bouw 08.06.09

De ontwikkelingen op het bouwgebied zijn bijna niet meer bij te houden :)
Vanochtend heeft de tegelzetter alle randjes netjes afgekit en is tot zover klaar. Als onze deuren en deurposten gezet zijn en hij is er nog (moet ook bij de buurman het een en ander maken) dan maakt hij daar de laatste stukjes ook nog af.

De installateur heeft de afwasmachine aangesloten en de kraan in de keuken gezet, de timmerman is langsgeweest om de dakramen netjes af te timmeren en dat was nog eens extra goed want daarbij moesten ze ook een steiger in het trappenhuis zetten.
Die kant heeft Paul benut om het ergste deel van de schimmel weg te werken en ook alvast het bovenste deel van het trappenhuis te schilderen.
Hier een foto´tje van Paul op de steiger, je kunt goed aan z´n gezicht zien dat hij het niet leuk vindt, maar hij doet het toch maar wel ff.



Ik heb ondertussen zoveel mogelijk weer de ontstane zooi opgeruimd en ondertussen m´n schoonmoeder geholpen met de gordijnen die ze voor ons aan het op maat maken is.
Het naaien is hierbij niet het grote werk, dat is het zorgen dat de gordijnen allemaal op dezelfde hoogte komen te hangen. Daarbij konden we goed merken dat ze bij Wallner hier in het dorp iets meer zoom hadden dan we nu overhouden (tja het huis is wat hoger), want de verschillen zijn behoorlijk te merken.
En dat betekent afspelden...


Ook keukenman Rainer kwam nog langs om te vragen of we tevreden waren met het werk, natuurlijk moest ook de rekening afgegeven worden (die heb ik daarnet dan ook maar meteen betaald, want tevreden zijn we) en kregen we als bedankje voor de bestelling een prachtig kookboek.


Tussen de middag trouwens nog flink geschrokken. Ik stond te koken toen ik ineens Joris huilend en in paniek hoorde roepen. Buurjongetje Yannick had hem een steen tegen z´n hoofd aangegooid (later zei Joris dat dat niet expres gebeurd was) en nu had Joris een gat in z´n hoofd.
Dus snel Paul gebeld die nog bij een klant iets af zat te maken en die heeft de dokter gebeld of we niet even langs konden komen. Natuurlijk kon dat. Toen de dokter aankwam, stonden wij net te wachten en kreeg Joris van de dokter te horen dat z´n hoofd wel met een reuzegrote naald weer in mekaar genaaid zou worden.
Gelukkig gelooft Joris zulke grapjes niet, dus die moest hard lachen.
Uiteindelijk bleek het gaatje gelukkig klein genoeg om gewoon geplakt te kunnen worden dus dat was snel gepiept. Tja en als je dan ook nog een snoepje uit mag zoeken dan kan het natuurlijk helemaal niet meer stuk.

Het avondeten hebben we vanavond lekker buiten in het zonnetje kunnen eten, met een broodje in de hand op het bankje, glaasje melk erbij en genieten maar.
Toen ook nog even met Joris zijn juf annex onze buurvrouw zitten kletsen en voor we het wisten was het alweer tijd voor een kopje thee en daarna moesten de kids weer naar bed.

Zodadelijk gaan ook wij ons bedje opzoeken, van al dat ongewone kluswerk wordt een mens best moe.