In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

donderdag, april 20, 2006

Paniek om de tunnel

Jullie zullen wel denken: waarom schrijft ze nu weer ineens geen blog? Nou, dat komt zo.
We hebben enigszins paniek in de tent.
Dinsdag avond heeft het de heren van de landesregierung behaagt, de familie Widauer mede te delen dat de bouw van de tunnel ter hoogte van de camping op 15 mei aanstaande gaat beginnen. Dat is snel, heel snel...
Zeker als je bedenkt dat we al wisten dat er dan een stuk of 40 caravans verplaatst moeten gaan worden.

Woensdagmiddag had Christoph een bespreking met de heren van de bouwmaatschappij en die wisten vrolijk te vertellen dat we geen 40, maar 85 plaatsen moeten ontruimen!
Gelukkig hadden we al afgesproken dat ik woensdagmiddag om 3 uur zou komen om het een en ander aan werkzaamheden over te nemen. Toen ik binnenkwam waren Christoph en 2 gasten al volop in bespreking over het een en ander dus ik heb meegeluisterd.
Vervolgens de vragen die in mij op waren gekomen en via dat gesprek niet waren beantwoord nog even gesteld en toen mocht ik met de weinige informatie die voor handen is beginnen met mensen bellen en vragen of ze zo vriendelijk willen zijn om hun caravan voor 15 mei klaar te maken om versleept te kunnen worden.
Ik kan jullie vertellen dat dat heel zware gesprekken zijn. Een deel van de mensen wist natuurlijk wel dat ze op een bepaald moment weg moesten, maar de termijn is natuurlijk belachelijk kort. Maar meer dan de helft wist helemaal niet eens dat hun plekje misschien ook wel eens weg zou moeten kunnen. Erger nog, dat wist Christoph niet eens! Dus ik heb veel teleurgestelde mensen, een aantal berustende mensen, een hoop erg boze mensen, een aantal woedende mensen en ook een aantal heel erg verdrietige mensen aan de lijn gehad.
Gisteren van 3 tot 6 en van half 7 tot 9 zitten bellen en vandaag om 8 uur begonnen met het voorwerk en vervolgens vanaf kwart voor 9 tot kwart over 12 en van 1 tot 6 bezig geweest. Ook deels met het in een noodvaart produceren van een brief voor de mensen die hierdoor getroffen zijn. Niet de mooiste, niet degene met de meeste informatie (want die hebben we gewoonweg nog niet), maar nog eens kort met de belangrijkste informatie erin.
Vanavond thuis ook nog 3 kwartier aan de telefoon gezeten en nu heb ik vrijwel iedereen bereikt. Helaas niet iedereen, maar dat is ook een beetje een utopie.
Ook zijn er een aantal mensen van wie we nog niet weten of ze weg moeten, maar waar dat wel het geval zou kunnen zijn en daarvan heb ik het grootste deel weten te bereiken, maar daar moet ik er morgen nog een paar van proberen te bellen.
Ik kan je vertellen dat ik helemaal suf gel*ld ben.

Christoph loopt ondertussen als een gek rond te rennen om te proberen een oplossing te vinden om al die caravans zo snel op een beetje fatsoenlijk plekje te krijgen.
Dat is absoluut niet makkelijk, want er zijn vergunningen en voorzieningen nodig en zie die maar eens op zo´n korte termijn te krijgen.
Ook moet er voor een hoop klanten tentenleverancier Ben Eilers komen. Die bouwt namelijk hele mooie tenten, maar als ze afgebroken moeten worden, is het andere koek. Dat moet hij namelijk ook doen en ook hij heeft natuurlijk op zo´n korte termijn een probleem als er zo vreselijk veel werk in 1 keer aankomt.

Al met al dus vreselijk druk, heel veel stress en jawel, zo nu en dan weer het nodige gescheld (daar zijn we zoooo goed in, haha). Maar we hebben ook al weer aardig gelachen dus dat compenseert.

Vandaar dus gisteren geen blogje van me, ik was een beetje uitgepuft.
Morgen wordt het weer rustiger, dan draai ik 2x twee uurtjes. De duitse brief moet nog geproduceerd en er moeten nog wat zaakjes geregeld worden. Ook moet de telefoon zoveel mogelijk bezet blijven zodat de mensen hun vragen kwijt kunnen. Het is nu eenmaal niet niks wat er aan ze gevraagd wordt en er blijven natuurlijk veel vragen open.

Verder hebben we ook nog leuk nieuws.
Het is heel aardig lekker weer hierzo, veel zon en MIJN zoon heeft al een beetje zonder zijwieltjes leren fietsen (lang leve pappa Paul)! Dan zit hij op z´n fiets met z´n race-auto helm op en z´n zonnebril op. Jammergenoeg geen foto gemaakt, maar misschien kunnen we daar morgen wat aan doen :-)

Tot zover deze update, morgen meer.

1 Comments:

At 20 april, 2006 21:22, Anonymous Anoniem zei....

Jeetje Petra! Wat een toestand! Kan me indenken dat je dan éven druk bent pfff.. maar uh.. ff complimenten maken aan jou dat je zo'n toestand al helemaal in het Duits kunt afhandelen, écht goed! Fijn hoor om te zijn dat jullie ook zo helemaal je draai gevonden hebben. En gaaaaaf dat Joris fietst!! Ook de complimenten voor Papa Paul dus!!
Groetjes uit bijna Aper Bad Mitterndorf van Anneke, Vic en Gaby

 

Een reactie posten

<< Home