Oei oei, wat een schande

ruim een week niet meer geschreven. Moet ik even diep in mijn geheugen graven wat we allemaal hebben beleefd de afgelopen tijd.

Superveel gewerkt heb ik niet, zeker niet afgelopen week. Dat is dan ook een beetje de reden dat ik niet op het internet aanwezig was. Het kan nu wel weer vanuit huis, maar omdat we nog geen vaste computerplek hebben, kwam het er niet van.
En natuurlijk was ons meisje zaterdag jarig.
Daar ik de rest toch alweer vergeten ben, beginnen we zaterdag.
Ik had het hele weekend vrijgekregen, omdat Christoph vond dat ik de voorbereidingen voor Sabine´s verjaardag toch fatsoenlijk moest kunnen doen. Dat had nog wel wat voeten in aarde gehad, want hij wilde namelijk eigenlijk ook vrij dit weekend. Er was zaterdag Garn Weidach fest, het feest van de verenigingen en hij zou helpen opbouwen en afbouwen en dat kon daardoor niet doorgaan. Maar goed, omdat het Sabine´s verjaardag was en ik nog niet echt een weekend vrij had gehad, had hij toch besloten dat hij dan maar niet zoveel moest helpen op het feest.

Zaterdagochtend zijn Paul en ik druk bezig geweest met zaken als inkopen en alles klaarmaken voor het kinderfeestje. Sabine had 5 kinderen uitgenodigd en die verwachtten we om 12 uur.
Toen zijn we met de bus van de buurvrouw en onze eigen auto naar de lift gereden en zijn met z´n allen omhoog gegaan. Daar hebben de kinderen eerst boven op de trampolines gesprongen en na een 20 minuten zijn we naar de Filzalmsee gelopen, waar we zouden gaan picknicken.
Nu hadden 2 van de jongens al gegeten en de rest wilde ook eerst zwemmen. Dus eerst zijn de zwembroeken aangetrokken en zijn alleen Paul en ik gaan eten. Daarna druppelde het langzaam naar ons toe omdat ze toch wel honger kregen.
Natuurlijk hadden we gebak geregeld en verder bergen kaas/worst/tomaat/komkommer en broodjes. We hebben de hele middag geen kind aan ze gehad. Lekker in het water, in het modderbad, met de speelapparaten en ook steeds even bij ons langs om even af te drogen, wat te drinken en wat lekkers te halen. Want natuurlijk hadden we ook chips en snoep mee.
Sabine is ontzettend verwend met kadootjes en vooral bergen snoep. We kunnen er weer flink tegenaan wat dat betreft.

Om 4 uur weer naar beneden waar de moeders ons al stonden op te wachten (we hadden ze gebeld of ze de kinderen bij de baan op wilde komen halen) en wij namen buurmeisje Sabrina mee. Net voor 4 uur belde Christoph toch nog op of ik misschien toch middagdienst kon draaien omdat hij toch was gaan helpen. Nee dus.
Maar wel de afspraak gemaakt dat ik toch de zondagochtend zou draaien. Ze hadden erg lopen zeuren dat hij moest helpen met afbouwen en dat wilde hij dan toch ook wel graag doen. En daar ik de rotste niet ben...
Toen zijn we naar huis gereden en hebben ons in onze trachten gehesen (en geen foto gemaakt, erg hè) en naar het Garn Weidach kinderfeest gegaan. Erg heet, maar wel leuk. Sabine heeft nog een beetje op een steen zitten beitelen (Joris ook, maar die had het vrij snel gezien), natuurlijk het nodige aan spelletjes gedaan en met kennissen een kippetje zitten eten en de eerst alcohol naar binnen gewerkt.
Om kwart over acht zijn we onze oppas gaan ophalen en hebben we de kinderen naar huis gebracht.
Kwart voor negen waren we weer op het feest aanwezig. We kwamen meteen onze buren tegen, waar we eerst een hele tijd mee hebben zitten praten. Natuurlijk heen en weer drankjes uitgedeeld. Toen verder gegaan om te kijken of we de mensen met wie we hadden afgesproken konden vinden. Nu duurt dat nogal een tijdje, want je komt zoveel bekenden tegen, maar tegen een uur of half twaalf hadden we ze gevonden. Daar we van hun in trachten moesten komen, waren we erg nieuwsgierig of zij ook netjes gekleed waren en jawel! Gelukkig maar, want er waren dit keer wel heel erg weinig mensen in die kleding en alhoewel je absoluut niet voor gek loopt, voel je je toch een heel klein beetje opgelaten als je de enige bent.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben met ontzettend veel mensen gepraat en gedronken. Het was heel erg gezellig en we zijn tegen een uur of 2 (dacht ik) met spijt in het hart maar weer eens op huis aangegaan.
Tja, de volgende dag toch vroeg werken en dat heb ik geweten. Lang geleden dat ik zo´n houten kop heb gehad.
Toen ik thuiskwam, ben ik meteen m´n bed ingedoken en gaan slapen. Werd pas om half vier weer wakker. Paul en de kinderen ging het trouwens niet beter, ook die zijn na het middageten naar bed gegaan en gelijk met mij wakker geworden. Was een heftig dagje geweest die zaterdag.
Daarna zijn we nog lekker naar het zwembad gegaan waar ik Harry Potter verder ben gaan lezen en de rest is gaan zwemmen.
´s Avonds bij Massimo gaan eten want we hadden zo´n zin in pizza.
Sabine is daarna door Paul naar Günther en Nelli gebracht. Dat is een klant van Paul, waar we ook al waren wezen eten. Sabine wilde zo graag daar slapen en die mensen vonden dat maar wat leuk.
Sabine is daar de hele maandag gebleven. Is met ze naar de Kandleralm gelopen en daar weer schandelijk verwend met aardbeienmelk, ijs en weet ik wat.
Joris is maandagochtend gewoon naar school geweest en Paul en ik hebben allebei gewerkt. Paul heeft het huis onder handen genomen, want er was weer eens een bom bij ons ontploft en ik was natuurlijk alweer vroeg op het buro aanwezig vanwege de broodjes die dagelijks om 8 uur aanwezig moeten zijn.

