In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

dinsdag, november 17, 2009

nog een keer asfalt

Vanochtend was het enigszins stressig in Huize Leijten. Sabine en ik hadden al wat moeite met opstaan, maar Joris was echt een ramp. Huilen, jammeren, zielig doen, pfffff vermoeiend. Met de belofte dat hij de juf mocht vragen om te bellen als het echt niet ging, wilde hij dan toch wel gaan.
Paul had om acht uur een afspraak staan en ik werd om half tien verwacht bij de uitleg van een programma. Dat betekende om negen uur gaan lopen, want tja zonder auto duurt het allemaal een stuk langer. Voor die tijd had ik er al voor gezorgd dat de vaatwasser was uitgeruimd, de was en strijk waren gedaan, de administratie weer deels was bijgewerkt, de broodbakmachine aan het draaien was en zo nog een paar zaken.
Uiteindelijk kon Paul me om iets na 1 uur op komen halen, waarna we met z´n drietjes lekker brood hebben gegeten.
Ook toen was Joris trouwens weer aan het huilen en van z´n stoel aan het vallen, die is echt moe. Nadat we na het eten eventjes samen op de bank hadden gelegen, ging het een stuk beter, vooral toen z´n vrienden Gabriël en Joshua voor de deur stonden. Samen met Angelina hebben ze heerlijk gespeeld, tot het moment dat ik nee zei toen ze voor de tweede keer snoep wilden komen halen. Daar ben ik heel streng in, nee is nee en hoe harder ze zeuren hoe groter de NEE wordt. Toen riep Angelina dat ze dan maar mee naar haar huis moesten gaan, want dat ze daar wel veel snoep krijgen. De jongens gingen meteen mee, maar Joris kwam een poosje later (toen z´n vrienden weer naar huis moesten) woest thuis (en dus weer jankend) dat Angelina altijd z´n vrienden afpakt en dat dat zo´n pijn doet en zo gemeen is enz.enz. Pfffff moeilijk hoor, daar sta je dan met al je mooie opvoedkundige praatjes. Maar goed, gelukkig was zijn zus net thuisgekomen en die kan hem altijd fantastisch troosten, dus even later zaten ze samen huiswerk te maken.

Zelf heb ik nog even wat plaatjes geschoten van onze nieuwe carport, het ziet er een stuk beter uit zo met die eerste laag asfalt. Nu maar hopen dat buurman Christian z´n hout ook weer even bij hemzelf teruglegt....