Korte vakantie

Zo, al een tijdje niets meer geschreven. Een van de redenen is, dat ik er even een paar dagen in mijn uppie tussenuit ben geweest.

Hierbij het reisverslagje dat ik gemaakt heb.

Zaterdag 25.07.09
Zaterdagmiddag om 13.30 uur zou ik vertrekken vanuit Kitzbühel. De trein die ik moest hebben, kwam 28 minuten te laat, dus flinke stress daar ik dan mijn aansluiting in Schwarzach zou missen.
Gelukkig kwamen we toch 1 minuut voor de overstaptijd binnen en hoefde ik alleen het perron over te steken.
Toen maar op zoek naar mijn gereserveerde zitplaats in wagon 260, stoel 66 (bij het raam). Ik was ingestapt in wagon 259, de verkeerde kant opgelopen naar 258, terug door de cateringwagon en toen kwam ik in wagon 261 terecht.... Navraag leverde de info op dat wagon 260 sinds de vorige dag uit het schema was gehaald.
Jammer alleen dat niemand dat aan de reserveringscentrale doorgeeft.
Uiteindelijk in wagon 256 de conducteur gevonden en daar op een lege plek gaan zitten. Helaas geen raamplaats, terwijl ik die wel gereserveerd had en een vreselijk saaie vrouw tegenover me, die met MP3 speler op probeerde te doen alsof ze studeerde. Iets over "oppositions in cancer research" en daarbij op een walgelijke manier, superlangzaam een bekertje joghurt zat leeg te lepelen.

Aangekomen in Mallnitz, bleken er geen taxi´s bij het station te staan, dus het hotel gebeld met de vraag of die een taxi voor me konden regelen. En ja hoor, ondanks de drukte van het dorpsfeest stond er binnen 10 minuten een taxi voor m´n neus.
Hele aardige gast die me wist te vertellen dat dit het 6-jarig jubileum was van dit feest en hij kende Brixen im Thale, want z´n vader had vroeger in het Brixental gewerkt.
Het laatste kleine stukje moest ik naar het hotel lopen, omdat het dorpscentrum was afgezet. De taxi was overigens gratis, extra service van het hotel.

Ik schrijf dit nu in m´n eenvoudige, maar nette 1-persoonskamer, waarvan het enige nadeel is dat er geen afzuiging is in de badkamer, dus na elke douche/toiletgang moet ik die deur en de balkondeur openzetten om vocht en luchtjes te laten verdwijnen. Niet echt super zo, maar met dit mooie weer prima te doen. Lijkt me in de winter wel minder.



Daarna het dorpje ingegaan voor het feest, veel vrouwen gezien in echt prachtige klederdracht (ik miste me eigen jurk), helaas was ik vergeten om het fototoestel mee te nemen, dus ik heb geen foto´s kunnen maken.
Ik was trouwens na een redelijk korte tijd ook weer terug, want er waren 3 bandjes om het hardst aan het spelen op zeer korte afstand van elkaar, wat het niet echt mooier maakte.
Wel ben ik nog even binnengelopen bij de spoorwegtentoonstelling, heel interessant om die oude foto´s te zien van de bouw van bruggen en spoorlijnen. Daar was ik trouwens een van de weinige vrouwen tussen heel veel mannen :)

Om half zeven mocht ik aan tafel, wat ik wel heel vreemd vind zo in m´n uppie.
Heerlijk te eten gehad:
- paprikasulz met wat salade
- runderbouillon met groentejulienne en stukjes tafelspitz
- keuze v.d. saladebar
- met groene kool en prosciutto gevulde kalkoenfilet op een lichte mosterdsaus met 3-kleuren-farfalle en babyworteltjes
- heleneparfaitcake met muntsaus.

