goede voornemens blijf ik houden

alleen soms komt het er dan toch weer niet van.
Om te beginnen even 2 foto´s van onze kachel en een stukje van de trapleuning in aanbouw. Gemaakt met m´n telefoon dus weer geen super kwaliteit.
De speksteenkachel:

Wij vinden dit in het huis toch mooier passen dan een echte open haard. De buren hebben daar allemaal wel voor gekozen, maar wij zijn eigenlijk erg blij met deze kachel. Om te verwarmen gaan we ´m toch niet echt gebruiken, het is meer voor de romantische avonden....

En dan hebben we hier de geborstelde roestvrij stalen staanders voor onze trapleuning. We zijn heel benieuwd hoe het er uit gaat zien als de glasplaten erin zitten en de handleuning erop gemonteerd is.


Dan zullen we maar eens gewoon verder gaan met de rest van het verhaal.
Op vrijdag kwamen onze vrienden van de camping pannenkoeken bij ons eten, dus ik had lekker een hele grote stapel gebakken. Na het eten besloten de kinderen dat ze bij mekaar wilden slapen en wel bij ons in huis.
Daar dit nu natuurlijk helemaal geen probleem meer is, mocht dat van ons en zo hadden we ineens 3 meiden en 2 jongens die we moesten laten slapen.
Gelukkig ben ik best wel een beetje streng dus zo tegen half elf sliep de hele meute :)

Zaterdagochtend om half negen gezellig met z´n allen ontbeten en om tien uur heb ik het hele zwikkie de deur uitgeschopt, want het was prachtig weer dus heb ik ze verplicht buiten laten gaan spelen. Binnen no-time stond nummer 1 hard krijsend voor de deur, want die was in de brandnetels gevallen (tja gat in de weg niet gezien en toen natuurlijk precies bij de brandnetels gevallen...) en een drie kwartier later belde Sabine dat ze weer naar huis kwamen, want Joris had het idee dat hij door een teek was gebeten. Hij had inderdaad een tekenbeet in z´n nek zitten dus die hebben we goed in de gaten gehouden..
´s Middags zijn de kinderen gaan zwemmen en tegen een uur of vier zijn Paul en ik er ook achteraan gegaan. De kinderen vermaakten zich prima en waren gelukkig niet al te erg verbrand.
Rond kwart over zes zijn we snel thuis andere kleding aan gaan trekken en vervolgens naar het Garn Weidach feest gegaan. Per slot van rekening moesten we maar weer eens gaan proeven of de halve haantjes nog steeds lekker waren :)
Natuurlijk zijn de kinderen weer bij alle standjes langs gegaan om spelletjes te doen en daarmee prijzen te winnen, papa en mama zaten heerlijk aan een biertafel met allerlei mensen te kletsen. Echt supergezellig, dus toen Sabine om kwart over tien zei dat ze eigenlijk wel naar huis wilde, vonden we dat wel een beetje jammer.
Achteraf gezien was het goed want we hoorden later dat het er de rest van de avond "erg vochtig" aan toe was gegaan. Wij konden dat absoluut niet hebben, want zondag begon voor Sabine haar vakantieweek in St. Gilgen bij de Wolfgangsee in het Salzkammergut.
Ze mocht van ons een weekje op jeugdkamp, ze had een kamp gekozen met als hoofdthema communicatie en opbouw van zelfvertrouwen. We zijn heel erg benieuwd, want hebben zoiets nog nooit meegemaakt. Sabine had er superveel zin in, maar was natuurlijk ook vreselijk zenuwachtig. Tja, je weet natuurlijk nooit met wat voor meisjes je op de kamer komt.
Ze logeert in de jeugdherberg in St. Gilgen:


Natuurlijk is het niet zo mooi vrijstaand als op de foto (de grond daar bij het meer is veel te duur om leeg te laten), maar het is echt maar 2x rollen naar het meer.
De regels zijn er om nageleefd te worden en de dagindeling is dan ook overduidelijk opgeprikt. Half acht opstaan, acht uur ontbijt, half negen kamercontrole, negen uur begin van de lessen, twaalf uur eten, twee uur middagprogramma (dit zijn geen lessen, maar vrije tijds activiteiten, zes uur avondeten, vanaf zeven uur avondprogramma, negen uur douchen, tien uur licht uit.
Tussen zes en acht ´s avonds mag er gebeld worden. Daarvan heeft Sabine alleen maandagavond gebruik gemaakt om te laten horen dat het bij haar die dag net zo hard regende als bij ons. Daar had ze natuurlijk flink de balen van, want de meiden hadden al afgesproken dat ze de middag zouden gaan zwemmen. Sindsdien hebben wij niets meer van onze dochter vernomen, dus geen nieuws is goed nieuws zullen we maar denken.

