Mag ik even jubelen?

Lang leve mijn poetsvrouw! Wat ben ik toch verschrikkelijk blij met haar. Het huis ziet er veel ordelijker uit terwijl ik niet meer hoef te doen dan normaal. Gisteren is ze een uur bezig geweest en hebben we een vrijwel nieuwe friteuse in de keuken staan; vandaag is de oven van boven tot onder aan de beurt geweest. Echt van die zaken waar ik normaal nooit aan toekom.
En vooral die zaken als even flink dweilen, dat zie je nu al z´n vruchten afwerpen.
Als we nu de huiskamer weer helemaal op orde krijgen (is bijna het geval, we doen met z´n allen echt ons best) en daarna de kinderkamer, dan kan zij dat voortaan voor ons bijhouden. En dan kunnen wij eens gaan zorgen voor het grondig opruimen van de kelder, want dat is een ramp.

Verder is mijn afspraak op de camping weer eens niet doorgegaan. Toen ik gisterochtend zoals afgesproken belde, kreeg ik te horen dat Christoph in het ziekenhuis lag. Niks ernstigs heb begrepen, gewoon het een of andere onderzoek.
Wel hebben Paul en ik uitgebreid gekeken wat we moeten doen voor het verzetten van de server. Vanwege een kleine verbouwing kan onze internetserver niet meer daar blijven staan waar hij nu staat, maar moeten we een verdieping lager terecht. Weer een partij werk en geld die we daarvoor moeten schrijven vrees ik. Maar goed, wij zeuren er verder niet over we doen dat van het weekend gewoon. Dan blijft het voorlopig verder wel staan.

Onze hele kelder staat ondertussen weer vol met pc´s en onderdelen voor klanten. Het ziet er echt bijna uit als zo´n goedkope computerdump waar ze altijd al die dozen op mekaar hebben staan en je zelf moet zien uit te vinden wat wat is, grinnik.

Verder laat het zonnetje zich weer een beetje zien, wat wel prettig is als je bedenkt dat we morgen een grill-feestje hebben op de alm voor een 40-er verjaardag.
Voor de rest geen nieuws goed nieuws zullen we maar zeggen.