Geluk bij een ongeluk

De appeltaart was heerlijk. Ik had ´m samen met Paul gemaakt en het resultaat mocht er wezen!
Verder hebben we er gisteren een rustig dagje van gemaakt, alhoewel Paul ook nog wel een tijdje bezig is geweest met het opruimen van de carport.
´s Avonds zou hij lekker koolstamppot met gehaktballetjes en ketjapjus maken, maar toen gebeurde er iets vervelends. Meneer vond het namelijk nodig om met het loeischerpe mes in z´n duim te snijden. Dwars door z´n nagel heen. Bloeden dat het deed! Hij heeft het meteen uitgespoeld waarna ik er een verbandje omheen heb gedaan. Dat was behoorlijk schrikken kan ik zeggen. Ik heb dan ook flink lopen schelden (doe ik altijd als ik schrik dan word ik boos).

Vanochtend is hij even naar de dokter gereden om het na te laten kijken, want zo´n flinke snee doet natuurlijk ook flink pijn. Daar kreeg hij een compliment over het feit dat het zo netjes verbonden was (goed hè van mij en dat zonder EHBO cursus) en een soort pleister mee die je niet hoeft te plakken, maar die zelf in elkaar krimpt. Hartstikke handig dus!

Ik ben hard aan het huishouden gegaan, moet morgen weer buiten de deur werken dus dan heb ik weinig tot geen tijd. Ook heb ik de laatste resten die nog onder de carport stonden, verplaatst, zodat het asfalt vandaag plaats had.
Dat had ook nog wat voeten in aarde. Eerst was er gezegd dat ze om 13.00 uur zouden komen, dus de buurman had een klein graafmachientje geregeld, zodat we meteen aan de slag konden.
Toen werd het half twee, twee uur en toen zouden ze niet komen. Tja, dan worden we natuurlijk met z´n allen boos. Afspraak is afspraak en dit is natuurlijk iets waarvoor je speciaal thuis blijft (en dat graafmachientje moet ook betaald worden!).
Uiteindelijk kwamen de eerste wagen om drie uur aan, weliswaar met te grof asfalt, maar goed, we deden het ermee.
Toen we daar vrijwel klaar mee waren, kwamen er nog twee, dit keer met te fijn asfalt...zucht. Maar goed, ook dat geaccepteerd (wat moet je anders) en hard verder gegaan.

Op de foto lijkt het alsof Paul hier het meeste heeft gewerkt van ons twee, maar de waarheid is precies andersom. Paul was bij computerklanten aan de slag terwijl ik met de mannen stond te scheppen en te harken (en te wachten...daar kan ik zo slecht tegen).

Tegen vijf uur bedachten we dat we ook nog zo´n trilplaat nodig hadden. Vriend Sepp had er geen meer vrij, toen bedacht Paul dat we ook E-Bau Schroll konden bellen. Zit per slot van rekening tegenover ons onderaan de berg dus nog lekker makkelijk ook. En jawel, die hadden nog zo´n plaat voor ons. Helaas hebben we geen van allen een auto waar we zo´n ding in kunnen vervoeren, maar gelukkig hadden we buurvrouw Marianne nog en die heeft zo´n pick-up. Dus niet lang getreuzeld, Marianne reed met Paul naar beneden om de machine op te halen en daarna konden we snel weer verder.

De kinderen waren ondertussen naar de Schützen gegaan waar ik ze ben gaan ophalen, want het regende steeds en ik kon verder toch niets meer doen. Buurman Richard had de trilplaat geconfiskeerd en liet hem ook niet meer los! De foto is erg donker geworden, maar ja, het is buiten dan ook donker.


Joris vond het prachtig om naar te kijken en zat te genieten op een stoeltje van isolatieplaten.


Sabine had trouwens ook nog een nieuwtje dat ze tussen neus en lippen door vertelde: ze had dit keer 191! ringen geschoten!
Het wordt echt nog eens wat met die meid.

Om half zes moest Paul nog snel naar een klant, de kinderen en ik zijn nog een tijdje buiten gebleven maar daar we toch niets meer konden doen, zijn we naar binnen gegaan. Per slot van rekening moest er ook nog gegeten worden.
Lekker broodjes opgewarmd in de oven en de overgebleven ragout gemengd met de overgebleven pepersaus (lekkere combi) en dat voor de liefhebbers bij het brood geserveerd. Natuurlijk hadden we ook nog kaas, worst, spek en chocoladevlokken voor de liefhebbers. Joris houdt niet zo van ragout op brood en Paul hoefde ook niet zoveel, die had meer zin in zoetigheid en spek.

Nu is Paul ook weer naar een klant en de kinderen spelen boven lekker met de computer. Zo nog een lekker bakkie thee en dan is het voor de kinders weer bedtijd.
Ik ga vandaag trouwens ook niet te laat.