Dagje shoppen

Vanochtend zijn we begonnen met spelen in de sneeuw. Sabine had zich op haar snowboard gehesen en Joris z'n skies onder gebonden. Helaas was de laag nog te dun en de sneeuw nog te plakkerig om op te kunnen skiën, maar leuk was het wel.
Na zo'n anderhalf uur had ik eigenlijk ontzettend veel zin om weer eens naar het einkaufszentrum in Innsbruck te gaan met als doel de IKEA (iekgea op z'n tirools).
We hebben daar een hoop kerstboomspullen gekocht, een aantal vloerkleedjes (tja de winter komt eraan), extra dekbedden met hoezen voor het geval er mensen langskomen die ook nog eens willen blijven slapen op onze slaapbank, van die lekkere gehaktballetjes met saus en jam en zo'n heerlijke Daim-taart (de kleine variant). O ja, ook nog een nieuwe lamp voor de kinderkamer (tja eigenlijk geen echte lamp, meer een sfeerlicht) een bol met gekleurde vlakjes erin waaruit dan sterretjes, planeten en manen als kleine lichtvlekjes komen. Superleuk. En nog 2 leeslampjes voor de kinderen, want die misten we echt.

Onderweg richting Wörgl bedacht Paul dat we nog wel even langs Aschau in het Zillertal konden rijden om te kijken of we het huis van Bouw en Jolanda konden vinden en volgens ons stonden we ervoor! Alleen waren ze niet thuis, maar een verhuisdoos met 'niet mee' voor het raam deed ons vermoeden dat er nederlanders in het huis kwamen te wonen. En ik vermoed niet dat er zoveel nederlands tegelijk zijn die in Aschau een nieuw huis vlakbij het sportveld laten bouwen :)
Wat ons ook erg opviel, was dat er in het Zillertal een stuk minder sneeuw is gevallen dan bij ons. Zitten wij toch beter!

Vervolgens in Wörgl nog langs de Hervis gegaan en 2 2-persoonsrodels gekocht. Die wilden we heel graag hebben, tweedehands waren we ze nog niet tegengekomen en iets meer dan 60 euro per slee vonden we nog te doen.
Met de belofte op heel veel sneeuw maandag, hopen we ze snel te kunnen gebruiken.

Dan nog een opvallend iets van vandaag: Joris kan vrijwel geen normale K meer zeggen. Hij begint al heel tirolerisch alles met kg aan te duiden. Een echt spraakgebrek (tirools woord, kijk maar eens na de k) zeggen wij al. Ook de letter L wordt aan het einde van een woord verduitst. Ik kan niet opschrijven hoe dat klinkt, maar het klinkt anders dan een nederlandse l op het eind van een woord. Grappig, we beginnen steeds beter te merken dat hij dagelijks tirools om zich heen hoort.