Gatenkaas

Met een hoofd als een gatenkaas probeer ik nog maar even een logje te schrijven.
Merk in ieder geval wel weer eens dat je hersencellen duidelijk in je bloed zitten. Hoe meer bloedverlies, hoe minder hersencapaciteit (ja ja, lekker verhaal ik weet het).

Zondag ben ik flink aan het leren geweest, terwijl Paul en de kinderen in het zwembad lagen te plonzen. Om half vier naar Westendorf gereden, want daar trad Zirkus Renz (uit Duitsland) op. Het was loeiheet in de tent, die door het prachtige weer nog niet half gevuld was. Het was een klein familiecircus, totaal geen vergelijk met het nederlandse circus Renz. Was grappig, maar niet het beste familiecircus dat we ooit gezien hebben.
Aan het einde van de voorstelling konden de kinderen nog paardrijden als ze wilden, maar die hadden het net zo heet als wij volwassenen en vluchtten nog harder de warmte uit dan wij. Gemiste kans voor de circusmensen, als ze de paarden buiten hadden laten lopen, waren er veel meer kinderen geweest die hadden willen rijden, nu waren het er 2 ofzo.
Het was voor ons wel een heel geslaagd uitje, heel fijn om weer eens uitgebreid met z´n viertjes onderweg te zijn.

Maandag weer een gewone dag.
Paul vooral aan het werk en ik in de ochtend ook weer flink aan de slag. Maandafsluiting mei gemaakt, samen met Paul rekeningen geschreven en ook het huishouden eens wat extra onder handen genomen.
´s Middags werd onze oude boiler omgeruild voor het oude exemplaar van de huiseigenaresse (tja die heeft sinds kort een zonneboiler), die behalve ruim 2x zo groot ook een stuk nieuwer is dan de onze was.
Daardoor geen water toen de poetsvrouw er was, die daar natuurlijk ontzettend over moest mopperen (hihi, ze moppert toch zo leuk). Omdat ik door de herrie ook niet fatsoenlijk aan de slag kon in onze werkplaats, ben ik eindelijk onze kleding eens uit gaan mesten. 3 zakken vol met zaken die stuk, vuil, gewoon te oud, te klein of wat dan ook waren uit de kasten gehaald. Toen de kleding die ik nog voor Joris heb liggen doorgewerkt om te kijken wat er bij hem de garderobe in kan, waardoor meneertje weer een hele nieuwe inhoud van z´n kledingkast heeft, waar hij heel erg blij mee is.
Ikzelf heb het een en ander besteld bij Ulla Popken om ook bij mij de ernstig uitgedunde voorraad aan te vullen en Paul had niet al te lang geleden al weer wat spullen gekocht.
Nu alleen Sabine nog wat aanvullen, dan kunnen we er met z´n allen weer tegenaan.

Gisteravond begon voor mij dan weer het maandelijkse (nou ja maandelijks, soms wel, soms niet) gedonder in de glazen, dus vrijwel niet geslapen en voel me zo brak als het maar kan.
Volgens Paul en Sabine zag ik vanmiddag in m´n gezicht half geel (gelukkig m´n oogwit niet), maar na een paar uur op bed ging het weer enigszins.

Paul z´n telefoon heeft de afgelopen twee dagen vrijwel niet stil gestaan. Helaas voornamelijk korte vraagjes om hulp, maar toch ook een aantal klanten waar hij langs heeft kunnen gaan. Hij probeert er nu toch ook een gewoonte van te maken om z´n rekeningen vrijwel dagelijks te schrijven zodat hij geen zaken kan vergeten en ook de geldstroom op gang blijft. We hopen maar dat het blijft lukken.

Dan zouden vanavond eigenlijk vriendje Andi met zijn nieuwe liefde komen, maar die heb ik afgebeld. Tja als je bijna niet op je benen kunt staan omdat je continu zo duizelig bent, dan is het moeilijk koken, dus die afspraak hebben we verzet naar volgende week.

Ook vandaag nog even een privé kliniek in Kitzbühel gebeld, waarnaar ik door de gyneacoloog ben verwezen. Ik moet een mammografie laten doen (mopper de mopper, die nederlandse artsen doen ook niet aan voorzorgen, al 39 en dan nog nooit een mammografie gehad, mopper mopper) dus daar heb ik me braaf voor aangemeld. Moet persé de week nadat je ongesteld bent geweest, geen idee waarom dat hebben ze me er niet bijverteld.

Nou dat was het dan tot zover. We zijn moe hierzo en Sabine moet morgen om 7.00 uur op het schoolplein verschijnen. Ze gaan met de klas een dagje naar Innsbruck! Als ik me niet zo ellendig had gevoeld dan was ik meegegaan.