Hele kleine hoeveelheden, fatsoenlijke eters hadden een flinke portie van het saladebuffet nodig, maar wel erg lekker.
Nog een kop thee na genomen en een 1/4 grüne veltliner voor op de kamer.
"Wenn die Musi spielt" werd uitgezonden vanuit Bad KleinKirchheim/St Oswald en dat vond ik wel leuk om te zien.

Zondag 26.07.09
De nacht erg slecht geslapen, dus om kwart over acht compleet brak zitten ontbijten. Volkorenbroodje, worst, eitje, croissant met aardbeienjam, joghurt met fruit en 2 bakken thee. Dit alles zorgde er helaas niet voor dat ik me beter voelde, dus maar weer op bed gaan liggen. Uiteindelijk op balkon nog wat plaatjesboeken over Kärnten bekeken en om half twaalf voelde ik me goed genoeg om te gaan wandelen.
Ik had een leuke rondweg gezien waarlangs allemaal mooie bloemen groeien , leuke hekjes staan , prachtige stenen liggen om op te gaan zitten en van het uitzicht te genieten , en ontelbare bankjes staan .
Op een gegeven moment kwam ik een aantal koeien tegen waarvoor een pad omhoog liep om dan ogenschijnlijk weer naar rechts af te slaan. Maar nee, na de bocht ging het steil omhoog en slimmerd die ik ben, dacht nog, ach dan zal het zo wel wat minder steil worden. Nee dus. Wel was het uitzicht en heel erg mooi.
Op een bepaald moment kwam ik een bordje tegen met Watzingerhütte erop, dus besloten om te kijken of ik zover kon komen.
Na anderhalf uur lopen, zag ik de hut al liggen en een klein kwartiertje later kwam ik bij het schetige hutje aan, met trekker voor de deur en de sleutel zat nog in het slot v.d. deur, maar niemand aanwezig.
Als je dan bedenkt dat ik nog geen middageten had gehad, kun je je voorstellen dat ik niet superlang van het uitzicht genoten heb

, wat overigens meer dan fantastisch te noemen is. Omdat er ondanks de goede weersvoorspelling toch wolken aan kwamen zetten, ben ik maar weer snel naar beneden gelopen en terug naar het hotel gegaan.
Daar een tosti gegeten, overdekt met gebakken champignons en spiegelei, glas melk erbij en me vervolgens met een boek in de hoteltuin geposteerd. Het weer was nl. nog steeds prachtig, dus de weervoorspellers hadden gelijk gehad. Gezien het feit dat ik de bergen daar niet ken, maar wel weet hoe vreselijk snel een regen-of onweersbui kan komen opzetten, heb ik toch maar het zekere voor het onzekere genomen.
Deze avond een galadiner, dus wandelkloffie uitgetrokken en wat netters aangetrokken (alhoewel ik geen gala-zwart meegenomen had, hihi).
Het menu deze avond was:

- dill-lachs-gurken-tartare auf birnencarpaccio und vogerlsalat
(het tartaartje was lekker met de schijfjes peer, de salat heb ik laten liggen omdat ik de hoeveelheid whiskey-cocktailsaus die erover was gemikt te groot vond en dus zonde om de smaak van het tartaartje daarmee te verpesten)
- bärlauchcremesuppe mit käse-sesam-kräcker
(de soep kwam helaas duidelijk uit een pakje, want ik vond nog een onopgelost klontje in m´n soepkom. de kräcker kon je beter een koekje noemen, was naar mijn smaak te dik en meelderig, jammer, als cräcker zou het echt goed geweest zijn)
- gebackene kartoffelschiffchen mit cremigen putenragout
(lekker, een soort röstibootje met een beetje ragout erin, ragout had wat meer mogen zijn, maar dan was het bootje overgelopen, ik vond het in ieder geval lekker)
- roastbeefschnitte vom kärntner almochsen an buttersauce mit tomatenragoutfine, dazu herzoginkartoffeln und romanescogemüße
(beloofde veel, het was niet slecht ofzo, maar de rosbief was te dik gesneden en duidelijk opgewarmd, saus was lekker, 3 van die pureetorentjes en 3 stukjes van de groente, voor de kenners een mix uit bloemkool en broccoli)
- lavendel-vanillecreme mit pfirsichstücken und himbeerpüree im glas serviert
(erg lekker en goed vullend, het zorgde ervoor dat ik de tafel zonder honger kon verlaten, wat zonder het toetje niet was gelukt)

