Heb ik dat weer?

Gisterochtend sliepen we traditiegetrouw nog half toen de kinderen naar school moesten. Dus netjes alles ingepakt, eten en drinken mee en hup naar buiten.
Om vijf over acht werd ik door Joris zijn juf opgebeld: "Petra, ik hoor net van Andi (een leraar) dat Joris als enige bij school staat, kun je ´m nog even naar de Brixenbach brengen want we hebben vandaag wandeldag hoor". Tja, dat heb ik dus weer. Geen auto bij de hand, dus dat snel uitgelegd. Was geen probleem dan kwam zij Joris wel ophalen en bij mij nog een goede jas en rugzakje halen.
Ik was achteraf ontzettend blij dat ik nog een klein pizzabroodje en een mueslireep in het rugzakje had gedaan, want Joris had z´n schooltas met eten en drinken gewoon op school laten staan. Ook de dikke jas was een goed idee, want een kleine 20 minuten later begon het weer van de lucht te gieten.
Joris kwam dan ook als een verzopen katje om tien voor twaalf thuis (hij was heel lief gebracht door Sabine Reitmeier, de mamma van Joris zijn verloofde Angelina) en dook meteen het bad in om weer op te warmen.

Paul was weer flink onderweg bij klanten en is tussendoor hard bezig om z´n buro op orde te maken. Ik heb het huishouden maar weer onder handen genomen zodat we ook daar weer enigszins bij zijn.
De kinderen hebben heerlijk met de Wii gespeeld, want ze hadden allebei geen huiswerk.

Tegen zes uur gingen Paul en Sabine nog even brood halen en meteen even bij de dokter langs voor de splinter onder Sabine haar nagel, want die deed steeds best pijn.
Een goed uur later kwam Paul met een heel bleek meisje thuis. De nagel was deels weggeknipt om de splinter weg te kunnen halen en ze had veel pijn ook al was haar vinger verdoofd. Daarom heb ik haar een flinke pijnstiller gegeven die na een goed half uur ook fijn hielp, ze kreeg toen tenminste weer kleur op d´r gezicht.

Na een heerlijke nacht slapen, ben ik vanochtend gelukkig niet vergeten dat Sabine met school naar het Silberbergwerk in Schwaz ging, dus we konden lekker een beetje uitslapen (ze hoefde pas de bus van kwart over acht te hebben) en ging flink bepakt en bezakt weg.
Joris had na school met zijn vriendjes afgesproken dat ze bij ons zouden komen spelen. Ze hebben eerst met z´n vieren heerlijk met de lego gespeeld en zitten nu met z´n allen op de bank te kijken naar Sabine die Super Paper Mario op de Wii aan het spelen is.

vlnr: Joshua, Sabine, Joris, Gabriël en Leonie

Ik heb limonadesiroop en appelmuffins voor ze gemaakt en ze zijn met z´n allen helemaal tevreden :)

Om 9 uur vanochtend hadden Paul en ik een afspraak met onze boekhouder voor de jaarafsluiting 2008. We hebben het zeker niet slecht gedaan, alhoewel 2007 eigenlijk een iets beter jaar was door de opdrachten die Paul toen in NL heeft gedaan. Tja daar kun je van de 8 uur die je aanwezig bent alle 8 uren schrijven, hier kun je van de 12 tot 14 die je werkt er meestal niet meer dan 4 schrijven, dat scheelt nogal een slok op een borrel.
Ach, we hebben de afsluiting vooral nodig voor de bank in verband met de hypotheek en daarvoor heeft de boekhouder een iets uitgebreider verslagje gemaakt met daarbij verduidelijkt dat er natuurlijk wel een wat groter cash-flow is dan uit het jaarverslag blijkt. Niet zo gek hè, voor de belastingdienst wil je zo min mogelijk inkomen hebben, voor het verkrijgen van de hypotheek een zo hoog mogelijk...

Voordat we naar de boekhouder gingen, hebben we de rommel voor het huis ook nog gereorganiseerd, zodat het er iets minder erg uitziet. Ook nog het een en ander aan spullen naar de stort gebracht, waardoor we weer een klein beetje ruimte meer hebben. Ik denk dat ik morgen nog maar het een en ander weg ga brengen.

De rest van de dag ben ik eigenlijk al vrijwel continu bezig met het weer bijwerken van de administratie en ik kan nu op dit moment (bijna half vijf) zeggen dat ik weer bij ben. Ik moet toegeven dat het heerlijk werkt zo in m´n eigen kamertje, dus daar heb ik dan ook maar weer wat foto´s van geschoten.



Met zithoekje en de oude kledingkast van de kinderen als ordnerkast is het al een echt burootje. De lege kast moet nog naar Paul z´n buro, maar die heeft de ruimte daarvoor nog niet vrij, daar moeten nog een aantal dozen uitgepakt worden.


Als laatste heb ik voor de campinggasten nog een verzoek van Christoph en Christine doorgekregen. A.u.b. hun hond niets te eten geven, dan wil ze namelijk thuis niet meer fatsoenlijk eten en krijgt ze onvoldoende voedingsstoffen binnen.