Vakantieweek verslag

Zo, we zijn weer in het land dus dan zal ik jullie bijpraten over onze vakantieweek. Ik heb geprobeerd in Kroatië zoveel mogelijk een dagboekje bij te houden waardoor ik iedereen mooi op de hoogte van onze belevenissen kan brengen.

Vrijdag 04.07.08
Eerst gingen we vrijdag tegen half acht nog naar het Schützenfest, waar Paul en ik hebben genoten van een heerlijk gebraden kippetje en de kinderen zich tegoed hebben gedaan aan een flink stuk koek.
Joris en ik hebben nog gedanst op de muziek, tja hij is nu eenmaal grote fan van de tiroler muziek. Paul en Sabine hebben ook nog bij de schiettent geschoten, waarbij Joris een vliegtuigje heeft gekregen dat hij met een elastiekje een flink stuk in de lucht kan katapulteren en Sabine heeft kneedspul gewonnen waaruit ze een leuke stuiterbal gekneed heeft. Tegen tien uur was Sabine bekaf en zijn we lekker met z´n viertjes weer naar huis gegaan.

Zaterdag 05.07.08
Om half zeven heel rustig wakker geworden en opgestaan. Nog wat laatste spulletjes gestreken, auto gepakt, omelet gebakken, afwasje gedaan en om 8 uur gaan rijden.
We zouden eigenlijk via Italië rijden, maar Paul had gezien dat het korter was als we via Slovenië zouden rijden. Helaas stond er voor de Tauern tunnel een file van heb ik jou daar waardoor we meer dan een uur vertraging opliepen. We zijn wel steeds de auto uitgegaan om lekker met een balletje over te gooien, zodat we niet zo heel erg door hadden hoe lang we eigenlijk stil stonden.
Uiteindelijk kwamen we rond half vijf op het park aan, waar we een niet goed schoongemaakt appartement aantroffen. Zelf dus maar de bezem gepakt om te vegen, poetsdoek van de bank gehaald en een bak dooiwater en natte doek uit de koelkast gehaald. Koelkast nog even schoongemaakt en daarna naar de receptie gegaan om even tactisch om nog wat schone doeken te vragen zodat we nog even af konden nemen. Daar werd meteen op gereageerd met een boos telefoontje naar de hoofdschoonmaakster, waarna er nog 2 schoonmaaksters werden opgepiept om het werk af te maken. Goed verstaan konden we elkaar niet, maar de dames waren erg boos op hun collega.

Wij zijn in de tussentijd naar het strand gelopen waar we zalig hebben gezwommen en van de zon hebben genoten.

Daarna de meegenomen penne de la pappa saus opgewarmd en zalig met spaghetti gegeten.
Nog even het zout uit de haren en van het lijf gewassen en toen konden de kinders heerlijk hun warme bedje opzoeken. Paul en ik hebben nog heerlijk genoten van een warm avondterrasje om daarna te gaan slapen in de airco gekoelde kamer.

Zondag 06.07.08
Na een heerlijke nacht in onze koele kamers (hard nodig trouwens, ben ik blij dat we dat extra geld hebben uitgegeven hiervoor) hebben we eerst relaxed ontbeten op ons terras. Ze zijn hier duidelijk toeristen met grote honger gewend, want de ontbijtbollen zijn van een groot formaat. Grappig genoeg doen ze ons aan de nederlandse zachte bollen denken, iets wat je in Oostenrijk dan weer niet vindt. Omdat we vlak bij de adriatische zee zitten (ca. 2 minuten lopen), zijn er hier heel wat meeuwen te vinden waarvan er 1 heel lief een imitatie van een jong hondje gaf.

Jammergenoeg trapten wij er niet in dus een beetje teleurgesteld en onder een hoop geweeklaag vertrok het beestje uiteindelijk toch maar weer.