Ik heb geen idee wat een gala-diner nu moet inhouden, want ik vond het niet echt anders dan de vorige dag en je kon zelfs je hoofdgerecht niet eens kiezen, wat op de andere dagen wel kan. Dat zal dan waarschijnlijk ook wel het gala-deel eraan zijn :)

Nu besef ik, dat ik niet eens verteld heb dat we zaterdagavond (en naar ik begreep van andere gasten al meerdere avonden) geplaagd zijn door de hele avond naar de instrumentale versie van copacabana te moeten luisteren. Toen ik vandaag in de eetzaal kwam, speelde er gelukkig wat anders, maar helaas helaas 2 nummers later weer dat lied en jawel, zoals verwacht schoot de cd-speler ook nu weer op herhaling... Tja, het is natuurlijk een manier om je muziek te promoten (grinnik), maar ik vind het dan niet mooi meer en met mij meerdere gasten. Het nadeel is dat mensen zich wel ergeeren en onder mekaar ook mopperen, maar de hoteleigenaar niet de kans geven om het te verbeteren doordat ze niets bij het personeel melden.
Ik had het gisteren ook al kort bij de serveerster gemeld, maar die liep zo te rennen, die was het duidelijk weer vergeten toen ze wel tijd had.
Dus ben ik naar de receptie gelopen en heb gevraagd of we alsje-, alsje-, alsjeblieft niet weer de hele avond dat lied hoefden te horen.
Meisje werd van schrik een beetje boos (ik weet niet hoor of dat hier normaal is, maar het is een reactie die ik ook in Brixen al een paar keer heb meegemaakt, je zou er inderdaad niets meer door durven zeggen), "waarom meldt niemand dat dan bij me, dan kan ik er toch niets aan doen. we gaan ernaar kijken". De barman kwam al meteen aanlopen, die had meegeluisterd en begon de cd´s al uit de wisselaar te trekken. Daarna kregen we Richard Claydermann in alle variaties. Ook niet mijn favoriet, maar gratis muziek (ik snap die hotels enzo wel) en tenminste zonder herhalingen. Hopla! probleempje/ergernis opgelost!

Na het eten ben ik weer lekker met Paul en de kids gaan bellen om de belevenissen van de dag door te nemen. Ze missen me wel, maar hadden in ieder geval lekker gegeten :) Pizza en penne van Massimo!

maandag 27.07.09
Na alweer een slechte nacht rustig opgestaan en ontbeten, het ontbijtbuffet wordt netjes steeds een beetje gevarieerd. Vandaag een grote kaasselectie en 3 soorten aufstrich (smeersels, meestal op basis van kwark) om uit te kiezen.
Ik ben dol op knoflook-kruidensmeersel :)
Ook verwen ik mezelf steeds met een bak joghurt met fruit, eet ik thuis ook zo nu en dan, maar op vakantie wil ik dat elke dag wel. Het is wat dat betreft maar goed, dat we thuis altijd zo walgelijk vroeg moeten ontbijten, dan eet ik niet zoveel (alhoewel.... daar eet ik tussen half tien en tien meestal nog wat omdat ik dan weer honger heb).

Het weer is vandaag weer fantastisch, ik ga zodadelijk eerst langs de Billa voor nieuwe tandpasta en tussen de middag broodjes (die haal ik natuurlijk niet bij het hotel, daar is het veel duurder en de kans dat je de broodjes van gisteren krijgt is bijna 100%). Ik heb al besloten dat ik vandaag de nordic walking ronde ga lopen, die loopt zo te zien helemaal om het dorp heen, dus een leuke wandeling vermoed ik, wat ik verder ga doen zien we dan wel weer.

