principe geldt hier nog dus als je iemand zegt dat je hem de opdracht gunt, dan zit je er ook aan vast. Dat zou natuurlijk erg lullig zijn als we de financiën om de een of andere vage reden toch niet rond zouden kunnen krijgen.

Alles bij mekaar heeft al dit heen en weer rijden en praten ons tot half elf gekost. Toen konden we pas weer verder met de gewone dagelijkse bezigheden.
Nu had ik een giga strijk liggen, waardoor ik pas om half 1 aan het avondeten kon beginnen. Tja stoofvlees dus dat heeft even tijd nodig.

Kwart voor 1 kwamen Paul en Joris binnen met broodjes dus nadat we in de vreselijke kou de tafel hadden gedekt (tja de sneeuw ligt hier op de berg en onze huisbazin heeft weliswaar "al" afgelopen woensdag olie besteld, maar dat is nog niet geleverd), kachel doet het niet, hebben we even snel een broodje gegeten.
Terwijl Joris en ik in de kelder zijn gaan zitten bij de warme droger, heeft Paul even wat voorbereid en is vervolgens naar wat klanten gegaan.
Joris is zijn huiswerk gezellig naast me gaan doen, terwijl ik me op het vertaalwerk voor vandaag heb gestort.

Om half drie ben ik naar de fysio gegaan om me weer eens goed te laten masseren terwijl Joris braaf z´n huiswerk af zou maken.

Misschien is het opgevallen dat er in dit verhaal nog steeds geen Sabine is voorgekomen. Sabine heeft elke veertien dagen op maandag en dinsdag ´s middags tot 4 uur les. Nu wisten wij niet dat ze tot zo laat heeft (wij dachten een uur of 3), dus we vroegen ons toch echt af waarom ze haar mobieltje niet opnam.
Gelukkig belde ze om vijf over vier op of ik haar op kwam halen omdat het nog zo´n drie kwartier zou duren voordat de bus kwam. Dan ben ik toch wel heel blij hoor dat we ervoor hebben gekozen om haar een goedkoop abonnementje met telefoon te geven. Anders was ze dus pas na vijven thuis geweest en dan moet er nog huiswerk gemaakt worden....

Ik ben ondertussen ook weer verder gegaan met m´n werk, terwijl nu Sabine naast me huiswerk zat te maken. Paul was hard aan het telefoneren met wat klanten terwijl Joris rondliep met een "toeter" die hij gemaakt had door een A-4´tje op te rollen.

Tegen half zes ben ik maar eens aan het eten begonnen. Ik had rendang-vlees gemaakt en daarbij aten we witte rijst, tomaatjes, zoet-zure komkommersalade en kroepoek.
Toe een klein bolletje vanille-ijs met versgeperst sinaasappelsap.
Paul had ondertussen bij de buurvrouw zo´n electrische kachel gehaald, want met 16 graden kregen we het hier wel heel erg koud.

Na het eten hebben Joris, Sabine en ik nog even kwartet gespeeld, waarna ik weer de kelder in ben gedoken om te werken en Paul de auto in is gesprongen om naar een klant te gaan.

Al met al een flink drukke dag, maar wel weer een hoop interessante dingen gedaan.
Op naar de volgende eigen-huis acties...