Gasthof Waldfrieden

Vanochtend werden we tegen een uur of tien gebeld door Teuni die ons huis niet kon vinden :) Niet zo gek, want het is even zoeken als je hier niet bekend bent.
Maar goed, met wat heen en weer gebel heeft ze ons huisje gevonden. Toen even een bakkie thee gedronken en een flink stuk koek van de bakker naar binnen gewerkt en toen konden we op weg.
Op naar het Gasthof van de familie Van de Beek. De weg naar Innsbruck kennen we natuurlijk al langer dan vandaag, maar was wel weer leuk om te rijden. Toen sloegen we af richting het Sellraintal en dat is ook weer zo'n prachtig stukje Oostenrijk. De berggezichten, riviertjes en toppen met sneeuw blonken ons alweer tegemoet. Zalig om te zien.

Toen kennis gemaakt met de rest van de familie. Zus Gerie en Guido kenden we al van de oostenrijkforum dag in mei, moeder Rolinka en vader Kees hebben we nu ook ontmoet.
Heel leuke mensen met duidelijk een stuk ondernemingszin en een prachtig pand.
Duidelijk jaren '70/'80 en erg gezellig. Ze hebben een mooie stube (met fijne Kamin) voor de huisgasten en daarbij ook nog een openbaar restaurant voor gasten die langskomen omdat ze daar in de buurt wandelen of langlaufen.
We hebben de langlaufkaart van het gebied gezien en die ziet er erg goed uit, je kijkt uit op de gletscher wat een bijzondere charme geeft aan het gebied. Ook is er een leuke rodelbaan, alleen de weg terug omhoog moet je lopen da's dan weer jammer.

We hebben een rondleiding door het huis gekregen en daarna heb ik gezellig zitten praten met Kees en Rolinka, Sabine en Joris waren samen aan het spelen (binnen, buiten en weet ik veel waar) en Paul is met Teuni aan de slag gegaan met de computers. Er moest nog het nodige gedaan worden, maar dat is allemaal goed gegaan. Er moest nog 1 dingetje veranderd worden, want het wireless internet wilde de kamer van Gerie en Guido net niet bereiken, maar ook daar is gelukkig een oplossing voor bedacht.
Met Schumi (hondje van Teuni, zie haar weblog voor een foto), Teuni en ons gezinnetje zijn we toen nog een rondje gaan lopen om ook het gebied even te bekijken. Na een uur wandelen waren we weer terug en weer volop van mening dat Oostenrijk toch wel veel mooie plekjes heeft.
Tegen half zes vonden we het wel weer tijd worden om naar huis te gaan, dus zijn we weer in de auto gestapt en hebben in Wörgl een tussenstop gemaakt bij de Mc Donalds, want het was ondertussen al kwart voor zeven geweest en wij hadden honger!

Iets na half acht kwamen we thuis aan en zijn de kinderen meteen het bed ingedoken. Joris wilde zelfs z'n pyama niet eens aan, maar gewoon in z'n kleren slapen, zo moe was hij. Hij sliep ook binnen 3 minuten dus het was niet zo vreemd.
Nadat Teuni voorzien was van een bakkie thee, 2 kabels en een USB adapter, is zij ook weer richting huis vertrokken. Met een beetje geluk hebben ze dan deze avond nog internet in Huize Waldfrieden.

Had ik al gezegd dat je er echt eens moet gaan logeren als je toch eens die kant uit wilt? Het is er echt een heel mooi gebied en met kerst zijn er nog een paar plekjes vrij!