De spanning stijgt

hier in huize Leyten. Met nog maar 12 nachtjes te gaan voordat de kinderen en ik gaan treinen merken we toch wel dat de spanning toeslaat.
De vraag of ik echt niets vergeten ben, de laatste schoolweek met rapportgesprek, ouderavond, schoonmaakmiddag (waar ik dit jaar maar niet aan mee ga doen) en de jaarafsluiting, nog even langs de speel o theek om een laatste dingetje te regelen, afscheidsetentje met collega's van Paul, het huishouden draaiend houden (wat lastig is met overal dozen om je heen) het is allemaal wat veel.
Paul is druk bezig met de laatste zaken goed achterlaten op kantoor, het proberen te regelen van opdrachten en natuurlijk afscheid nemen van iedereen, het regelen van de verhuizers en bijbehorende auto's en allerlei zaken in en om huis uitzoeken, die blijft ook wel bezig.

Sabine is ook verschrikkelijk gespannen en moet veel huilen als we het over oostenrijk hebben. Niet dat ze er geen zin in heeft, maar ze is gewoon stikgespannen dus wat dat betreft ook wat moeilijker handelbaar dan normaal.

En daardoor zijn we allemaal moe. Zelfs Joris die verder overal tussendoor fietst.
Vanochtend heeft hij alweer 'geholpen' met het verplaatsen van kerstballen van de ene in de andere doos terwijl ik de strijk aan het wegwerken was.

We zullen blij zijn als we eenmaal in Brixen zitten, in meerdere opzichten :)