De buren zijn thuis

En dat hebben we gemerkt ook. Nadat er gisteren ineens 2 auto's met duits kenteken voor de deur stonden en het licht op de bovenverdieping aan was, wisten we het gisteravond om 23.00 uur met zekerheid.
We werden getrakteerd op een hoorspel met als vermoedelijke titel: het verwekken van nieuw nageslacht. Zoals jullie wel begrijpen, ligt de slaapkamer van de bovenburen precies boven de onze ;)
Nadat de poging tot een einde was gekomen, vond het jongste nageslacht dat ze best een gigantische woede aanval kon krijgen. Ze gaf er uiteindelijk om 0.40 uur de brui aan, waarna wij ook konden gaan slapen.
Helaas moest het gezin er om 6.00 uur weer uit, want de man des huizes moest naar z'n werk. Dit opstaan ging weer gepaard met vele vrolijke kreten van de jongste spruit (van 11 maanden) en een flinke springpartij op het bed van Herman und Mamma door de oudste (4 jaar). Kreun......
Wij waren niet helemaal blij vanochtend.

Maar goed, verder hele aardige mensen hoor, vooral zij. Hij is een beetje een aparte in onze ogen, maar hij schijnt in ieder geval goed te zijn in bed, hahaha.
Vandaag was het prachtig mooi weer, dus voor ons de ideale gelegenheid om naar Kitzbühel te gaan en alle instanties af te lopen, zucht.
Nadat we bij de krankenkasse weer weg waren gestuurd omdat we ons bij de gewerbliche krankenkasse moeten inschrijven, zijn we vol goede moed op weg gegaan naar het Finanzamt om de kinderbijslag te regelen. We hadden bergen papieren mee en een hoop daarvan waren nog de goede ook, maar helaas moesten we nog een aantal papieren hebben. Eerst nog de officiële uitschrijving van het SVB (we hebben wel een briefje in het nederlands, maar dat voldoet voor de meter niet natuurlijk) in het Duits of,als het echt niet anders kan, engels. Dan nog Sabine's inschrijving voor de Volksschule (die moeten we nog regelen in de laatste week augustus/eerste week september) en als de peuterzaal ook nog een officiële inschrijving kent, dan moet die ook worden meegenomen. Weer een stuk wijzer en een hoop tijd verder, gingen we op weg naar de Wirtschaftskammer. Daar aangekomen, werden we binnen een vloek en een zucht ingeschreven (ja, ja, we hadden alle benodigde papieren) en daarna doorgestuurd naar de Bezirkshauptmannschaft voor een stempel. Daar vertelden ze dat we nog zo'n bewijs van goed gedrag (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) moeten nabrengen, maar dat het verder allemaal prima in orde is.
Zij zorgen er ook voor dat het Finanzamt wordt ingelicht, ook de Sozialversicherung verzorgen zij, dus dat is voor ons allemaal kaassie. Per 1 september is Paul zijn eerste echte eigen bedrijf een feit! Dat moeten we eigenlijk vieren.
Nadat we bij de McDonalds waren wezen eten (tja, je moet de kinderen heel soms iets toegeven na uren vervelende zaken), waar ik trouwens nog een prachtige lange haar in mijn Big Mac ontdekte (jasses, die heb ik dus ook meteen omgeruild en verder met de nodige voorzichtigheid opgegeten) en ik me dus heb voorgenomen die zaak voorlopig maar niet meer te bezoeken, gingen we weer richting huis.
We hadden gelukkig de auto van kennissen (tegen kilometervergoeding) kunnen lenen, dus dat ging nog redelijk snel.

O nee, eerst stopten we ook nog bij het station, waar we een dure familiepas hebben aangeschaft. Daarmee kunnen we dus als heel gezin reizen of als 1 ouder met kind of Paul alleen. Kosten waren 100 Euro, maar daarvoor hebben we verder op alle reizen die we in Oostenrijk maken dan ook 40% korting op onze kaartjes.

Goed, naar huis dus. Waar Joris er ongeveer zelf om vroeg of hij alsjeblieft naar bed mocht en Paul onze verzamelde vuilnis naar de vuilstort ging brengen. Vervolgens is Paul met boodschappenlijst doorgereden naar de Hofer om daar een flinke berg boodschappen te doen.
Wij hebben voorlopig meer dan genoeg siroop, chips, wijn, bier, koekjes en fruit, groenten enz. voor de rest van deze week.
Ook voor de bbq die wij morgen organiseren voor onze duitse kennissen (4 volwassenen en 4 kinderen) van de camping hebben we volgens ons alles in huis, dus dat moet goed gaan.

Toen Paul thuiskwam zijn we nog even bij de buurvrouw gaan zitten, die zich al in de tuin had geïnstalleerd voor nog een klein praatje. Zo tegen half 4 heb ik Joris uit bed gehaald en zijn we met z'n vieren naar het zwembad gegaan. Per slot van rekening is het NU mooi weer en hebben we een dure seizoenskaart gekocht, dus wij naar het zwembad.
Het blijft allemaal niet heel groot (behalve dan de gigantische ligweide) maar wel heel leuk, dus de kinderen en Paul hebben zich prima vermaakt. Ikzelf natuurlijk weer iets minder, want alhoewel ik het in het zwembad goed naar m'n zin had, was ik binnen de kortste keren weer het doelwit van zo'n irritante brems. Onder water duiken had totaal geen zin, want het beest had zin in me. Dat is dus de reden dat ik een hekel heb aan naar het zwembad gaan. Behalve dat vieze kleffe badpak, die irritante prikbeesten die het altijd op mij gemunt schijnen te hebben.
Snel afgedroogd (behalve dan dat badpak) en me ingespoten met m'n speciaal gekochte anti-prikbeestenspul. Het stinkt als de neten en gelukkig vinden de meeste prikbeesten dat ook, want behalve door een wesp ben ik verder ook niet meer door dat irritante gevleugelte gestoord.

Tegen een uur of 6 maar weer naar huis gegaan en een lekkere pan kippensoep gemaakt (natuurlijk netjes getrokken van het karkas van de kip van eergisteren) en heerlijk voldaan weer van tafel gegaan.
De kinderen weer op tijd in bed gemikt, de spareribs voor morgen zijn voorgegaard en er staan hier achter mij weer een wasmachine en een droger te draaien zodat we morgen weer zo goed als bij zijn.

Ik heb het wel weer gehad voor vandaag. Straks alleen nog de droger uitruimen en het spul vouwen en dan is het weer genoeg geweest.
Nu hopen dat ons bovenbuurmeisje zich vannacht rustig houdt en dan morgen weer vrolijk op. We hebben geen vervelende regeldingen te doen, dus dat wordt gezellig met de kinderen er op uit.