Poeh dat is lang geleden

dat ik heb geschreven. Ik had dus in mijn hoofd dat ik vrijdag voor de laatste keer geschreven had, maar het was dus nog langer terug.

Het mag duidelijk zijn dat we op dit moment gewoon omkomen in het werk. Zijn allebei hele dagen bezig en zijn daar ook heel erg blij mee.

Ondertussen hebben we het computerbureau helemaal opgeruimd, alhoewel op Paul zijn kant alweer een klein stapeltje spullen begint aan te groeien. Verder de administratie zo ver mogelijk op orde gebracht. Ik moet nog 2007 helemaal goed verwerken en vervolgens richting boekhouder doen, maar dan zijn we ook weer helemaal bij.

Donderdag is er nog wat bijzonders gebeurd. Zoals jullie weten, hebben wij nog contact gehouden met de duitsers die als laatste in het campingrestaurant hebben gezeten. Nu kwam hij van de week ineens langs met de vraag of ik iets voor hem kon betekenen op het gebied van vertalen en of ik misschien wilde bemiddelen. Toen hij begon op te geven dat als deze verkoop doorging we zeker een jaar niet meer hoefde te werken, begon ik al een beetje te grinniken. Ja ja snel rijk verhalen, is goed hoor ik wil best voor je vertalen en bemiddelen zien we dan nog wel.
Toen ik de tekst van hem kreeg via email had ik ineens zo´n raar kriebeltje in de buik. Heel gek, je weet niet waarom en toch. Ik had het idee dat hij de vorige keer een andere achternaam had gebruikt toen we voor Wirtshaus am Brixenbachl hadden nagevraagd dus dat heb ik nagekeken en dat klopte. Vreemd, maar goed het kon zijn dat ze de naam van z´n vrouw gebruiken. Toch maar eens contact opgenomen met Christoph. Ik had het sms-je nog niet verstuurd of hij hing aan de telefoon. Wat is er aan de hand Petra, waarom wil je dat weten. Dus ik het verhaal uitgelegd en hij ondertussen gezocht. En ja hoor.....andere achternaam en ook vrouwlief een andere achternaam. Nu heb ik het niet zo op mensen die zoveel verschillende achternamen hebben, dus ondertussen al besloten dat dat bemiddelen niet door zou gaan. Ook Christoph vond dat geen goed idee, want die heeft wel 4 keer gezegd dat ik het niet mocht doen en hij heeft me zelfs laten beloven dat ik het niet zou doen (grinnik) en dat terwijl we toch niet meer op zo´n goede voet met mekaar staan.
Toen Paul thuiskwam nog even met hem hierover gesproken en we zijn het er met zijn allen over eens dat het geen goed idee is. Ik heb weliswaar niet het idee dat de man al die namen gebruikt om mensen op te lichten, maar je weet het natuurlijk nooit.
Een mens beleeft nog eens wat....

Vrijdag tussen de middag waren we door de kleuterschool met z´n allen uitgenodigd om het oogstfeest te komen vieren. Er was een heerlijke groentensoep en broodjes met gezonde smeersels (paprika- en wortelsmeerspul) en het was echt allemaal lekker. We hebben ons helemaal vol gegeten en daarvoor netjes een bijdrage in het soepkommetje dat daarvoor stond gedaan.
Met Katharina afgesproken dat we mekaar als het even kon ´s avonds zouden treffen in de Papalapub, want Paul mocht weer de dj spelen. Tegen een uur of negen heb ik Andi en Inken opgehaald want die wilden er ook wel bij zijn en ik vind het niet zo erg om zo nu en dan eens taxi te spelen.
Het was echt supergezellig, er waren niet eens ongelooflijk veel mensen (de boerenjeugd had de volgende dag een uitje en bleef daardoor maar kort) maar we hebben zo leuk zitten kletsen. Ook met 2 duitsers die in het sporthotel bleken te logeren gepraat. We hadden met de vrouwen een wedje of het hollanders zouden zijn, zeker de ene had echt een hollands uiterlijk...tja dan ga ik daar wel op af hoor om dat te vragen en omdat 1 van de meiden vond dat we ze dan ook moesten uitnodigen om bij ons te komen zitten, dan doe ik dat toch!
Toen ook de afspraak met ze gemaakt dat ze de volgende dag om 13.00 uur langs Nieding moesten komen om daar een glaasje te drinken.
Paul was ondertussen klaar met draaien en wilde naar huis omdat hij zaterdag boogschiettoernooi had. Ik was nog veel te gezellig samen met Katharina en wij besloten dan ook om gezellig met z´n tweetjes verder te gaan.
Uiteindelijk zijn ook wij om 4 uur maar weer eens op huis aangegaan, vonden we toch wel tijd worden.

