23 graden in de schaduw :-)

Ja hoor, jullie lezen het goed! Het is hier 23 graden in de schaduw en in de zon dik 42. Het lijkt verdikkie al wel zomer. Zaaaaalig en we zijn dus ook zoveel mogelijk
lekker buiten.

De kinderen stonden vanochtend om kwart voor negen al buiten door de waterstralen te springen. Bij het sporthotel moeten de tennisbanen natuurlijk besproeid worden en de sproeier aan deze kant gaat over het hek heen, net op het heuveltje bij ons. Dus dat was weer lachen zo vroeg op de ochtend.

Vanochtend natuurlijk eerst wezen werken, op het eind van de ochtend even een rondje gelopen want Christoph had een auto gezien die hij niet kende en die ik moest zien te achterhalen. Nou, niet gezien, maar goed hij riep ook mercedes en de enige mercedes die ik heb gezien was van bekende mensen. Daar nog een hele tijd staan praten en net toen ik richting huis wilde, kwamen er nieuwe duitse gasten aan die ook hun caravan klaar moeten maken. Die waren enigszins geërgerd over de gang van zaken en de weinig informatie die ik ze kon geven zodat het uiteindelijk pas bijna 12 uur was voordat ik weer naar huis kon.
Om de auto die we zoeken te achterhalen moet ik morgenochtend weer even snel een rondje over de camping lopen.

Verder weer even bijgepraat over de laatste ontwikkelingen. Voor de meelezende campinggasten: de containers voor de opslag komen er waarschijnlijk toch niet. Degene die we nodig hebben zijn hier in Oostenrijk namelijk vrijwel niet aanwezig en het zou puur toeval zijn als we er nog 1 vinden. Kwetsbare spullen mogen opgeborgen gaan worden in het tafeltennishok, zodat die spullen geen last krijgen van optrekkend water. Voor de rest moeten de landmeters nog langskomen, het bestratingsbedrijf komt nog en er moet nog van alles aangelegd worden. We weten tot zover we het nu zien woensdag meer.

Tussen de middag hebben we lekker zitten barbequen. Dat is ook weer leuk hoor na zo´n lange winter. Paul had gelukkig maar een klein bbq pakketje gekocht dus we hebben ons niet overeten.

Natuurlijk ook weer een aantal telefoontjes gekregen van campinggasten met vragen. Die hebben toch maar mazzel dat ik zo lief ben dat ik de telefoon hele dagen op m´n mobiel over heb staan, zodat die in ieder geval elke dag van 9 tot 6 bezet is. Er blijven nu eenmaal nog steeds veel vragen open staan en die probeer ik zo goed en kwaad als het kan te beantwoorden.

Vanmiddag natuurlijk ook weer naar de camping, waar Christoph ook op dat moment aan kwam rijden. Weer even snel mekaar bijgepraat waarna hij naar de duitse gasten ging die het een en ander van hem wilde weten. De rest van de middag lekker rustig bezig geweest en nog even over de camping gelopen en een praatje gemaakt. Volgens mij erg belangrijk voor het contact met de gasten en je leert daardoor ook weer wat beter wat er onder de mensen leeft.

Om 6 uur nog weer 1 van de mensen bereikt, die ik tot nu toe niet aan de telefoon had gehad en ook die waren zacht uitgedrukt niet blij. Dat was weer een zwaar telefoontje. Ondertussen had ik Paul en de kinderen al buiten zien lopen.
Toen lekker een heel stuk gaan rijden met z´n allen. Over Kitzbühel, St. Johann naar het Pillerseetal. Dat blijft ook een prachtig dal hoor, maar hier in Brixen voelen we ons toch het meeste thuis. Grappig is dat, dat gevoel heb ik zo in Wieringerwerf nooit gehad, alhoewel ik me daar ook altijd prima heb gevoeld.
Dat knagende gevoel van heimwee dat ik jaren gehad heb in NL heb ik hier ook helemaal niet meer, dat is zo raar. Paul is natuurlijk al een weekje terug geweest naar NL en die heeft daar hele dagen heimwee gehad naar hier. Ik ben benieuwd of ik dat ook krijg als we een keer naar NL op vakantie gaan, maar goed, dat zit er voorlopig nog niet in. Eerst ons bedrijfje goed van de grond krijgen, dat heeft nu de hoogste prioriteit. En gelukkig komen de mensen uit NL die ons na aan het hart liggen fijn hier langs, dat maakt het voor ons ook een stuk makkelijker natuurlijk.