laatste schooldag en dorpsfeestje

Gisteren was het dus de laatste schooldag voor de kinderen.
Sabine had alleen nog een kerkdienst en de rapportuitreiking en was dus ook al vroeg thuis. Het mooie rapport hebben jullie allemaal al wel gezien denk ik en ik ben er nog steeds supertrots op.
Ook Joris had een fijne laatste dag gehad en wij hebben afscheid genomen van de juffen, nou ja, met Katharina natuurlijk afgesproken dat we mekaar van de zomer zeker nog wel een keer zouden zien.

Paul en ik hebben gewoon de hele middag gewerkt, want dat staat natuurlijk niet stil. De conculega die voorbij zou komen, is naar goede oostenrijkse traditie niet geweest. Ach, we zijn het gewend en kijken er niet meer van op. Komt een andere keer wel goed denk ik zo.

´s Avonds tegen half acht richting dorpsplaats gaan lopen, want het eerste concert van de muziekkapel op de plaats was weer een feit. Eerst gezellig met wat mensen van de camping staan praten toen we de muziekkapel zagen aankomen.


Het was al snel gezellig druk op het pleintje, want behalve gasten waren er vooral veel Brixeners gekomen. Veel meer dan normaal eigenlijk. Iedereen had wel zin in een feestje, want beneden is er al lang niets meer geweest.


Helaas waren de boerinnen er niet met hun brodakrapfen en kuchen stand en dat was vooral voor Sabine een giga teleurstelling, want die hadden we beloofd dat ze naar aanleiding van haar superrapport zoveel brodakrapfen mocht eten als ze wilde. Er waren wel een paar standjes met handwerkspullen, een aantal oude tractoren stonden er mooi te wezen, natuurlijk een biertent, en de kledingboetiek was open, net als het Tourismusverband.


Paul heeft me voorgesteld aan de mannen van ons plaatselijke krantje Unter Uns. Ik moet binnenkort eens met ze gaan praten over een eventuele rol van mij hierbij dus dan is het handig dat ze je al van gezicht kennen. Verder ook nog een tijd staan praten met Christine van het TVB. Ik had haar een mailtje gestuurd over een tekst die ik moest vertalen. Hierin stond dat een plaats gemarkeerd was met een Steinmandl. Dus op mijn beste tirools lees ik daar een stenen mannetje (man=man -dl is een verkleining, manda=mannen) maar ja, gemarkeerd met een stenen mannetje.... Bleek dat Christine echt geen idee had wat het is, dus die heeft gebeld met de eigenaar van het Gasthof dat daar in de buurt staat en die bevestigde mijn vermoeden. Een aantal kleine stenen zo op mekaar gestapeld dat het een klein mannetje lijkt! Ben ik goed zeg, weet ik gewoon beter dan iemand die hier al 20 jaar! bij het TVB werkt wat het tirools inhoudt! Vond ik zo onwijs leuk (en zij ook trouwens). Ook zij had het idee dat wij hier toch zeker al een jaar of 10 woonden, vooral doordat wij zoveel mensen kennen, maar vooral veel mensen ons kennen.

De kinderen hadden het na wat opstartproblemen ook gevonden. Sabine was bij de kinderopvang gaan kleuren. Ze hadden kleurplaten liggen voor een wedstrijd en daar wilde Sabine wel aan meedoen. Per slot van rekening is er aan ballonvaart te winnen! Joris lag ondertussen half in de fontein te spelen. Water blijft nu eenmaal trekken bij die kinders.


Paul en ik hebben met ontzettend veel mensen gepraat. Campinggasten, dorpsbewoners echt teveel om op te noemen. Voordat we het wisten was het dan ook half elf en hoogste tijd om naar huis te gaan.
Kinderen snel in bed gestopt en vervolgens hebben wij nog lekker wat voor de buis gehangen met z´n tweetjes.

Vanochtend alweer op tijd wakker, besloot ik om eens een wandelingetje te gaan maken. Per slot van rekening al lang niet meer gedaan. Dus mijn favoriete stukje van de Brixner Gangl gelopen en vervolgens naar de baustelle. Op een bepaald moment de baustelle opgegaan om alles van wat dichterbij te bekijken. Erg interessant en er is al een heel stuk vrijwel dicht. Toen ik vlak bij de camping aangeland was, dacht ik even snel over te steken. Eerst voorzichtig geprobeerd of ik er wel kon lopen en dat was geen probleem. Totdat ik over een vers stukje kwam. Zakte tot m´n knieën weg zeg. Tijdens het gebeuren al meteen m´n telefoon uit m´n broek naar m´n vest getransporteerd voor het geval dat, maar bij m´n knieën bleef ik steken. Gelukkig kon ik mezelf er uit krijgen en weer verder. Net ff pech gehad, was een stukje van een halve meter dat nog te zacht was.
Omdat ik toch bij de camping was nog even foto´s gemaakt van de nieuwe rotonde in aanleg. Ziet er netjes uit moet ik zeggen:



Toen heeft Paul me opgehaald, want ik vond het wat lullig om met m´n broek vol modder door het dorp te moeten, ziet er zo stom uit...

We hopen dat het weer zich vandaag goed houdt, want vanavond hebben we vriend Andi en vriendin Inken uitgenodigd om bij ons te komen grillen en dat is wel zo leuk als we dat buiten kunnen doen.