De NW-ronde bleek 14,6 km lang te zijn, tenminste de langste ronde is zoland en die loopt behalve om het dorp, ook een groot deel door het national park Hohe Tauern.
Eerst kwam ik een stukje langs het dorp waarbij de postbode en ik een tijdje hetzelfde tempo hadden, dus mekaar even vriendelijk hebben gegroet. Verder heb ik genoten van prachtige paadjes, watervallen en valletjes, heel veel weidebloemen en mooie rotsformaties.



Op een bepaald moment moest ik door een hek waarbij de waarschuwing stond, da thet vee vrij rondloopt en dat er voor schade door het vee geen verantwoordelijkheid wordt genomen. Ca. 50-100 meter verder staan er ineens een stuk of 20 koeien midden op het pad en daar moet je dan langs zien te komen. Zolang ik langs de koppen ga, vind ik dat niet erg en hoewel koeien niet zo schopperig zijn als paarden, ga ik er toch niet graag achterlangs.
Nadat ik voor bij was, bleef ik toch nog een tijdje een bezienswaardigheid voor de dames koe , ach dan zien die ook nog eens iets leuks, hahaha.

Even verderop stond er een flink uit de kluiten gewassen kalf bij moeders te drinken , heel grappig want kalfje was al half zo groot als z´n moeder.
Een stuk verder op het pad lagen er ineens een stel bomen over de weg . Dus ik ben al grijnzend over die bomen heen geklommen en heb een "servus" naar de houthakkers geroepen. Tja, dan heb je meteen aanspraak. Na een tijdje gepraat te hebben, kwam de onvermijdelijke vraag: "kom je uit Zwitserland?", daar dus weer hard over gelachen met z´n drieën. De mannen probeerden met ook wijs te maken dat je rood met witte paddestoelen kunt eten (omdat ik op de vraag of ik stiekem paddestoelen aan het plukken was, antwoordde dat ik niet weet welke ik wel of niet kan eten dus dat maar niet doe) en dat het voor een vrouw alleen in het bos toch wel heel gevaarlijk is.
Na deze leuke onderbreking weer verder gewandeld , waarbij ik ook nog langs een 70+ (kan ook 80+ geweest zijn) echtpaar kwam dat samen lekker een stukje ging Nordic Walken. Het mooie van dit landschap is dat het zo gevarieerd is, je ziet ook veel halfmoerassen en hoogvenen waardoor je een vreselijk gevarieerde plantengroei hebt. Ook nog even bij een riviertje staan genieten, waar ik deze plaatjes heb geschoten.


Zo tegen twaalven heb ik gepauzeerd op een bankje midden in het bos, met als uitzicht kale stammen, dat is nu eenmaal zo in dennenbossen. Toen er een klein stukje sla uit mijn brood viel, kreeg deze meteen bezoek van een rode mier, maar op de een of andere manier was deze sla niet heel interessant. Even later viel er een stukje paprika (ja, ik weet het, ik ben een knoeipot) en dat werd zo te zien aangevallen. Mier ging er op af, beet erin en sprong letterlijk weer terug. Nadat na 3x bijten bleek dat de paprika zich niet meer bewoog, werden de twee dennennaalden eraf gegooid en werd de paprika verder onderzocht. Zelf had ik intussen iets op mijn schoen zitten dat op een bewegende dennennaald leek, maar het bleek een rupsje te zijn. Zo had ik tijdens mijn lunch dus nog behoorlijk wat aanloop.

Daarna ben ik rustig verder gewandeld en vond zowaar nog 5 wilde aardbeitjes , er waren er 2 rijp en die had ik dan ook snel opgesnoept. Dat vind ik het voordeel van zo rustig wandelen, je ziet veel meer dan mensen die op tempo gaan.

