Schoolperikelen

Vandaag was een dagje met schoolperikelen.
Ten eerste hadden we een afspraak met de klassenleraar van Sabine om eens te horen hoe het volgens hem met haar gaat en om nog wat algemene dingetjes door te spreken.
Ook hebben we meteen kunnen vertellen, dat Sabine zich behoorlijk zorgen maakt over de wiskunde lessen. Haar wiskunde leraar is erg vaak afwezig en de stof moet natuurlijk toch op de een of andere manier behandelt worden. De klassenleraar was niet helemaal op de hoogte van het hoe en waarom en zou er in ieder geval nog even achteraan gaan. Hij was het met ons eens, dat het voor de leerlingen niet prettig is als ze veel achterstand oplopen en dan op het laatst ineens veel stof in een korte tijd moeten doorwerken.
Voor de rest eigenlijk een heel positief gesprek, hij had van zijn collega´s in ieder geval nog nooit klachten over Sabine gehad en ook niet gehoord dat ze het gevoel hebben dat ze het niet gaat redden. Altijd prettig om te horen.

Naar aanleiding van onze brief aan de klassenleraar van Joris over de jongen die er steeds op los slaat, werd ik eind van de middag gebeld. De leraar heeft al met de jongeman gesproken en morgen  komt z´n moeder ook op school om te praten, want het gaat sowieso op dat gebied niet zo best met die jongen.
We hebben ook nog een keer extra met Joris doorgenomen dat hij moet proberen die jongen zo veel mogelijk links te laten liggen en gewoon niets tegen hem te zeggen. Het blijft moeilijk dat Joris zijn beste vriend toevallig ook de beste vriend van die jongen is, dus ze komen elkaar continu tegen. Maar goed, we blijven praten en proberen Joris zijn gedrag in dit opzicht ook zoveel mogelijk te laten aanpassen, zodat hij op die manier geen agressie oproept.

Wat ons betreft een fijne dag op dit gebied, daar de beide klassenleraren ons serieus nemen en ook laten zien dat ze echt betrokken zijn bij "hun" kinderen. Dit in tegenstelling tot de vorige 2 klassenleraren van Sabine, waarbij we continu teleurgesteld werden.

We hebben de leraren dus ook allebei heel erg bedankt voor hun betrokkenheid, dat is het minste wat wij kunnen doen.