Nog meer school en het been

En waar we al bang voor waren, is bewaarheid. De leraar heeft nog steeds geen contact met Sabine opgenomen. Ik begreep van haar toen ze uit school kwam dat hij weer eens had gezegd dat hij nu geen tijd had, maar later (toen ik al een boos mailtje de deur uit had gedaan) vertelde ze dat hij haar gewoon niet eens aankijkt en op geen enkele manier probeert contact met haar op te nemen. Voor haar voelt dat trouwens net zo erg.

Ik heb dus ´s middags een mailtje gestuurd naar de directrice dat ik erg teleurgesteld ben dat er nog steeds niets is gebeurd en werd een goed half uur later gebeld. Daar nog een keer mijn grieven geuit, vooral dat het mij nogal irriteert dat het er op lijkt dat hij als leraar gewoon geen enkele interesse in mijn kind heeft en dat ik met de ellende zit omdat ik hier thuis een kind heb dat niet naar school wil en dat totaal geen zin meer heeft in leren.
Ik heb ook al gezegd dat als het zo doorgaat Sabine binnen een paar weken weer ziek thuis zit en dat ik dat niet de bedoeling vind.

We hebben afgesproken dat Sabine al haar gedachten en gevoelens opschrijft zodat de directrice iets op papier heeft waar ze wat mee kan.
Sabine heeft dat gisteravond ook gedaan, is er ruim een uur mee bezig geweest. Dan is ze zo serieus, dat wil ze persé heel goed doen.
Er staat dus netjes de klacht die ze heeft, het gevoel dat ze ervan krijgt en wat volgens haar nodig is om te verbeteren. Ze heeft 5 negatieve dingen opgeschreven en toen moesten er toch echt ook nog positieve dingen achteraan, want alleen negatief over iemand schrijven dat doe je dus niet! (is onze dochter van 10!, ik ben zo trots op haar).

Paul was ondertussen weer hard onderweg voor klanten, maar had tussen de middag tijd vrij gemaakt om te koken. Heerlijke groene koolrolletjes gevuld met gehakt. We hebben met z´n allen heerlijk zitten smullen.

Van de dokter heb ik ondertussen gehoord dat ik niet geopereerd ga worden aan m´n knie dat het door rust moet genezen. Binnenkort maar eens contact opnemen met het fysiotherapeutische centrum hier in het dorp, ik heb zelf geen idee wat voor oefeningen ik moet doen en wat ik juist moet vermijden om te zorgen dat het allemaal weer op de rit komt en ik heb geen zin om nog meer kapot te maken.
Vanochtend kreeg ik van het ziekenhuis een cd-rom binnen met mijn plaatjes erop dus daar kan ik heel gaaf mijn eigen been van de binnenkant op de pc bewonderen :)