En toen was er zomaar weer een dag voorbij

Door flink irritante hormonen op dit moment veel problemen met m´n humeur. Het vliegt alle kanten op.
Ik weet ook niet meer precies wat ik vandaag gedaan heb, behalve dan dat het niet zoveel was.

Vanmiddag zijn we met z´n viertjes even een korte wandeling wezen maken. Brixener Gangl lopen (hadden Paul en de kinders nog niet gedaan) vanaf onze kant naar de lift, vervolgens door het dorp weer terug. Een kleine anderhalf uur later waren we weer lekker thuis. Sabine helemaal in tranen, wat bleek, het kind is uit haar schoenen gegroeid, maar dat zegt ze niet..... Na veel praten en voeten masseren kwam het er uiteindelijk uit dat ze zo´n pijn in haar voeten heeft als ze loopt.
Dat wordt dus van de week snel nieuwe schoenen voor haar kopen. En haar nog eens op het hart gedrukt dat ze moet zeggen als haar schoenen beginnen te knellen. Het is toch zo´n suffie.
Tegen half zes kwam Sabine huilend binnen, Joris had haar in haar rug gebeten omdat hij op de trampoline wilde. Joris heb ik daarop in z´n bed gemikt, want dat kan natuurlijk gewoon niet.
Vanavond geen zin om echt te koken, dus Sabine heeft een zakje knoflooksoep gemaakt. Daarbij brood gegeten en toe lekker germknödel gevuld met powidl en eroverheen poedersuiker met maanzaad en licht gebruinde boter. Heel lekker.

Nog even Tirol Heute gekeken en vervolgens Sabine naar bed gestuurd. Joris werd toen ook net wakker, dus die snel een bak yoghurt met banaan gevoerd en ook die z´n bed weer in. Het is morgen per slot van rekening weer gewoon een schooldag dus we moeten op tijd ons bedje uit.