Even later moest ik weer een stukje door het dorp waar een oudere duitse vrouw haar veel te dikke hondje ervan probeerde te overtuigen dat hij nu toch echt pipi moest doen. Ik pieste spontaan zowat in mijn broek van het lachen, het toontje waarop en vooral het volume waarmee mevrouw dat deed waren echt lachwekkend. De mensen van het buurhuis en ik hebben dus even uitgebreid naar mekaar gegrijnsd en verder maar gedaan alsof het ons niet opviel.

Het volgende stukje bos dat ik inging en waar het natuurlijk weer niet kon laten om een hertepad te volgen, leverde mij het bewijs dat holenmensen nog bestaan. Dit is duidelijk een huis in aanbouw en hiervoor/onder was ook al een kleine voorraadkelder gemaakt. Het blijft toch een prachtig, deels onontgonnen gebied.
Hierna heb ik nog een stukje heerlijk gewandeld tot ik bij een bord kwam: STOP LAWINEGEVAAR. Nieuwsgierig als ik ben, toch verder gewandeld alhoewel ik al een aardige stapel bomen zag liggen die overduidelijk niet omgezaagd, maar omgetrokken waren. Ik kon dus mooi weer een stukje terug en eromheen lopen.
Blijft toch altijd weer ontzagwekkend zo´n stukje natuurgeweld.

Omdat mijn voeten ondertussen aardig pijn begonnen te doen, zocht ik een plekje om te zitten. Bij de Duitse toeristen die heerlijk in het zonnetje bij de rivier zaten , wilde ik niet, alleen mensen die graag willen verbranden gaan om die tijd vrijwillig de zon in, maar ik niet! Dus een stukje omhoog geklommen zodat ik lekker in de schaduw kon zitten bij een aanvoerend beekje.
M´n voeten mochten uit de schoenen een slaakten een zucht van verlichting.
Na een klein half uurtje ben ik verder gegaan, waarbij het pad helaas overging vanuit het bos over het open landschap. Gelukkig staat er hier aardig wat wind, dus het viel mee hoe warm ik het had. Wel heb ik ervoor gezorgd een stuk meer te drinken, dus ik was erg blij toen er even later een trog met waterkraan stond waaruit ik m´n fles weer kon bijvullen.
De weg liep hierna langs het spoor
, wat ook weer een welkome afwisseling was. Ik heb me wat dat betreft geen seconde kunnen vervelen.
Einde v.h. pad kwam ik langs een paar boeren waarna ik de weg weer opsloeg om het dorp in te gaan. En wie kwam ik daar tegen........de postbode!
Omdat we mekaar nu natuurlijk al kenden, even uitgebreid gezwaaid.

Uiteindelijk heb ik over de wandeling van iets meer dan 15 km (was ook naar de supermarkt gelopen en weer terug) 5 uur gedaan. Dus inclusief alle stops, het genieten van alles en nog wat, 3 km per uur gelopen. Niet slecht voor iemand met mijn conditie, hihi.
Om weer bij te komen ben ik lekker in bad gaan liggen, waarbij ik de doorloopsnelheid van het water zwaar overschat had. Het heeft uiteindelijk zo´n 20 minuten geduurd voordat het bad eindelijk vol genoeg was.

Dit verhaal heb ik heerlijk op balkon zitten schrijven, maar ik duik nu toch maar weer m´n kamer in, de zon komt erop en is me nog veel te warm.

Deze avond aten we:

- Kräutermousse auf Gurkenscheibe mit frischem Dill und roten Paprikastreifen (was lekker)
- Rindsuppe mit Wokgemüße, Sojasprossen und frischer Kresse (ook goed)
- Salat vom Buffet (altijd lekker als je mag kiezen wat jezelf lekker vindt)
- Spinatknödel mit Parmesan, Tomatenwürfel und brauner Butter (ik kon ook kiezen uit: Glasierter Kalbsbraten in Weißweinscharlottensauce mit Basmatireis und Mandelbroccoli of Gegrilltes Lammkotelette an Thymianglace mit Selleriekartoffelpüree und frittierter Petersilie, maar ik ben dol op Spinatknödel), de boter was een beetje weinig dus die heb ik bijbesteld, maar het geheel was zaaaalig
- Baileysterrine im Haselnusskrokantmantel auf Amarenakirschen (errug lekker)

Natuurlijk weer fijn met de kinders gebeld en weer tv gekeken.