Zaterdagochtend werd Paul om 9 uur opgehaald door Reithä en ben ik uit bed gerold om langs de camping te gaan. Ik moest nog steeds die adressen nakijken en daar Christine nu in het buro zit, gaat dat ff wat makkelijker.
De kinderen mochten van mij cakejes bakken en hebben dat met heel veel plezier gedaan. Toen we om half 1 Inken op gingen halen voor de lunch bij Nieding, hadden ze voor haar ook een cakeje meegenomen die met veel gejuich door Inken werd ontvangen.
Omdat het zulk heerlijk weer was, zijn we op het terras gaan zitten. De kinderen hebben zalig met de andere kinderen die daar waren gepraat, terwijl ook Inken en ik heel wat af hebben zitten kletsen. Deels ook met Katharina en Hanna, maar die moesten helaas werken omdat het toch best druk was dus de meeste tijd toch samen.
Tegen 4 uur wilde Sabine weer naar huis, ze begon het een beetje koud te krijgen en was gewoon wat moeiig.
Zo tegen half zes kwam Paul ook weer thuis en hebben we lekker met z´n allen een hapje gegeten. Nog gezellig wat spelletjes Memory met z´n allen gedaan en toen was het weer bedtijd voor de kinderen.
Paul en ik zijn nog wat gaan drinken, maar daar op tijd weer naar huis omdat Paul zondag toch ook weer boogschiettoernooi had.

Zondag was Paul alweer vroeg weg en heb ik lekker uitgeslapen. Tussen de middag voor de kinderen griesmeelkoekjes gebakken (daar hadden ze zo´n zin in) en daarna zijn wij een speeltuintocht gaan houden.
We begonnen op verzoek van Sabine bij de campingspeeltuin, waar ik ook de nieuwe huisjes maar eens bewonderd heb (ze worden mooi moet ik eerlijk zeggen) en met allerlei mensen heb staan praten. De tunnel bij de camping gaat stukje voor beetje verder dicht, maar het gaat echt te langzaam en je kunt er echt te weinig van zien om dat nog te fotograferen. Voor degenen die hoopten voor de winter nog op hun ´oude´ dan wel nieuwe stekkie te staan....vergeet het maar of er moet ineens een wonder gebeuren.
Daarna zijn we doorgegaan naar de speeltuin bij de Badesee, waar de kinderen zich super hebben vermaakt. Het was ook wel heel bijzonder hoor, het leek net alsof het hele terrein van ons was. In de ruim anderhalf uur dat we er geweest zijn, zijn er 4 andere mensen langsgekomen. Rond een uur of half vijf weer naar huis gegaan, ik had zo langzamerhand toch wel een beetje dorst gekregen en het drinken dat we mee hadden genomen was al een tijdje op.

´s Avonds zijn we met z´n viertjes heerlijk gaan eten bij restaurant Thalhof.
Vooraf hadden ze weer wat bijzonders. Een groet uit de keuken heet het en het was een kopje hooisoep. Heel bijzondere smaak en echt erg lekker moet ik zeggen. De soep was getrokken uit hooi dat van de alm van Sepp Kahn komt. Sepp Kahn is hier een zeer bekende mundart dichter en boer en het is dan nog eens extra bijzonder dat dat bij het verhaal hoort.
Toen hadden Paul en ik een kalfscarpaccio, Joris had pompoensoep gekozen en Sabine een Cordon Blue. Ik had daarna Branzano (wolfsbaars) en Paul eendenborstfilet.
Als toetje nam Joris een caramelpuddinkje, Paul had een ijsbeker en Sabine en ik hadden gekozen voor witte-chocolade-parfait met chocoladesaus en aardbeienpuree.
Zalig volgesnoept zijn we om 8 uur weer naar huis gegaan. Per slot van rekening was het vandaag ook weer een gewone dag.

Vanochtend was ik alweer op de camping te vinden. Vanwege een misverstand tussen Christoph en ons konden mensen hun internetabo niet in het buro betalen en dat is natuurlijk erg vervelend als je dat de mensen wel altijd verteld. Maar goed, ik ben langs degenen gegaan die wilden betalen en zag op de terugweg dat Christoph weer in het buro was. Daar dus naar binnen gedoken en dit even doorgesproken. Hij dacht dus dat we het hem niet toevertrouwden omdat we meestal zelf langs de mensen gingen, waardoor hij Christine had gezegd dat de mensen met ons contact op moesten nemen. Eind goed al goed, er kan weer gewoon in het buro afgerekend worden.

Verder veel vertaalwerk, Paul is al de hele dag bij klanten langs en ik probeer tussendoor ook het huishouden nog een beetje te doen, want er is een klein rampje gebeurd. De zoon van onze poets heeft de waterpokken gekregen, dus ze kan niet komen. Boehoehoe en ik had er zo vast op gerekend.
Dus alweer minder tijd voor het vertalen, wel heel vervelend, maar ik denk dat ik het toch wel red, dan maar gewoon ´s avonds nog wat langer doorwerken.

Tussen de middag lekker cordon blue met gemengde groenten en rösti-rondjes gegeten en daarna weer hard aan de slag.

Wat heel grappig is, is dat sommige mensen contant bij je komen afrekenen. Nu stond er ook ineens iemand voor de deur die wilde betalen en ik wist van niets. Oepsie dat is lastig. Maar goed, we komen er wel uit, gelukkig hebben we een telefoon zullen we maar zeggen.
Nu wel veel geld in de beurs dus straks ook maar even langs de bank.