Daarna zijn we naar het strand gebanjerd waar ik me in de schaduw onder een boom heb geposteerd, terwijl Paul en de kinderen met duikbrillen op de onderwaterwereld gingen verkennen. Dat ging nog niet zonder slag of stoot, want Paul vond het nodig om met zijn lompe voeten op een zee-egel te gaan staan. Helaas blijken onze waterschoenen niet zee-egelstekelbestendig waardoor er ook 1 in Paul z´n voet belandde. Na zo´n anderhalf uur de spullen weer bij mekaar gepakt en in de auto richting Poreč gestapt. Poreč ligt op ca. 15 minuten rijden vanaf ons vakantie-domein in Tar en is een vreselijk leuke stad, zelfs op een zondag. Eerst wat door de binnenstad geslenterd en in de buurt van de Euphratiusbasiliek op een leuk terrasje gaan zitten.

Super-super-supervriendelijke obers, het eten qua prijs-kwaliteit verhouding goed en duidelijk een ontmoetingspunt voor jonge toeristen. Er zaten Oostenrijkers, Duitsers, Kroaten, Fransen, Italianen, Hollanders en volgens mij hoorde ik ook nog ergens engels praten.
Eigenlijk wilden we de basiliek bezoeken, maar Sabine had haar zinnen op een boottochtje gezet en dat vonden we minstens zo´n goed idee.

Na een kleine vergelijkingsronde over het haventerrein zijn we uitgekomen bij een zogenaamde Glassboat. Heel gaaf, een rondvaartboot met in de kiel allemaal raampjes waardoor het bodemleven te bekijken was.

De meeste planten en vissen zien er weliswaar wat grijzig uit, maar op de ondiepere stukken waren er ook wat kleuren te onderscheiden. Erg leuk om eens mee te maken moet ik zeggen, alhoewel je er geen visioenen bij moet krijgen van grote, prachtige gekleurde koraalriffen a la atlantische oceaan.
Het tochtje an sich was ook leuk, ook nog wat leuke plaatjes kunnen schieten van een eilandje waar we langsvoeren.

Natuurlijk ook nog even twee leuke foto´s van de kinderen.


Daarna nog een lekker ijshoorntje gehaald en weer naar ons appartementje gereden.
Paul en de kinderen liggen op het moment dat ik dit schrijf alweer in de zee, terwijl ik op balkon na zit te genieten.
Avondeten doen we simpel met wat brood, onze meegenomen satétjes, tomaat, komkommmer en net vers gekocht fruit.

Maandag 07.07.08
Na een slechte nacht ben ik wat langer blijven liggen, terwijl de rest van de familie weer ging zwemmen. Wasje gedaan, geveegd en alvast een stukje geschreven voor de weblog van volgende week. Het is weliswaar nog niet klaar, maar een beginnetje is altijd handig.

Daarna zijn we het land ingereden op zoek naar een plaatselijke supermarkt. Dat was nog niet zo eenvoudig, er is hier in de omgeving niet zoveel of we zijn er flink omheen gereden.

Uiteindelijk kwamen we zo´n 3 gehuchtjes verder een marktje tegen waar we het nodige hebben gekocht. Voor het middageten lekker njoki en goulasch meegenomen, lekker makkelijk. Ook had ik iets gevonden dat ik niet kende en dus meteen moest hebben. Het heet Mlinci en het zijn een soort gebroken matzes maar dan harder, die je volgens de tekst op de verpakking (gelukkig in het engels) eerst 5 minuten in gekookt, gevet water moet laten wellen, daarna in boter bakken en dan bijvoorbeeld bestrooien met suiker. Ik vind het in ieder geval leuk om ze bij de thee te serveren, het is weer eens wat anders.
Tegen een uur of 3 (tja laat gegeten) is de rest weer gaan zwemmen en ik zit weer lekker op ons balkon. ´s Avonds broodjes gegeten, maar voor de kinders was dat eigenlijk wat te zwaar. Morgen maar iets anders bedenken.

