even bijpraten

Zo, even snel bijpraten, ik heb nu even tijd nu ik in het buro zit.

Dinsdagavond was Paul naar de fotoclub en zat ik in de kelder te computeren toen het flink begon te onweren.
De kinderen waren er wakker van geworden en erg bang, dus ik ben boven bij ze op bed gaan liggen. Op een bepaald moment ging de sirene en belde Paul hoe het zat met het waterpeil bij het sporthotel. Ik gekeken en gelukkig was er niets aan de hand.
Het zat Paul niet zo lekker en die is om half elf toch maar naar huis gekomen. Ook toen was er nog niets aan de hand. Dus ook hij is bij ons komen liggen om de kinderen rustig te krijgen wat prima lukte. Op een bepaald moment zeg ik nog tegen Paul dat het er op leek dat het weer begon te regenen. Hij kijkt weer naar het sporthotel, maar daar is niets te zien.
Om de een of andere vage reden loopt hij daarna naar de kelder en roept dat ik meteen moet komen. De kinderen begonnen te jammeren, maar ik ben snel naar beneden gerend en daar kwam door de ramen een paal modderwater, dat wil je niet weten! We hebben Paul z´n laptop en die van een klant kunnen redden, nog een beetje administratie en dat was het.
Binnen maximaal 7 minuten stond de hele kelder blank.
Paul had de geredde spullen in de auto gezet en ging ondertussen de buren waarschuwen, want 1 van hun kinderen slaapt in de kelder en zij hadden duidelijk nog niets gemerkt.
Ik heb de kinderen in de kleren geschreeuwd en daarna hebben we ze in de auto gemikt.
Het water kwam al tot de drempel toen we vlak daarna weg zijn gereden.

We zijn toen naar pension An der Loipe gereden en kregen daar meteen een kamer aangeboden. De volgende ochtend de kinderen naar school gebracht (Sabine zonder boeken) en de leraren ingelicht. Vervolgens naar de camping gereden om de schade daar te bekijken.
Gelukkig viel het daar erg mee. Wel veel modder op de weg, dus die weggespoten terwijl Paul naar huis ging om daar de schade op te nemen.

Die was dus heel erg, net als bij onze buren en bij het sporthotel. We zitten net in een soort kommetje en daar was alles weer naartoe gelopen.
De onweersbui was boven de berg aan de overkant leeg geregend waardoor de beek (die op dit moment verbreed wordt, maar nog niet klaar is) volledig overstroomde. Deze berg bagger liep het opvangbekken in, wat ook overstroomde. Normaalgesproken hoort het dan door gaten in de dam van de spoorwegen te lopen, maar deze hebben ten eerste te weinig van die gaten gemaakt en ten tweede houden ze deze niet schoon. Daardoor is het nu verstopt en is het onze kant op gekomen.
Er ligt nu zeker 30 tot 40 cm schlamm (modder) bij ons in de tuin en dat krijgen we niet zomaar weg.

Paul is thuisgebleven om op de brandweer te wachten en te kijken of hij al het een en ander kon doen en ik heb me de hele dag op de camping nuttig gemaakt. Eind van de dag had de brandweer al een heel deel water weggepompt.
Paul vertelde dat het heel leuk was om te zien hoe het allemaal gaat.
De mannen zijn hard bezig en op een bepaald moment staat er ineens een krat met broodjes, een krat met 2 soorten bier en een krat met 2 soorten limonade.
Ondertussen was Christoph ook weer terug van vakantie gekomen. Met zo´n catastrophe blijf je nu eenmaal niet weg.

Voor mij was dat goed, want ik hoorde die middag ook dat mijn ome Jan was overleden en dat betekende voor mij dat ik als de sodemieter naar nederland wilde.
´s Avonds bij Massimo (pizzeria) gaan eten in onze modderzooi en daar nog wat dorpsgenoten in net zulke kleding tegengekomen. Waaronder de plaatselijke loodgieter die ook nog het een en ander op de camping te doen had en al 3 dagen zou komen, maar nog steeds niet was geweest. Die heb ik daar dus even mee geplaagd.
Paul heeft ook nog even met de mannen zitten praten en na het eten zijn we nog even naar huis gereden.
´s Middags hadden Hendi en Maarten (ouders van Mark en Nick) onze kinderen opgevangen, was voor ons gedaan en besloten dat ik de volgende dag met ze mee naar nederland zou rijden. Ze wonen namelijk in de plaats naast de woonplaats van mijn zusje en wilden mij daar met alle liefde naartoe brengen.

