boomstam

Gisteren was me het dagje wel.
Sabine moest natuurlijk weer gewoon werken (kwam dit keer pas om kwart voor tien ´s avonds thuis) en heeft weer een goed half uur overwerk opgebouwd.
Paul stond ´s ochtends al bij de dokter, omdat er iets belangrijks met de computer niet meer liep.
Bij mij liep het allemaal eigenlijk wel zoals gepland, heb het nodige aan voorbereidingen gedaan zodat ik vandaag weer aan de cursus ernährungstrainerin kan beginnen. Het theoriegedeelte wil ik 1 december af hebben (is prima te doen, als ik maar braaf 5 dagen per week leer), zodat ik als ik weer aan het werk ga, dat alvast in m´n zak heb.

De mannen gingen ´s middags zwemmen, maar kwamen na een goed half uur al terug. Joris had een splinter in z´n been gekregen van het liggen op zo´n houten steigertje.
Het ding zat erg diep, dus ik kon hem er niet uit halen.
De dokter was op dat moment (ca. 3 uur ´s middags) niet aanwezig, dus daar kon hij ook niet heen.
Gelukkig had Joris er niet al teveel last van als hij maar stil zat, dus erg vervelend was het niet.

Helaas kreeg Joris in de loop van de tijd steeds meer pijn. Toen we om 6 uur zaten te eten, vond hij het eten heel vies smaken. Wij hadden precies hetzelfde en vonden het prima van smaak. Gewoon door de pijn was het niet meer lekker.
Na het eten kwamen opa en oma om een potje te keezen, we hoopten dat dat afleiding genoeg zou zijn. Helaas niet, na het eerste potje moest ik voor hem invallen, want hij kon z´n hoofd er niet meer bijhouden. De dokter zou pas tegen acht uur weer in het dorp zijn (tja hij had geen dienst, dus wie kan hem dat kwalijk nemen) en Joris lag van ellende onder een dekentje op het kleed in de woonkamer.
Om kwart voor acht belde de dokter dat hij vanuit Kitzbühel wegreed. Toen zijn Paul en Joris ook rustig richting de praktijk gereden.
Er bleek een flinke splinter (zeg maar rustig boomstam) in z´n been te zitten.

3 cm lang! en hij zat zeker een cm diep. geen wonder dat het kind zo´n pijn had.

Met 3 hechtingen in z´n been mocht hij weer naar huis. Waarna hij natuurlijk weer de grootste praatjes had (hij had een flinke verdoving gekregen, zodat hij goed zou kunnen slapen).
Meneer kon gelukkig weer zelf verder keezen, wat de avond tot een goed einde bracht :)