Nederland, maar alleen heel eventjes dan

Op maandag, bloedje heet, zijn we naar Nederland gereden. Daar hangt ook nog een leuk verhaal aan vast.
Onze boordcomputer heeft zo zijn eigenaardigheden. We wilden graag van Duitsland naar Nederland rijden, maar 2 verschillende kaarten in 1 keer laden....neeeee daar doen we niet aan.
Dus hadden we op de gewone kaart opgezocht dat we via de plaats Leer in Groningen terecht zouden komen. Geen enkel probleem dan zetten we die gewoon in de computer.
Maar op een bepaald moment vroeg ik me toch echt af waarom we over een bepaalde weg werden gestuurd, naar mijn onbescheiden mening, die ik onderbouwde met de wegenkaart, moesten we echt anders rijden. Paul was het helemaal met me eens, want naar zijn onbescheiden mening kon de afstand naar Leer niet meer zo groot zijn als de navi (boordcomputer, navigatiesysteem) aangaf.
Eigenwijs als we zijn, reden we dus gewoon de kant op die ik had gezien. Even later op een parkeerplaats maar even gekeken. Is er nog een plaats die Leer heet en die inderdaad de andere kant op ligt. Hier wordt des te meer duidelijk: vertrouw nooit zomaar blindelings je navi!

Erg leuk trouwens om Nederland via Groningen in te komen, normaalgesproken komen we over Arnhem of Venlo. Lekker door kunnen rijden door zowel Groningen als Friesland en ook de afsluitdijk ging lekker.
Wat ons wel verbaasde, is dat er aan de overkant vrijwel geen auto´s reden. We hebben er misschien een stuk of tien gezien. Aangekomen aan de andere kant, bleek dat de brug kapot was. Er stond een file van hier tot gunter en wij waren ontzettend blij dat wij daar niet in stonden! De volgende dag hoorden we op de verkeersinformatie dat die dag de andere kant van de brug (daar waar wij overheen waren gereden) kapot was gegaan. Hadden wij even mazzel gehad!
Eerst zijn we naar het huis van onze vrienden Patrick, Yvette en Bram gereden, alweer de sleutel al voor ons klaarlag en ik snel als eerste een was de machine in heb gemikt. Tja, we hebben niet zo heel veel kleding, dus het was hard nog. We wilden per slot van rekening een dagje of drie, vier in Nederland blijven.
Toen snel door naar Enkhuizen, waar onze vrienden met hun boot zouden aanmeren. Tja, uhhhh daar zijn vier havens, in welke liggen ze nou? Geen nood, zegt Paul, ik loop wel even naar het havenkantoor. Blijkt dat de boten helemaal niet op naam worden geregistreerd! En laten we verdorie het verkeerde mobiele nummer van onze vrienden mee hebben. Dus noodoproep naar Oostenrijk waar medewerker Christoph de telefoon met het goede nummer heeft. Alleen moest hij daar ook naar gaan zoeken, want hij had wel de simkaart met het nummer erop, alleen stond niet bij alle nummers een naam. Maar goed, een beetje computermens komt er dan toch achter en ook Christoph lukte dat.
Vrienden gebeld en gehoord dat ze in de haven bij het Zuiderzeemuseum lagen. Kijk, dan is het niet meer moeilijk. Snel het grote parkeerterrein op en we konden elkaar in de armen vallen.
Eerst natuurlijk even op de boot wat gedronken en daarna naar het restaurant. Helaas werd ik door nog voordat we aan het eten konden beginnen helemaal niet lekker. En wel zodanig dat ik zo snel mogelijk naar huis en naar bed wilde! Was dat ff een dumper zeg. Afgesproken dat we dan de volgende dag gewoon lekker zouden gaan varen en daarna samen zouden gaan eten.
Jammergenoeg was ik de volgende dag ook nog ziek en de hitte hielp ook niet erg. Paul en de kinderen zijn lekker naar de boot gegaan en hebben er een heerlijke dag op en in het water doorgebracht, terwijl ik dan maar verder de was ging doen en veel heb geslapen en gelezen.

Eigenlijk zouden we de volgende dag met vriend Marco naar Walibi Flevo gaan en de volgende dag wilden we eigenlijk nog bij mijn oma langs. Ik voelde me echter zo belabberd dat ik alleen nog maar echt naar huis wilde. Marco en Corletta zijn ´s avonds nog heel lief langs geweest, ik heb ze alleen helaas niet gezien omdat ik voor dood op bed lag. Heel blij was ik ook dat we oma nog niets gezegd hadden, anders had ze zich om niets verheugd op ons bezoek. Wat niet weet, wat niet deert, zullen we maar zeggen.
De reis naar huis verliep voorspoedig en de laatste dagen van onze vakantie hebben we dan ook gewoon lekker hier in Brixen doorgebracht.