Wien en herfstvakantie

24 Oktober was het dan zover, ik mocht mee op het bedrijfsuitje van de TVB. Om half zes opgestaan, snel gewassen en aangekleed en door naar het station. De rugzak met kleding, een flesje drinken en 2 nussschnecken mee.

Op het perron stonden al 4 medewerkers van de TVB te wachten en daar heb ik me bij aangesloten. Even later kwam de trein en daarmee ook Anna-Maria uit Kirchberg die alle vervoersbewijzen had. Mijn mede-reisgenoten kregen allemaal hun papieren en toen ik vroeg of ik ook wat kreeg, zei ze lachend, nee sorry, ik heb niet voor iedereen in de trein een kaartje :)
Daarop heb ik maar even uitgelegd dat ik Petra, de vertaalster, ben. Hihi, na veel sorry´s kreeg ik toen natuurlijk wel mijn kaartje.
In Wörgl stapten we over op de trein naar Wenen en daar kwam ik terecht naast Karl. Karl hoorde niet bij het TVB, maar bleek een jongeman te zijn die in Innsbruck met twee vrienden een event-managementburo voor Studenten had opgericht. Daar er daarmee niet veel droog brood te verdienen is (in die wereld moet je het toch echt hebben van contacten, als je die niet hebt, is het heel moeilijk), was hij onderweg naar Bad Hofgastein, waar de wereldenkampioenschappen sauna-en werden gehouden. Het gaat er niet om hoelang je in de sauna kunt zitten, maar hoe goed je een zogenaamde "Aufguss" maakt. Hij was zelf al eens Oostenrijks kampioen geweest op het onderdeel "Entertainment", dus wist van de hoed en de rand. Hij moest in Salzburg overstappen en vanaf daar heb ik gezellig gekletst met de collega´s van de TVB. Uiteindelijk bleek ik de beste klik te hebben met een aantal collega´s uit Kirchberg, dus daar ben ik het meest mee onderweg geweest.

Bij aankomst gingen we meteen naar ons hotel, dat tegenover het Westbahnhof bleek te liggen. Daar hebben we onze bagage in een kamertje gezet en zijn snel doorgegaan naar de Minoritenstüberl. Dat is een soort kantine van chefkok Andreas Wojta (hier heel bekend van tv). Omdat we wat vroeg waren, hebben we eerst de Minoritenkirche bekeken, ook erg mooi.

http://andiwojta.at/

 

Je kunt in het restaurant niet reserveren, dus zorgden we dat we net voor openingstijd (11.30 uur) binnen stonden. Het eten is eenvoudig, maar ontzettend lekker. Niets uit een pakje of zakje, maar alles zelfgemaakt en tot in de perfectie gekookt. Heerlijk!

Daarna moesten we snel door naar het stadhuis van Wenen, waar we een rondleiding hadden geboekt. We hadden maar een uurtje, wat ontzettend jammer was, want er is heel veel te zien en de enthousiaste gids kon ook veel interessante dingen vertellen.

Daarna gingen we met de metro weer terug naar het hotel waar we in moesten checken. Ik kreeg heel luxe een kamer voor mezelf (waar de anderen samen op een kamer lagen), en na een klein kwartiertje zat ik alweer beneden, want ons programma stond stampvol geplanned.
Met 2 metro´s en 1 bus reden we vervolgens naar het Weense wijngebied "heiligenblut". Dat was ook nog hilarisch, want de bus heeft 2 verschillende stoppunten en dat wist degene die ons hier naartoe bracht niet. Dus halverwege de rit stopt de bus en vervolgens zegt de chauffeur dat dit het eindpunt is. Zegt onze gids "welke idioot zegt er dat dit het eindpunt is, daar klopt helemaal niets van, de bus rijdt echt nog verder hoor!". Uhhh Sepp, de chauffeur zegt dat dit het eindpunt is..... hahaha, Sepp helemaal verbouwereerd naar de chauffeur. Blijkt dat de volgende bus pas helemaal naar boven rijdt. Het uitzicht is er prachtig en het is jammer dat we hier maar een minuutje of 10 konden blijven.
Vervolgens liepen we op een draf (letterlijk) van de berg af naar beneden (de afspraak met de Heurige waar we naartoe gingen was wat te vroeg gemaakt) tussen de wijnvelden door terug naar de stad, waar we naar een heel gezellige wijnkelder gingen.
Er stonden een violist en begeleider voor ons klaar en die hebben ons bijna de hele avond vermaakt met hun muziek (ik vond het vreselijk, maar dat terzijde). In een bijgebouwtje konden we eten halen en de wijn vloeide natuurlijk rijkelijk. We zijn om half twaalf vriendelijk verzocht te vertrekken (eigenlijk gaan ze normaal om tien uur dicht), waarna we de stad ingegaan zijn. Als eerste loodste Sepp ons naar "der schwarzen Kameel", een tent die ooit heel erg in was, en waar erg op ons neergekeken werd. Na 1 drankje zijn we dus ook weer vertrokken. Vreemd vind ik van zo´n eigenaar dat hij een groep van dik 20 man wegkijkt, maar goed. Daarna naar discotheek Bettelalm, een zeer geliefde zaak (rijen voor de deur), waar we nog net op tijd waren om naar binnen gelaten te worden. Stampvol en het deed denken aan een après ski tent. Voor ik het wist stond ik met een bacardy-cola in m´n handen en Tony, die al de hele avond een beetje verliefd was, wilde persé met me dansen. Na het dansje en een klein praatje ben ik samen met een groepje meiden terug naar het hotel gegaan. Die meiden vonden het zonde van hun tijd en geld om naar een zaak te gaan "waar we de hele winter bij ons ook al kunnen komen". Ik vond het ook een mooie tijd om te gaan slapen en had ook geen zin in nog meer drank. Bij het metrostation kwam de stadse in mij naar boven en heb ik de dames er even fijntjes op gewezen dat ze hun tassen en portemonnees voor zich vast moeten houden, omdat er 3 mannen wel erg geïnteresseerd waren in die zaken. Ik heb de betreffende mannen even kort aangekeken om te laten zien dat ik ze door had en toen verdwenen ze ook weer.

