Schrijfster in spé?

Een poosje geleden kwam Sabine thuis met de mededeling dat ze in Brixen een sagenwedstrijd hadden uitgeschreven voor de kinderen.
Gezien het feit dat haar duits meestal niet zo heel best is op school, zou je verwachten dat ze daar dus niet aan mee zou willen doen. Niets is echter minder waar! Met een klein zetje van mij (joh Sabine, je vindt het op zich toch altijd zo leuk om eigen verhaaltjes te schrijven, ik help wel een beetje mee) is ze gaan schrijven. Na het bespreken van de onderwerpen hebben we besloten dat de sage moest gaan over het ontstaan van de Brixenbach.

Vrijdag werd Paul gebeld of Sabine zaterdag naar de bibliotheek wilde komen om haar verhaal voor te lezen. Ontzettend nerveus maar wel heel trots heeft ze gisteren dan ook haar verhaal voorgelezen:


Daar is ze gelukkig heel goed in, dus ondanks de zenuwen kwam ze toch heel zeker over.
Voor de nieuwsgierigen hieronder het verhaal:
---
Die Sage vom Brixenbach

Vor vielen Jahren lebte eine sehr arme Bäuerin Johanna. Sie lebte am Einködlscharte am Gampenkogel.
Dort war kein Fluß und das Regenwasser das sie fing, war zu wenig um zu überleben.
Mann noch Kinder hatte sie. Eines Tages war eine dramatische Hitzewelle in Brixen. Die Leute aus dem Dorf hatten schon zu wenig Wasser, also was war mit Johanna?
Die Bäuerin fand ein kleines Rehkitz, das fast verdurstet war. Sie rettete diese Geschöpf durch es mit das letzte bißchen Wasser zu versorgen.
Dann zogen große, graue Wolken über den Berg. Der Blitz schlug gewaltig schnell ein und eine Quelle entsprang, die weiter herunter zum Bach wurde.
Das war ein Segen Gottes, weil sie ein Geschöpf seines gerettet hatte!
Seitdem versorgt der Bach die Menschen und Tiere im ganzen Brixental.
---

Het geheel werd omlijst met muziek van de kinderen op klarinet, (tafel)cither, trekharmonica, gitaar en trombone.

Na een uurtje zijn we weer naar huis gegaan, want we moesten nog het een en ander voorbereiden voor de bbq die we ´s avonds gingen houden met vrienden Franz, Martina, Xaver en Thomas. Supergezellig, want we hadden ze al ontzettend lang niet meer gezien.
Eigenlijk zouden we daarna ook nog naar het Jungbauernball gaan, maar we hadden geen puf meer, dus gewoon braaf op tijd naar bed.


Verder nog een kleine correctie op de vorige log. Het blijkt dat de vloerverwarming toch aangesloten wordt door het bedrijf dat ook de warmtepomp regelt, wist de installateur ook niet, maar die was ondertussen langs geweest en had het ook al gezien. Dus toen we hem op het bruggetje vlakbij de camping tegenkwamen en daar even het verkeer stil hebben gezet (grijns) konden we dat snel doorspreken.

Gisteren hadden we qua weer trouwens weer een prachtige dag, het leek wel hoogzomer. Vandaag is begonnen met een dun wolkendek, het zonnetje probeert er alweer doorheen te piepen dus we zijn benieuwd.