Op de camping was het zodanig druk dat ik tot 12 uur bezig ben geweest met van alles en ook nog wat. Was in ieder geval erg gezellig.
´s Middags weer om 3 uur begonnen, rioolputten schoonvegen zodat een eventuele regenbui fatsoenlijk weg kan lopen. Uiteindelijk tot half zeven bezig geweest omdat er om iets over zes nog een camper binnenkwam en toen ook nog wat andere mensen even langs kwamen om broodjes te bestellen.
Ik sprong net op m´n fiets om een laatste controleronde te rijden toen ik bijna omver werd gereden door een gek op een trekker. Kwam weer expres op me afscheuren, stopt dan op het laatste moment en omdat hij de ´tanden´ erop had zitten kon hij die mooi om me heenzetten en daarna een zet daarmee geven. Het blijft toch een mafketel.

Gisteravond moest Paul naar een klant, waar hij bijna de hele avond bezig is geweest. Ik heb lekker m´n boek uitgelezen en ben lekker lui blijven liggen.

Vanochtend was het alweer vroeg dag. Behalve broodjes halen, moest ik ook een controleronde lopen en dat kost nu eenmaal wat tijd.
Dus om half acht was ik alweer aan de slag op de camping en alhoewel ik om half elf naar huis had gewild, werd het toch weer twaalf uur. Sabine was ondertussen ook op de camping gekomen om bij de familie Hinrichsen langs te gaan. Ze is dol op die mensen en dat is wederzijds en ze hadden nog een kadootje voor haar verjaardag gekocht.
Toen samen naar huis gefietst en daar bleek het buro dat we hadden besteld bij de bevriende tischler gekomen te zijn. Prachtig groot 1.90 breed, past mooi tussen onze huiskamerkasten. Paul was naar Wörgl geweest en had daar onze stereo installatie opgehaald. Dan kunnen we de hal tenminste weer leeg halen en de spullen naar de huiskamer verhuizen. Ziet er meteen weer wat opgeruimder uit.

Paul had ondertussen voor de boodschappen voor het eten gezorgd (schnitzel met paprikaroomsaus, patat en tomatensla) en was Joris ophalen.
Dus snel aan het eten begonnen, want om 13.00 uur verwachtten we Strobl om de boiler te maken. Die is nu in zoverre gemaakt dat hij het op noodstroom deed, maar omdat het ding alleen op nachtstroom loopt, kunnen we vannacht pas controleren of het ding het ook echt doet.
Vanmiddag om 2 uur maar weer eens naar het hotel gegaan om daar graszaad, printpapier en vuilniszakken voor de camping te halen omdat een bepaald iemand elke keer weer vergeet om dat mee te nemen. Omdat hij op dit moment vrijwel niet op de camping is, heb ik het dan zelf maar gehaald. Ze vonden het wel maf dat ik een emmer op een fiets ging vervoeren, maar ach, zo zwaar is een emmer graszaad niet.

Toen het heuveltje achterop de camping weer ingezaaid (Christoph heeft daar 2 mooie banken neergezet) en vervolgens gezellig gaan zitten kletsen. Het was zo warm en ik had niet veel zin om iets anders te doen. Op een bepaald moment kwamen de mannen van Top Technik voorbij en daar moest ik even mee, want ze hadden de sleutel van de stroomkast niet. Toen daar nog even staan praten, nog wat vuilnis gesorteerd die fijne mensen weer eens in verkeerde bakken of naast de bakken hadden gemikt en toen was het alweer vrijwel tijd voor het buro.

Vanmiddag niet ontzettend veel loos, dus eindelijk weer tijd om m´n blogje bij te werken.

Zo, dan zijn jullie nu allemaal ook weer op de hoogte van de belevenissen van onze familie.