Poeh!

Tjonge, jonge dat waren drie flink inspannende dagen. Ik moet weer een hele hoop nieuwe dingen leren en dat is behoorlijk inspannend als je baas een man uit Brixen is.... Op de camping vond ik al nergens een lijn in te ontdekken, maar bij de skischool is het ook niet beter. Die kerels hier hebben echt nog nooit van iets als een planning gehoord.
Gelukkig heb ik de afgelopen dagen steeds een paar uur hulp gehad van Katharina, degene die vorig jaar in het buro aan het werk was. Die heeft me ook geleerd hoe ik de dagafsluiting moet maken, want dat deed ik op de camping natuurlijk niet en had ik dus nog nooit gedaan. Gisteren ging het eigenlijk heel vlotjes, vandaag hebben we flink moeten puzzelen. Er waren een aantal dingen verkeerd in de computer terecht gekomen en voordat je er achter bent welke dat zijn, ben je weer een heel eind verder.
De rest van de week zal ik het weer alleen moeten doen, maar tweede kerstdag, als we de aanstorm van Nederlanders en vooral Duitsers verwachten, komt ze gelukkig weer helpen.

Wat ik wel vervelend vind, is dat afspraken hier zo nietszeggend zijn. Je spreekt een werkdag af van acht uur en dan blijkt dat het er uiteindelijk ruim negen zijn. Dat was toch echt niet de bedoeling en dat heb ik ook nog maar een keer verteld. Ik was juist zo blij dat ik een baan had gevonden waarbij de werktijden gewoon vaststonden en ik dacht te weten waar ik aan toe ben. Niet dus :(

Het werk op zich is wel leuk, redelijk uitdagend en Hans is weliswaar nogal chaotisch, maar vreselijk aardig. Hij biedt ook elke keer kopjes thee aan :)

Op het thuisfront is het wat lastiger, gelukkig helpt Paul ook fijn mee met het huishouden. Hij had vandaag de was gedaan, stofgezogen en gedweild, waardoor het er weer een stuk beter uitziet. Als dank heb ik me op de gigantische berg strijk gestort, waarmee ik net klaar ben.
De kinderen hebben behoorlijk wat moeite met het feit dat ik weer zoveel weg ben, maar dat gaat vast beter als ze eind volgende week vakantie krijgen. Dan kunnen ze lekker gaan skiën, snowboarden enz en zijn er natuurlijk ook de nodige vrienden op de camping. Het is niet leuk voor ze, maar ze zullen er toch aan moeten wennen dat hun vader en moeder allebei buitenshuis aan het werk zijn.
Nu nog even een half uurtje, drie kwartier uitrusten. Daarna snel naar bed, want morgen gaat die ellendige wekker weer om zes uur.