Het winterseizoen is nu echt begonnen

Sinds maandag werk ik ´s ochtends zo´n 3 uur en ´s middags 2 uur in het buro van de skischool. Het weekend nadert erg snel, dus zo langzamerhand worden we toch een beetje zenuwachtig.
Hans loopt al te mopperen dat hij veel te weinig tijd heeft om de dingen in het buro fatsoenlijk voor te bereiden en ik ben er ook niet echt blij mee, want er is nog teveel dat ik niet weet.
Maar goed, we slaan ons er zo goed en zo kwaad als het gaat doorheen, uiteindelijk komt alles vanzelf weer goed.

Sabine was vandaag met school naar Salzburg, o.a. om het een of andere natuurmuseum te bekijken en ze zijn ook gezellig naar de kerstmarkt geweest. Ze had het geluk dat ze dit keer met de klas van haar vriendin Katharina gingen, dus de dames hebben een erg gezellige dag gehad.
Daar Paul en ik vanmiddag allebei weg moesten en Sabine nog niet thuis was, is Joris met mij mee gekomen naar de skischool. Hij heeft daar braaf z´n huiswerk gemaakt en na anderhalf uur riep hij opgelucht: "tjonge wat heb ik dat snel gedaan zeg, ik heb m´n huiswerk nu al af!".
Ik heb dat natuurlijk beaamd, maar vroeg me toch af waarom hij thuis na 20 minuten al vindt dat hij meer dan lang genoeg heeft gewerkt... LOL

Vandaag was een prachtige dag, het heeft een aantal keer lekker gesneeuwd. Het ziet er steeds meer uit zoals je op wintervakantie graag wilt, dus als we dit nog twee dagen houden, dan zijn ook de toeristen straks meer dan tevreden!

Toen ik trouwens om tien over vijf het buro wilde gaan afsluiten, kwam er ineens een man binnen die naar Chris van de Papalapub vroeg. Eerlijk gezegd vraag ik me af waarom je dan het buro van de skischool induikt, maar goed. Ik vertelde dat ik Chris nog niet had gezien en dat de Papalapub toch echt pas in het weekend open ging. Het bleek iemand te zijn die van die kleine drankjes verkoopt en hij wilde graag het nodige aan Chris slijten. Vroeg me of ik Chris zijn privénummer niet had. Ja dat heb ik (ik ben zo slecht in liegen....), maar dat krijg je niet (ik ben ook keihard op dat gebied).
Kreeg ik z´n kaartje met de vraag of ik Chris wilde vragen hem terug te bellen. Ja hoor, als ik hem zie wil ik dat best doen.
Man weg, Joris en ik naar buiten en wat zie ik daar van achter aankomen.... de hummer met Chris en Anita. Dus even het verhaal verteld en het kaartje overhandigd, als ik de reactie van die twee zag dan gaan ze geen contact opnemen, hihi.

Joris vond het heerlijk om samen met me door het donker naar huis te lopen, alhoewel we allebei wel vonden dat het nogal glad was. De hele kleine sneeuwvlokjes maakten het helemaal af, we waren het er over eens dat we maar geluk hebben met dit prachtige weer!