In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

woensdag, januari 05, 2005

Reisverslag

Zo, al een paar dagen niet meer geschreven, dus het gaat nu een wat langer epistel worden.

Zoals gezegd zijn we nog lekker naar de Wildschönau geweest en we hebben al gezien dat er voor ons daar maar 1 plaats is waar we graag willen wonen en dat is Oberau. De andere dorpen vonden we gewoonweg veel minder prettig, dus die vallen voor ons af.
We zijn in Niederau ook nog even bij een pension wezen kijken dat te koop staat. Het staat op een commercieel redelijk goede plek, maar wij willen niet graag langs de doorgaande weg zitten en we vonden het grondstuk ook wat tegenvallen qua grootte. En dan is E 595.000 ineens nog meer geld dan het al was L

Gisteren zijn we om half 10 in de auto gestapt en naar het Lavanttal gereden. Dat is me toch nog een giga eind vanaf Brixen hoor. We hebben er ongeveer vijf en een half uur over gedaan, maar daar zat wel een stop in van een goed uur voor het middageten.
Het stuk tot Salzburg is bij ons goed bekend en dat vinden we ook heel mooi om te rijden (alhoewel we dit keer door Duitsland over de snelweg zijn gegaan in plaats van door de binnenwegen) en tot de afslag Hermagor vinden we het ook echt een mooi gebied om eventueel te wonen. Daarna wordt het land weer vlak en zo in de winter zonder sneeuw is het een waanzinnig depri gebied. Erg veel bruin qua kleur, waardoor we ons kunnen voorstellen dat Klagenfurt zo heet. De Karawanken (bergketen) zijn weer wel erg mooi om te zien, maar we willen nu eenmaal graag in Oostenrijk wonen dus die komen niet in aanmerking voor ons oriëntatiebezoek.
Erg leuk is dat je voor deze rit door heel veel tunnels heen moet. Ook onder Klagenfurt loopt een tunnel door, zodat ze in de stad geen last hebben van het doorgaande verkeer. Heel ideaal en ook gewoon leuk dat tunnelrijden. Als je zoveel snelweg rijdt, begrijp je ook meteen dat je in Oostenrijk een vignet moet hebben voor dit soort wegen. Er zit duidelijk zoveel onderhoud in, het is eigenlijk niet meer dan gerechtvaardigd.

Na het einde van onze rit door het trieste, bruine en vlakke landschap (Paul kreeg al visioenen van wegkwijnende dromen) kwamen we dan aan bij het Lavanttal. Het dal bleek veel ruimer te zijn dan we hadden verwacht, waardoor we toch een beetje het bergen gevoel misten. Wij houden nu eenmaal van bergen die wat dichter bij elkaar staan. Door de ruimte vonden wij de verschillende mogelijkheden van het dal dan ook wat ver uit elkaar liggen, waardoor je toch weer op de auto bent aangewezen.
We wilden ook graag nog even bij de eigenaren van het Luxbacherhof langs, maar helaas waren die tot maart 2005 niet aanwezig. Wat op zich erg jammer was, want we hadden graag nog even met ze willen praten. Ze hebben een erg mooi pension, op een mooi plekje en hadden het een tijdje geleden te koop gezet, dus we waren toch heel nieuwsgierig.
Wat ook leuk is, is dat we nog even langs het plaatsje Eitweg zijn gereden. Deze plaats ken ik nog vanuit m’n foto album en herinneringen van vroeger. Helaas konden we het huis waar we toen in logeerden niet zo snel vinden (Haus Haas), want ik had het fototoestel al in de aanslag. Maar gezien het feit dat onze benzinevoorraad z’n einde zo’n beetje had bereikt, moesten we genoegen nemen met het feit dat we in het plaatsje zelf geweest waren.

Vergeet ik trouwens nog bijna te vertellen dat we ook nog naar St. Andrä zijn geweest. Daar hadden we een leuk 12 kamer huis gezien (moest wel gerenoveerd worden stond er op de site) dat in het stadsdeel Blaiken stond. We reden er zonder moeite naar toe en hebben even een klein beetje moeten grinniken toen we er voor stonden.
Het moest niet een beetje gerenoveerd worden, maar gewoon tegen de vlakte.
Dat zeggen we niet omdat het erg gewoon slecht uitziet, maar omdat er heel verkeerde scheuren in de muren zitten.
Dus voor iedereen die dat 12 kamer huis voor E 145.000 (of was het nu E 149.000) wel ziet zitten…….alleen doen als je het voor de grootte van het grondstuk wilt kopen. Het huis zelf is echt onbewoonbaar en eigenlijk ook niet goed renoveerbaar.

Tot slot nog naar het andere eind van het Lavanttal gereden. Naar het plaatsje Twimberg. Klein plaatsje, veel achterstallig onderhoud en het ligt voor een deel onder de giga snelweg. Ze hebben in het Lavanttal de snelweg op een waanzinnig hoge brug gebouwd, heel erg mooi om te zien, maar minder qua uitzicht als je er onder zit.
Helaas kan ik niet meer over dat gebied vertellen, want Paul wilde tegen die tijd weer graag terug naar Brixen dus er was geen tijd meer over.
Moet gezegd dat het uitzicht vanaf de hoge snelweg fantastisch is, de avondlucht is gewoonweg adembenemend en voor de mensen die van een breder dal houden, zeker de moeite van het kijken waard.


Ook is ons eerste emigratiezaakje een feit geworden. We hebben de caravan verkocht! Aan de mensen van de caravan naast ons. Ze zitten steeds in de caravan van hun pa en ma en dat werd deze vakantie toch wel wat klein zo met z’n allen. Dus toevallig waren zij op zoek en ook echt per toeval vertelde Paul dat we de caravan in de verkoop wilden gaan zetten.
Dus we hebben een prijsje gemaakt en per augustus is de caravan van hun. Toch heel maf hoor, maar wel heel fijn dat dit zo makkelijk gegaan is. Nu maar hopen dat de rest net zo makkelijk gaat, dat zou wel fijn zijn.

Nu rest ons deze vakantie eigenlijk nog maar 1 pand dat we willen bekijken en dat is het pension in het Salzkammergut. Mocht dat niet zijn wat we zoeken, dan gaan we serieus voor de optie om gewoon wat te huren hier in Brixen im Thale.
We hoorden al dat ze bij de Bergbahnen in de winter altijd mensen zoeken (deze winter is ook iedereen van de reservelijst opgeroepen), en ik zelf zou het helemaal niet erg vinden om in het seizoen bij een liftje te gaan staan.

Dan kan Paul mooi voor de kids zorgen en z’n werkzaamheden als free-lancer verzorgen. Op die manier kunnen we toch 2 inkomens hebben (in ieder geval in het seizoen) en een beetje fatsoenlijk sparen. Als je aan het werk bent, kun je geen geld uitgeven, dus dat is ook weer mooi meegenomen, LOL.

Dat waren weer onze belevenissen en gedachtes van de afgelopen dagen. De volgende update komt weer als we bij de internet computer in de buurt komen J

1 Comments:

At 09 januari, 2005 09:31, Anonymous Anoniem zei....

Ha die Petra, lekker dat jullie het weer zo naar jullie zin hebben. Het is erg leuk om zo met jullie mee te leven en lezen.
Wow de caravan verkocht.... dat moet een goed teken zijn...
Nog veel plezier en een dikke kus voor jullie allemaal
Yvette

 

Een reactie posten

<< Home