Beetje tijdig gaan slapen en de volgende ochtend eerst weer kinderen naar school en daarna thuis gaan kijken. Helaas was er voor mij nog steeds niet echt iets te doen, dus ik ben met een stapel was naar de camping gereden om daar te wassen.
Ik moest van Christoph meteen zoveel muntjes pakken als ik nodig had en mocht natuurlijk absoluut niet betalen. Vervolgens nog even over de zooi lopen praten, waarop hij zei dat hij ´s middags even langs zou komen (o nee, jij moet natuurlijk weg, want ik had hem ondertussen ook over m´n oom verteld) toen ik vertelde dat Paul dan thuis zou zijn. Ik heb ondertussen op de camping gezorgd dat het daar allemaal door bleef lopen zodat Christoph in het sporthotel aan de slag kon.
Tegen half twaalf weer naar huis gegaan, kinderen opgehaald en gegeten. Om 13.00 uur stond Christoph met de radlader voor de deur om te kijken wat hij voor ons kon betekenen. Het was niet heel veel, maar wel wat. Hij heeft de voorplaats zo schoon mogelijk geschoven en een gat in de drab gegraven zodat het water weg kon lopen. Verder kon hij helaas niet veel voor ons doen, want we konden de modder nergens kwijt.
Ik stond ondertussen alweer onder de douche en had een tas gepakt. Om 2 uur ben ik met de familie van de camping naar Nederland vertrokken. Paul heeft zich ondertussen nuttig gemaakt bij de buren en buurvrouw Kathrin had de kinderen opgevangen. Zo fijn hoe iedereen mekaar zo goed mogelijk helpt, echt een verademing.
Na een rit van 10 uur stond ik bij m´n zusje voor de deur en nadat we nog anderhalf uur hadden zitten beppen, zijn we ook maar naar bed gegaan.

Vrijdagochtend stonden we om zes uur alweer naast ons bed, want we wilden rond zeven uur weg. We moesten om iets over negenen bij de begrafenisondernemer zijn en daar we in de ochtendspits moesten rijden, ruim de tijd genomen.
Keurig op tijd daar en een vreselijk verdrietige tante met z´n allen opgevangen.
Ik ben heel erg blij dat ik naar NL ben gegaan, want alhoewel m´n tante vond dat ik dat echt niet had hoeven doen, was ze zo vreselijk blij dat ik er was. Ook al ben ik om half twee ´s middags alweer richting trein vertrokken. Moest om half drie weer op de trein zitten, ff hectisch maar het loonde zich wel.

Paul heeft vrijdag de hele dag flink aan het huis gewerkt, waardoor er al een hele hoop gedaan was vandaag (alhoewel dat misschien niet helemaal zichtbaar was, behalve dan aan een volle container voor het huis).

Om kwart over zes kwam ik aan op station Wörgl en werd ik opgehaald door Paul en Joris. Sabine lag nog heerlijk te slapen in de caravan van opa en oma. Dat vonden we toch prettiger dan op een kamer in een pension. Je voelt je toch een beetje in de weg zitten en zo in de caravan is wel lekker vrij.

Om zeven uur stond ik alweer te werken op de camping, want er lag het een en ander aan troep dus die heb ik zoveel mogelijk opgeruimd. Dat samen met het bijvullen van het wc-papier zorgde ervoor dat tot negen uur de tijd omvloog.
Toen nog een uurtje buro gedraaid en daarna snel weer naar huis. Daar was al een hele schoonmaakploeg aanwezig. Huisbaas met een aantal vrienden en Paul. Ik ben ook gaan helpen met modderzooi wegvegen, foto´s maken en zooi in de container dumpen.
Toen gaan kijken waar de kinderen uithingen.
Die bleken bij de Billa te zijn geweest, maar te weinig geld bij zich te hebben, dus die waren richting huis gelopen. Vlak bij huis kwam ik ze weer tegen. Toen ben ik de spullen gaan betalen en ophalen, waarna we zijn gaan eten.
Na onze broodjes moest Paul ook nog met de rest van de mannen mee-eten. Heel maf. Huisbazin had gekookt en alles voor de mannen neergezet, maar zij bleef binnen eten met haar kinderen en de mannen aten alleen. Moet ik heel erg aan wennen hoor.
Ik ben daarna met de kinderen naar de camping gegaan, zodat zij daar rustig konden spelen/tv kijken, want het is heel heet en thuis lopen ze toch maar in de weg.
Ondertussen was er een bagger gekomen om onze kelder leeg te pompen dus ik kon niets meer doen. En na een aantal dagen verplicht zonder internet kreeg ik toch wat ontwenningsverschijnselen, dus ben ik maar lekker in het buro gaan zitten om onder het genot van een muziekje even bij te komen.
Want ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel even heb moeten slikken toen ik m´n boeken en onze elpee, cd, single verzameling weg moest gooien. Er viel echt niets meer aan te redden en dat vind ik wel een beetje moeilijk hoor.
Maar goed, wat is dat is en kan nu niet meer veranderd worden, we kunnen nu alleen maar door.

O ja, weten jullie wat ook zo erg is? Onze hele verzameling hagelslag is ook verzopen! Dus mocht er iemand behoefte hebben om geld uit te geven en je weet niet precies waaraan......wij willen best hagelslag, hahaha.
Stuur maar naar de camping, dat is altijd goed, dan komt het ook bij mij.
Onze dank is (bijna) eeuwig en natuurlijk ook heel GROOT!

Zo snel als het weer kan, zullen we natuurlijk ook foto´s van de ravage publiceren, maar we hebben er op dit moment de juiste apparatuur niet voor helaas.