Dinsdag 08.07.08
Paul en Joris gingen samen lekker zwemmen na het ontbijt, terwijl Sabine en ik in het appartement bleven.
Het appartement bestaat trouwens uit 2 kamers en een badkamertje. In de redelijk grote slaapkamer staan 2 bedden, 2 grote kledingkasten, een burootje en een stoel. Hiernaast een klein halletje met een badkamertje van ca. 1.80 bij 1.80m. Dan een huiskamer met aardig keukenblok, servies voor precies 4 personen, te weinig keukengereedschap naar mijn zin (geen spatel, geen garde, geen koffiezetapparaat of waterkoker), maar gelukkig genoeg werkruimte. Daar tegenover een 4-persoons eettafel met 4 stoelen. Hiernaast een tv-kast met tv´tje en er tegenover een kleine kledingkast. Dan nog 2 grote 1-persoons slaapbanken van een soort plastic dus goed afneembaar en een mini-tafeltje. Dan op het balkon (ca. 2,5 bij 3,5 m) 4 tuinstoeltjes met tafel en een wasrek. Wij vinden het helemaal zo gek nog niet. Elke 2e dag krijg je schone handdoeken en op woensdag ook nog eens schoon beddegoed!

Sabine en ik hebben de was weer gedaan, afgewassen en geveegd en daarna hebben we samen het bordspel van het Nationalpark Hohe Tauern gespeeld, dat Sabine als afscheidskado van school meekreeg (oude klassespullen worden onder de kinderen verdeeld). Tegen de middag nog een zwaar gesprek gehad met ons meisje waarbij heel wat traantjes zijn gevloeid. Zoals de psychologe al eens zei: "Sabine is net een schildpad, als iets haar beangstigt of boos maakt of niet uitkomt, kruipt ze weg onder haar schild en is ze niet meer bereikbaar". Dit is voor ons heel moeilijk om mee om te gaan en voor haarzelf trouwens ook.

´s Middags heerlijk gezwommen in het zwembad op de aangrenzende camping. Het zwembad heeft uitzicht op zee, wat weer heel grappig is. De zwaluwtjes vliegen er heel laag over het water om de insecten te vangen wat op zichzelf ook weer een spektakel is om te zien. Op de camping veel Duitsers, Nederlanders, Slovenen en Oostenrijkers, in de appartementen zie je dan weer vrijwel geen Nederlanders maar wel weer aardig wat Slovenen, Kroaten en Russen (en Duitsers natuurlijk).
´s Avonds alleen meloen met parmaham gegeten, toen zaten we vol. De kinderen gingen om zeven uur al naar bed, ze waren bekaf en wilden slapen.
Paul en ik hebben ons met een biertje, wijntje en de kolonisten van Catan op balkon geïnstalleerd en genoten van de avond. De voorbijvliegende vleermuisjes zijn ook altijd een genot om te zien.
Alhoewel we hier eigenlijk alleen wat last hebben van erg nieuwsgierige mieren, blijkt er toch nog genoeg interessant insectenvolk te zitten om te eten.

Woensdag 09.07.08

Vanochtend na het ontbijt moesten we eerst het beddegoed wisselen, want de poetsvrouw stond voor de deur. Vandaag stond een bezoek aan de stad Pula op het programma waar we onder andere het Amfitheater wilden bekijken.


Van dit laatste hebben we zeker geen spijt, het theater is mooi intact en met de bijgeleverde electronische gids word je door de geschiedenis van dit theater heen geloodst.

Voor Joris was dit wat minder leuk, hij vond de verhaaltjes die verteld werden niet leuk en verveelde zich een beetje, maar dat ging over toen hij ook foto´s mocht maken.

Helaas werd Paul bevangen door de hitte (een wonder, normaalgesproken gebeurt mij dat) en moesten we ons bezoek afbreken. Eerst naar de Lidl gereden om daar wat fruit, joghurtdrank en vooral veel water in te slaan en toen weer richting ons appartement gereden. Maar eerst bij Poreč nog even bij een supermarkt gestopt waar ik mijn gang ben gegaan en leuk wat zaken heb gekocht die bij ons niet te koop zijn.