Deze nacht kon ik weer heel slecht slapen, wat deels te wijten was aan het feit dat er een aantal flinke windstoten langskwamen.

Dinsdag 28.07.09
Deze ochtend was ik al om kwart voor zeven uit bed, niet omdat ik dat zo leuk vond, maar omdat ik naar huis wilde. Ik was helemaal niet lekker, veel te lage bloeddruk, giga buik- en rugpijn, nou dan wil je echt niet in je uppie in een hotelkamertje op bed liggen. Dus uitgecheckt en naar huis. Helaas kon de taxi me niet naar het station brengen, want die zijn daar niet voor acht uur, half negen bereikbaar en mijn trein ging om 8.07 uur. Daarbij stortte het niet een beetje van de lucht, maar met gigantische bakken en het onweerde ook flink. Weliswaar duren die buien meestal niet lang, maar ja, het kan lang genoeg zijn dat ik geen tijd meer heb om daarna naar het station te lopen.
Gelukkig was 1 van de serveersters zo lief om me te brengen. Nu was ik al half verzopen bij alleen maar het in- en uitstappen van de auto, dus lopend was ik echt een compleet verzopen katje geweest.

Zo tegen kwart voor elf was ik weer in Kitzbühel en stond Paul al op me te wachten. Ook troffen we bij de uitgang van het station vriendje Andi die ondertussen weer afhankelijk is van het openbaar vervoer omdat hij een auto-ongeluk heeft gehad en z´n auto total loss is. Die jongen trekt echt ongelukken aan hoor. De technische keuring is nog niet helemaal klaar, maar vermoed wordt, dat de stuurstang in een bocht is gebroken. Hij reed 70 km in een bocht waar je 80 mag en midden in de bocht was hij dus ineens de grip kwijt. Over de kop gerold, maar gelukkig hadden zowel hij als z´n collega die mee was gereden geen problemen, behalve een paar blauwe plekken en een stijf lijf.
Zoals jullie begrijpen, hebben we Andi dus maar even lekker naar huis gebracht, wel zo handig, want op de bus moest hij ook weer zolang wachten.

Thuisgekomen ben ik lekker m´n bed ingedoken, waarbij ik op verzoek meteen een lekker bakkie thee van de kinderen kreeg.

Gisteren ging het gelukkig een stuk beter en kregen we rond vier uur bezoek van Paul zijn zus en haar gezinnetje. Onze kinderen lagen toen al een tijdje in het zwembad. Paul, zus enz. zijn toen ook achter de kinderen aangegaan en nog even lekker af gaan koelen.
Tegen half zeven kwamen ze weer thuis en hebben we bedacht dat we wel bij Reitlwirt konden gaan eten. Altijd gezellig en altijd goed. De kinderen waren erg blij om elkaar te zien en zijn na het eten nog even gaan kijken of ze nog bessen konden gaan plukken. Helaas was het eigenlijk al wat te donker, dus kwamen ze onverrichterzake terug. Om half tien hebben we ze maar naar bed gestuurd, vonden we laat genoeg, want ze wilden vanochtend graag tegen negen uur weer vertrekken en om die tijd zouden ook de mannen van Landbau Fuchs komen om de trapleuning te gaan zetten (het eerste deel tenminste).
Vanochtend eerst lekker met z´n allen ontbeten en om 9 uur de familie uitgezwaaid.

Tot zover even het verslag, morgen een post met de foto´s van de vorderingen in het huis.