Beetje jaloers

ben ik best wel op mijn collega´s. Terwijl ik de hele dag in het buro, waar het donker, muf en warm of fris en koud is, door moet brengen, staan zij met hun bruin gebrande gezichten de hele dag lekker buiten.
Johanna was al zo gemeen op me op het einde van de dag op te komen zoeken met haar camera met prachtige foto´s van het panorama en zij met haar skigroep.

Hans had ook foto´s gemaakt en liet die zien, helaas samen met een vreselijk muziekje dat hij niet uitgezet kreeg (en ik mocht het niet proberen). Nadat hij het hele zwikkie zo´n keer of drie achter elkaar aan de verschillende leraren had laten zien, was ik het behoorlijk zat moet ik toegeven.

Het blijft trouwens wel moeilijk om het mensen naar de zin te maken, vanochtend kwamen er mensen langs van wie de kinderen snowboard les hadden. Met de kerst hadden ze ook al les van Steve gehad en ook nu zaten ze bij hem in de groep. Jammergenoeg voor hun zaten er gisteren ook een aantal mensen in de groep die niet zo goed konden boarden als zij en naar hun zin moesten ze veel te veel wachten.
Ik heb de klacht aan Steve doorgegeven en die zei dat het absoluut niet zo erg was als ze hadden gezegd, maar dat hij als ze niet tevreden zijn, morgen zal zorgen dat ze dat wel zijn. Hij gaat ze zo vreselijk hard laten werken, dat ze morgen na de les niets liever willen als hun bed induiken van moeiigheid. Hahaha, prachtige manier natuurlijk, de mensen kunnen niet meer zeuren, want ze krijgen flink waar voor hun geld, en je hebt ze toch mooi te pakken :-)
Ik kan het niet helpen, zoiets vind ik prachtig!

Ondertussen is het alweer half negen, nog even wat kleine zaken afwerken en dan mag ik lekker gaan uitrusten.