Ook de kinderen vonden nog lekker gedroogd fruit dat mee moest en die heb ik aan alle kanten tegen moeten houden om niet nog meer te kopen. Paul zorgde ondertussen voor de inkopen voor het avondeten dus zo waren we allemaal lekker bezig. Tja we zijn nu eenmaal lekkerbekken en als je dan zoveel zaken ziet die je niet kent en dus wilt proeven (afwijking van ons, ik weet het) dan is het moeilijk afscheid nemen.
Na ons weer losgescheurd te hebben van deze tempel der verleidingen snel door naar het appartement. Boodschappen uitgeladen waarna Paul en de kinders weer naar het zwembad zijn gegaan om af te koelen en ik weer het dagelijkse verslagje ben gaan schrijven.

Helaas werd de rust snel verstoord door een telefoontje vanaf de camping dat er een probleem met het internet is. Nu is Paul dus maar met Christoph aan het bellen om te kijken wat er precies is. Zucht.....kan een mens nou echt niet eens een weekje weg?
Toen de meute weer thuiskwam, was het probleem op de camping opgelost en hebben we heerlijk van die zoute sticks gevuld met zo´n heel klein rolletje pindakaas (jeugdsentiment) gegeten en daarbij van die oploscitroenlimonadepoeder-limonade (ook al jeugdsentiment) bij gedronken. De mannen daarbij verwikkeld in een hevige Mario-Kartstrijd op de Nintendo DS, die ruim gewonnen werd door onze Mario Kart expert Joris.

Donderdag 10.07.08
Op het moment dat ik wilde opstaan, riep Paul vanaf het balkon dat ik niet moest schrikken, maar dat er wat mieren in de kamer rondliepen. Doordat het zo donker was met de zware gordijnen had hij niet gezien hoeVEEL mieren het eigenlijk waren. Mensen, de halve kamer zag zwart van die beestjes!
Joris had de avond ervoor een glas sprite om laten vallen die we natuurlijk wel meteen opgedweild hadden, maar bij gebrek aan schoonmaakmiddel en poetsdoeken niet echt supergoed konden verwijderen.
Ik ben dus eerst maar eens naar de receptie gelopen om te vragen of de poetsvrouw ons hiermee kon helpen, terwijl Paul met de bezem de mieren bij mekaar heeft geveegd en vervolgens over het balkon heeft gemikt.
De poetsvrouw kwam ca. een half uur later met mierenpoeder dat ontzettend goed hielp, we hebben de rest van de dagen vrijwel geen mier meer bij ons op balkon gezien, behalve dan dode mieren!
Maar goed, voordat we het hele zakie schoongemaakt hadden enzovoorts was de dag alweer half voorbij. Dus besloten om er een dagje op het park van te maken, wat natuurlijk zwemmen betekende :)
Wat ik nog niet verteld heb, is dat we ook regelmatig bezoek hebben van een eekhoorntje ("mamma, schau an Oachakatz!", zegt Joris dan), die krijgt dan bijvoorbeeld kleine stukjes fruit van ons.

´s Avonds hebben Paul en ik ons weer vermaakt met een spelletje Catan op het balkon en ook nog gewoon lekker zitten en beslissen dat we in Brixen toch meer sterren kunnen zien dan in Kroatië.

Vrijdag 11.07.08
De laatste volle dag alweer. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we vinden het niet heel erg. De warmte is wat ons betreft erg drukkend en daar kunnen we niet echt goed tegen. We vinden het land zelf wel bijzonder, maar echt mooi dan weer niet. Eigenlijk doet het allemaal nogal armoedig aan vinden we.

We hadden in het begin van de week al aan de kinderen beloofd dat we nog een keer zouden gaan mini-golfen en die belofte hebben we vrijdagochtend gehouden! In de gloeiende warmte waren wij flink in de weer met de ballen en de stokken en hebben veel plezier gehad op de oude vervallen golfbaan. Daarna wilden we een duik in het zwembad nemen, maar daar begon net de aqua-aerobic-les dus we moesten even wachten. Nou ja, dan maar in de schaduw op het terras een flinke fles water wegdrinken.
De kinderen hebben allebei ook nog een mooie stuiterbal gekocht, waarmee meteen flink gespeeld werd.
Toen nog even het water ingedoken en langs de zee weer terug naar het huisje gewandeld.