Joris vindt het erg vreemd dat z´n zus er niet is. Het eerste wat hij heeft gedaan is haar bed opmaken en als kadootje een autootje erop leggen. Volgens hem vindt Sabine dat namelijk de mooiste auto dus dat wilde hij dan ook persé aan z´n zus geven.

Woensdag is Joris bij vriendjes Gabriël en Joshua gaan spelen, waarbij het ploegje ´s middags bij ons langskwam. Erg gezellig en de mannen vermaken zich samen prima.
Toen kwam Joris met de vraag of hij bij Gabriël mocht slapen en volgens Gabriël had zijn moeder daar al toestemming voor gegeven. Ik heb dat nog meer even nagevraagd en het klopte inderdaad. Om half vijf zijn de mannen richting Gabriël gegaan, waarbij Joris het absoluut onnodig vond om z´n knuffel, z´n pyama en z´n tandenborstel mee te nemen. "Mam, ik slaap toch in m´n onderbroek, woefie kan best een nachtje alleen slapen en daar hebben ze heus ook wel een tandenborstel hoor..." Tja wat kun je daar als moeder dan nog op zeggen als de mannen alweer weg zijn voordat je antwoord kunt geven.
Paul en ik hebben het er lekker van genomen, zijn om zeven uur een hapje bij Massimo gaan eten en vervolgens naar het Mittwochfestl gegaan op het dorpsplein.
Er speelde weliswaar een hele andere band dan aangekondigd (de zanger was ziek geworden dus afgezegd), maar alhoewel het geen hoogvliegers zijn (ze konden geen show maken) waren ze muzikaal helemaal niet slecht.
Wij hebben een supergezellige avond gehad met Babs, Barbara, Robert, Sepp, Lisi, Manu, Ika, Claudia, Katharina, Hanna, Toni en weet ik veel wie nog allemaal meer. Het was net als bij het Garn Weidach feest weer heel erg ouderwets gezellig en dan zijn we ook echt superblij dat we hier mogen wonen.

Vanochtend om acht uur opgestaan, want Joris zou op tijd thuis komen want Gabriël met familie gingen vandaag op vakantie. Tja, als ze hier zeggen dat ze wel vrij vroeg thuis komen, dan ga je niet uit van half tien.....maar dat was wel de tijd dat Joris weer aan kwam huppelen.
We zijn toen naar de camping gegaan waar ik nog bij een paar klanten langsmoest die nog moesten betalen (maar juist die waren er natuurlijk niet) en we wilden bij onze vrienden langs, maar die lagen nog heerlijk te slapen.
Gelukkig kennen we veel mensen, dus zijn we bij onze superlieve kennissen Maarten, Hendi, Mark en Nick langsgegaan. Joris heeft heerlijk met Mark gespeeld en ik heb hartstikke gezellig met de rest zitten kletsen.
Toen Paul ons om twaalf uur kwam ophalen, was de tijd echt weer omgevlogen.

Om drie uur hebben Joris, Paul en ik onze wandelkleding aangedaan en zijn we maar weer eens naar Bockern gegaan om boog te schieten. Dat was al zo lang geleden en we hadden er echt zin in.
Dit keer had Joris geen kinderboog, maar een echte, dus die voelde zich een hele professional. Hij kreeg van ons meteen de bijnaam Joris Hood.


Hij was namelijk bang dat er weer een teek in z´n nek zou kruipen en had dus maar een shirt met capuchon aangedaan. Wij vonden het in ieder geval heel slim van ´m.

Zo rond half zes waren we weer thuis en hebben heerlijk wortelbrood van de Billa (dat is zoooo lekker) met frikandel, kroket en ei gegeten.
Paul moest nog naar een klant, dus Joris en ik hebben gezellig samen een spelletje gespeeld, toen een kopje thee gedronken en om kwart over acht heb ik Joris naar bed gestuurd en na twee verhaaltjes moest hij dan toch echt gaan slapen.
Het is de laatste tijd wel heel vaak laat geworden en ook zaterdag zal het waarschijnlijk niet al te vroeg zijn (dan is het Brixentaler Bergleuchten) dus even een of twee dagen op tijd naar bed vind ik dan niet verkeerd voor de kleine man.

Het is hier momenteel na de plensbuien van maandag gelukkig weer heerlijk weer en dat zal als het goed is in ieder geval tot zaterdag aanhouden. Van mij mag het!