En dan nu....het verhaaltje van vandaag

Tjonge jonge, wat zijn wij toch een slaapkoppen met z´n allen. We konden alweer zowat ons bed niet uitkomen vanochtend. Maar goed, wat moet dat moet en rond kwart voor acht zaten we in de auto om de kinderen naar school te brengen.
Daarna meteen door naar de Penny markt om weer het een en ander in te slaan.
Om kwart over acht waren we daar ook weer klaar en snel naar huis om de zooi uit te pakken en op te bergen. Na een half kopje thee was het voor mij alweer tijd om naar de camping te gaan en omdat ik mijn engelse gast had beloofd dat hij om 9 uur weg kon rijden, ben ik daar snel stroom op gaan nemen.
Hij stond inderdaad net iets na 9 uur voor m´n neus en ik heb hem dan ook vriendelijk bedankt voor zijn bezoek en hij mij voor het feit dat hij zo makkelijk in het engels bij mij terecht kon.

Daarna stonden de eerste gasten alweer voor m´n neus met de vraag of ik nu al wist waar ze konden staan. Christoph had ze gisteravond namelijk gezegd dat ik dat wel voor ze kon regelen, maar ik heb nog nergens duidelijkheid over dus dat kon ik niet. Irritatie alom natuurlijk. Maar goed, met de belofte dat ik, zo gauw ik iets zou weten dat aan ze door zou geven, gingen ze weer naar hun caravan.
Veel mensen langs gehad voor een praatje en ook weer wat mensen met vragen aan de telefoon danwel email gehad. Christoph kwam nog even langs om te vragen of ik om 11 uur met de vuilbak naar achter wilde komen en daar nog even wat puin wilde ruimen bij de sneeuwhoop. Paul was ondertussen naar de camping gekomen om de auto op te halen en mij m´n fiets te brengen en natuurlijk ook het fototoestel. Ik naar achter met de bak en braaf weer een zooi staan opruimen toen ik geroepen werd. Komm her! Jaha, komme schon.
Ik zeg toch dat je waar we gisteren bezig zijn geweest moet opruimen. Ja, we zijn hier gister toch bezig geweest. Aaargh moet ik hier dan ook alles zelf doen? Ja dan zou een idee zijn, je loopt alleen maar een beetje rond te lummelen :-p
(hij was al de hele ochtend heel hard bezig, maar ik moest weer even plagen)
Waarna ik dus zeg: probeer geen ruzie te maken met een vrouw, wij winnen namelijk altijd, hahaha.
Goed, kort verhaal wordt lang. Ik opgeruimd en ondertussen ook nog wat foto´s geschoten van de werkzaamheden. Erg leuk om te zien, vind ik zelf.

Na het middageten hebben de kinderen nog even lekker buiten gespeeld en ben ik tegen 3 uur met Joris naar de camping gelopen om bij de werkzaamheden te kijken. Nadat we daar genoeg gekeken hadden, zijn we over de camping gaan wandelen en werden bij de eerste beste duitse gasten waar we een praatje stonden te maken uitgenodigd om even te zitten en wat te drinken.
Heel erg lief en we hebben er meteen Ja op gezegd. De mensen waren helemaal gek van Joris. Ze willen zelf erg graag kleinkinderen, maar hebben er geen en dat vinden ze erg jammer. Joris heeft lekker met steentjes lopen spelen en daarna samen met de meneer geprobeerd om bierdopjes in een emmer te gooien. Verder gezellig zitten praten en voordat we het wisten moesten we alweer richting buro, want het was 4 uur.
Daar weer meteen de mensen voor de deur voor hun nieuwe plaats waarop ik nog steeds geen antwoord kon geven. Ik had alleen op het plekje waar zij zouden willen staan ook al aangegeven dat iemand anders daar graag wilde staan. Wat mij op een stortvloed van boze argumenten kwam te staan waarop ik niets anders kon antwoorden dan dat ik ze begreep, maar dat ik eerst Christoph moest spreken over het hoe en wat en dat ik daar pas antwoord van verwachtte als hij het gesprek had gehad met de baumeister. Het is niet fijn om mensen daarover geen antwoord te kunnen geven.
Om 5 uur belde Christoph met de mededeling dat ik de mensen van rij 47 kon bellen dat ze toch niet hoefden te verkassen.
Ik dus als de wiedeweerga begonnen met mensen bellen. En eigenlijk iedereen van die rij was erg blij om dat te horen.
Later kwam Christoph met de rest van de update en er bleken nog meer mensen niet te hoeven verkassen. Helaas ook 2 mensen wel die op de misschien-moet-u-toch-weg lijst stonden, dus die heb ik slecht nieuws moeten brengen.
Ook waren een aantal duitsers die eigenlijk het grootste deel al hadden voorbereid een klein beetje treurig dat ze nu al het werk voor niets hadden gedaan. Kan ik me goed voorstellen, maar helaas had de baumeester niet eerder duidelijkheid gegeven en dan moeten we nu eenmaal van de slechtste optie uitgaan.

6 uur stoppen met werk zat er dan ook niet in, Paul was gelukkig zo lief om ons een paar broodjes te brengen, zodat we nog iets in onze maag konden stoppen.
Zelf had ik nog een half flesje water staan en nog 2 flesjes citroenlimo. Die laatste 2 heb ik maar aan de mannen geschonken die met z´n tweetjes nog hard verder aan het gaan waren.
En maar bellen en maar bellen.
Om 8 uur had ik op 1 na iedereen bereikt (en dan nog 1 iemand van wie ik weet dat ze op vakantie is en niet voor die tijd terugkomt) en was bezig om af te sluiten toen ook Christoph aan kwam rijden.
Dus nog even snel de resultaten van vandaag doorgesproken, wat zooi uit de auto opgeruimd en vervolgens snel samen naar huis.
Nou ja, ik naar huis en hij naar het sporthotel. Toch wel handig dan, anders had ik moeten lopen.

Thuisgekomen was er bij Paul nog een klant aanwezig, dus toen heb ik me boven geïnstalleerd met een wijntje om even bij te komen van al het bellen. Gelukkig nu voornamelijk leuk nieuws mogen brengen en dat is wel heel fijn. Kost ook een stuk minder tijd dan slecht nieuws.