Daar nog wat rondgelummeld en vervolgens de auto ingestapt om nog even een rondje door ons vakantieland te tuffen. Ik wilde graag kijken bij Biergarten Ines & Hans. Ik was namelijk erg nieuwsgierig of het nederlanders of duitsers zouden zijn en vooral hoe de biergarten er uit zou zien.
In het dorp hingen overal borden met de richting naar deze biergarten erop dus het moest wat zijn volgens mij.
Tegen een uur of 3 kwamen we er aan, maar echt veel volk was er niet, enkel iemand die daar als hulpje werkte zo te zien. Even later kwam Ines aanzetten, een vreselijk aardige vrouw, maar ook die was na het inschenken van ons drinken ook snel weer weg om ergens anders in het huis aan de slag te gaan.
Gelukkig kwam zoonlief even later met de drankenleverancier, dus bij hem konden we afrekenen en een tafeltje reserveren voor de avond want de menukaart zag er wat ons betreft goed uit.
We zijn nog een stuk richting Novigrad gereden waar we nog een leuk haventje hebben bekeken en overal waar we een leuk plaatje zagen, gestopt om te fotograferen.
Hier een kort fotoverslagje:









Tegen zes uur naar de Biergarten gereden waar al aardig wat volk zat. Een half uurtje later waren we vreselijk blij dat we gereserveerd hadden, want er moesten mensen weggestuurd worden! Het eten was goed, veel en vooral gewoon lekker. Mocht iemand van jullie ooit nog eens in Tar komen, dan kunnen we deze biergarten alleen maar aanbevelen (wel reserveren!). Veel duitsers en hollanders op het terras. Hans en Ines zijn Duitsers en Hans vertelde heel snel tussendoor dat hij uit Nordrhein komt. Wij kregen de vraag of wij zwitsers waren :), tja die vraag krijgen we wel vaker, we schijnen erg zwitsers te praten met onze harde tiroolse g.
De kinderen hadden ondertussen alweer vriendjes gevonden waarmee ze bij de geiten aan het spelen waren.
Thuisgekomen flink afgedouched en de kinderen weer naar bed gestuurd want het was alweer de hoogste tijd.

Zaterdag 12.07.08
Tassen ingepakt, spullen opgeruimd, sleutel bij de receptie afgegeten, fruit gekocht voor onderweg en richting huis.
AAAAARGH!!!!! Toen begon de ellende alweer, we zaten nog niet eens op de hoofdweg toen de file al begon! Helemaal tot aan de grens en niet ver daarna weer. Tja geen snelweg en wel al dat reisverkeer, dat verstopt ontzettend.
Erg blij met onze liters water en het fruit hebben we dit overleefd. Toen we bij Ljubljana aankwamen bleek de snelweg voor een deel afgesloten te zijn waardoor we omgeleid werden. Natuurlijk stond ook daar alles vast en bij gebrek aan kaart op het gevoel een iets andere kant opgereden dan de rest. Tja dat is niet handig in een vreemd land (Slovenië) zonder wegenkaart of Tomtom. Wel een mooi land trouwens om in rond te rijden. Dus bij een benzinestation behalve benzine ook een wegenkaart en 4 ijsjes gekocht en van de rit door het binnenland genoten.
Op de radio hoorden we ondertussen (we zaten al vrijwel bij oostenrijk dus konden een duitstalige zender ontvangen) dat er bij de Tauerntunnel alweer een flinke file stond en eigenlijk hadden we al besloten dat bij bij Villach richting Spittal a/d Drau zouden rijden en dan over Lienz naar huis. Dit vonden we toen helemaal een mega goed plan dus dat hebben we ook uitgevoerd.
Vanuit erg warm Kroatië werd het richting Tirol steeds kouder en bij de Felbertauerntunnel kwam er een bak water naar beneden, dat was echt verschrikkelijk. Stug doorgereden natuurlijk en het klaarde weer enigszins op, de plonsbui ging over in een miezerachtige regen.

Om vijf uur waren we dan in Brixen en na het nuttigen van een heerlijk avondmaal bij Massimo vandaan moe maar voldaan achter de pc gekropen en daarna ons bed in gevallen.
Zo´n eigen bed slaapt toch wel heel erg lekker hoor!