Aanbidder

Lag ik vanochtend nog lekker te snurken, want tja, niet werken, kinderen niet naar school, Paul pas wat later een klant, word ik om kwart voor acht wakker gebeld.
Kun je om 9 uur buro draaien bitte? Tuurlijk jongen.
Even later gaat de telefoon weer. Ben ik weer. Kun je eerst nog even langs Kirchberg rijden om spul tegen de vliegen te halen bij het Lagerhuis?

Zo ben je vrij, zo ben je hard aan het hollen om alles nog op tijd gedaan te krijgen. Want voor een ritje Kirchberg heen en weer ben je toch ook snel een half uurtje kwijt. Paul is gezellig meegereden, want die moest daarna door naar een klant in Mittersill.
Het was een redelijk drukke ochtend waarbij ik Christoph ook nog heb moeten vlooien, haha. Hij had in de vuilcontainer gestaan om die schoon te maken en zat daardoor onder de maden. Gelukkig had hij ze zelf al uit z´n haar gekregen, hoefde ik alleen maar ff te checken.
Om elf uur was ik uiteindelijk klaar en waren de kinderen ondertussen alweer met Mark aan het spelen.

Toen belde Paul dat hij onderweg was en of we wilden zorgen voor broodjes en drinken zodat we zo snel mogelijk konden gaan wandelen.
Het was weliswaar ontzettend warm (tja onweer onderweg), maar van het mooie weer wilden we toch graag profiteren. Mark had ondertussen besloten dat hij wel met ons mee wilde. Z´n vader ging ook mee, dus nadat de vrouwen de boodschappen hadden gedaan, hebben we ons in de wandelschoenen gehesen en zijn naar de gondel gereden. Mark vond het fantastisch, die wil morgen weer. Daarna zijn we gaan wandelen. Na ongeveer een kwartier een plekje gevonden om te gaan eten, want daar waren we met z´n allen wel aan toe.
Het wandelen ging vrij goed, tot het moment dat we bergop gingen. Mark is niet gewend om te wandelen, dus die begon erg te piepen. Gelukkig was papa erbij en nam die hem verder op de schouders. Toen we vlakbij de Buchau waren konden ze gelukkig allemaal weer lopen.
Bij de hut gaan zitten, waar de kinderen een ijsje kregen, ik een gespritzter en de mannen een bier. Erg lekker, maar toen ik naar de wc was geweest stond er ineens nog een glas gespritzter. Oeps, dat komt hard aan met zulk warm weer.
Ondertussen was er een stamgast aangeschoven en die had ´m al enigszins om. Die vriendelijke man had op de een of andere manier een oogje op mij laten vallen en deed z´n grootste best om indruk op me te maken. Hij sloeg behoorlijk wat vuige taal uit (wel redelijk netjes hoor, maar toch), maar gelukkig kan ik daar heeeeel goed tegen. Voor we het wisten hadden we van hem ook nog een rondje te pakken.
Toen we weggingen, bleef hij maar roepen dat ik zo´n sympathieke vrouw ben en dat hij het zo leuk vond om met ons gepraat te hebben. Ik heb ´m nog een goeie hand gegeven en een klopje op de schouder als dank ;) Altijd lachen van dat soort dronken gasten, alles behalve agressief, je moet alleen een beetje uitkijken met wat je tegen ze zegt. Volgens Paul had de man ineens erg last van een bobbel in z´n broek toen we weggingen....

Toen via het avontuurlijke pad naar beneden gelopen. En een avontuur was het weer kan ik zeggen.
De laatste keer dat ik dat pad gelopen heb, was dat met een aantal kinderen en toen moesten we een wei over met stieren. Dit keer stonden er koeien, een paar kalfjes en...een chagerijnige stier. Hij had duidelijk totaal geen zin om ons erlangs te laten en met 3 kleine kinderen erbij wilden we ook geen risico lopen. Dus we zijn onder het prikkeldraad door gekropen en door de modder naast het pad gelopen. Tot m´n knie in de modder gezakt, maar avontuurlijk was het wel. En erg leuk natuurlijk.
Het laatste stuk heb ik alleen gelopen, omdat het al tegen half vijf liep en ik om vijf uur een dienst moest draaien. Half hollend naar beneden is toch wel een beetje lastig, maar het ging.
Om vijf uur was ik netjes op de camping en had alweer een schoon t-shirt aangetrokken. 2 klanten langs gehad en verder eigenlijk alleen burowerk gedaan. Ook nog even Christoph geholpen met de auto uitmesten en ben ik verwend met een bakje chips.

Na de burodienst nog gezellig blijven zitten om na te praten en voor we het wisten was het echt etenstijd. Ook was de lucht al flink dichtgetrokken en het begon aardig te onweren. Gelukkig vond de bliksem het niet nodig om naar beneden te komen, die bleef mooi tussen de wolken hangen. Daardoor wel flinke klappen, maar geen enge situaties.
Lekker spaghetti gegeten, ijsje toe en vervolgens met uitgeputte kinderen naar huis.

Het was al met al een erg grappige dag en ik heb ontzettend moeten lachen om mijn ´aanbidder´.