Om kwart voor twee kwamen we weer aan in het hotel en ben ik lekker gaan slapen.
De volgende ochtend met z´n allen ontbeten, waarna we tot half twee voor onszelf hadden.
Ik ben met een groepje meegegaan die eerst door de Maria-Theresienstrasse naar de Heldenplatz liep rende, waar het leger stond opgesteld met een tentoonstelling ter ere van de nationale feiertag (was op zondag), vervolgens ging het bootcamp (zo noemden wij vrouwen het ondertussen :) ) door naar de Stephansplatz, waar we op een verwarmd terras een kopje thee/koffie/chocolademelk/bier/limonade dronken. Daarvoor was ik trouwens samen met een van de dames nog naar een ondergrondse wc geweest. Echt supergaaf, helemaal nog in oude stijl met hout, schuifdeuren, glas in lood-raampjes en ouderwets tegelwerk. We hadden nog eens extra mazzel, want net toen wij klaar waren, kwam er een buslading (letterlijk) vrouwen van een reisgezelschap, die de wc´s ook kwamen bewonderen/gebruiken.
Er werd besloten dat we ook nog naar het Prater gingen, dus de metro ingedoken en naar het Prater gereden.Daar hebben we de jonge meiden in 2 attracties gestopt en ben ik met nog 4 anderen een rondje in het reuzenrad gaan maken.
Daarna eten in het Schweizerhaus. Het eten op zich was prima, alleen ging de bediening alles behalve soepel. Een van de collega´s had een salade besteld en die kwam pas toen de rest van ons al klaar was met eten en begon met betalen. Dat betalen was echt een ramp. De ober had wel 20 Mmnuten nodig om 12 mensen af te rekenen! Daardoor werd het rennen naar de metro, want het was ondertussen bijna half 2 en wij moesten eigenlijk al bij het hotel zijn. Ik kreeg natuurlijk gigantische maagkramp van het rennen, dus ben afgehaakt en kwam uiteindelijk net op tijd bij de metro om nog samen met de rest in te stappen. De mannen hebben toen gebeld met de collega´s die al wel bij het hotel/op het station waren, om onze tassen/koffers te halen. 3 Minuten voor vertrek zaten we in de trein en 1 minuut daarna kwamen de collega´s met de koffers. Dat was nog even flink stress!

De treinreis was weer gezellig, alhoewel we op de terugweg duidelijk rustiger waren dan op de heenweg. Dat kwam deels doordat er ook heel wat collega´s waren die tot een uur of zes uitgeweest waren en de volgende ochtend om half negen gewoon weer bij het ontbijt zaten.
Ik ben zelf in Salzburg al uitgestapt, want wegens werkzaamheden aan het spoor deden we 3 uur over het stuk van Salzburg naar Brixen! Sabine, Paul en Joris zijn mij toen in Salzburg op komen halen. We zijn lekker met z´n viertjes bij een grieks restaurant gaan eten en daarna over het grote Deutsche Eck weer terug naar huis gereden.

Zondag hebben we lekker bijgepraat en genoten van het heerlijke weer.

Op maandag is Sabine naar school gegaan alhoewel ze zich helemaal niet goed voelde en ´s avonds stortte ze inderdaad compleet in. Ze viel gewoon op de bank in de huiskamer in slaap en werd niet eens wakker toen we een deken over haar heen legden.
Joris had al herfstvakantie en doordat Sabine echt ziek was, werd het voor ons ook vakantie.

Op donderdag ging het gelukkig weer goed met Sabine en dat was maar goed ook, want voor haar begonnen nu ook de vrije dagen. Ze had met twee vriendinnen afgesproken, dat ze naar Salzburg zouden gaan (met de auto natuurlijk), dus daar had ze veel zin in.
´s Avonds kwamen de meiden weer terug en hebben er een gezellig meiden-avondje van gemaakt. De twee vriendinnen bleven ook bij ons slapen, dus hartstikke leuk.

Zaterdag hebben Paul, Joris en ik de Brixnet installatie op de camping ontmanteld, daar ons contract per 31 oktober door de camping was opgezegd. Heel jammer, maar als het zo is, dan is het zo. We hebben geen zin om er ruzie over te gaan maken. Ze hebben een ander bedrijf in huis gehaald waar ze waarschijnlijk provisie van krijgen en van ons kregen ze dat natuurlijk niet (alhoewel het gratis internet voor het buro en de camera toch ook niet niets is...., vinden wij tenminste). We hebben 1 antenne er nog niet weg kunnen halen, want die zat ondertussen zo vast, dat die er af geflext moet worden. Dat laten we wel door een vriendje doen.

Zaterdagavond kwamen Marco, Emiek en Rinke gezellig bij ons eten en flipperen. Supergezellige avond gehad, was zeker voor herhaling vatbaar :)  Rinke is ondertussen alweer bijna 7 maanden oud, dus ook die gaat echt een beetje meedoen. Erg leuk!

Vandaag weer een rustig dagje. Genieten van het stralende weer. Paul en Sabine gaan straks weer naar de sportschool en voor de rest zien we wel. Morgen begint het gewone leven van school en werk weer, dus we maken er nu nog even een fijne dag van!