Schoonheid

een beter woord kan ik voor deze foto niet vinden. Uitzicht vanaf Sabine´s balkon op 4 januari 2010.

Ik voelde me vanochtend al niet erg lekker, maar ben toch gewoon naar het werk gewandeld. Met -14 graden was het lekker koud en ik was weer erg blij met mijn, weliswaar niet modieuze of prachtig uitziende, winterkleding. Met deze kou is een muts op je hoofd echt heel welkom en ook de handschoenen zijn geen overbodige luxe. Eigenlijk had ik een maillot aan moeten doen, maar dat was ik vergeten. Gelukkig is het in het buro lekker warm.

Om tien voor acht ben ik begonnen met het werk en om negen uur ging het al niet echt lekker meer. Hans daarover geïnformeerd en die riep dat ik dan zo tegen tien uur maar naar huis moest gaan.
Zo tegen die tijd werd het ook hard nodig, want ik ging weer zowat tegen de vlakte. Moest echt op de grond zitten en kreeg van lieve gasten meteen druivesuikers in m´n mond gestopt.
Uiteindelijk kon ik zo rond half elf naar huis (er waren Spanjaarden in het buro die engels spraken en dat spreekt Hans niet) en ben meteen met een deken de bank op gedoken.

Paul was ondertussen op klantenbezoek en de kinderen waren weer aan het snowboarden en skiën. We zijn echt superblij dat we ze op les hebben gedaan, want ze hebben er allebei ontzettend veel plezier in.
Joris zat vandaag in de groep van onze oppersnowboarder, die aan z´n groep heeft laten zien hoe je met het board kunt springen zonder dat je een schans nodig hebt. Volgens Joris vloog Steve toch zeker anderhalve meter hoog en wel tien meter ver. Hij was zeer onder de indruk en vindt ondertussen dat hij misschien toch niet zo goed kan boarden als hij dacht.... GRIJNS!
Sabine heeft een leuk groepje waarmee ze ook veel lol heeft en heeft vandaag geleerd om ook zeker over de hardere sneeuwlagen te skiën (volgens haar beschrijving glijdt ze op dat soort sneeuw meestal gewoon weg) en daar ook kleinere bochten te nemen. Haar groep is van de Nieding naar beneden geskiet dus daar was ze ook behoorlijk trots op. Tja dat evenwichtsprobleem blijft bij dit soort zaken spelen, dus we zijn heel blij dat ze daar nu beter mee om leert gaan.

Om zes uur nog telefonisch aan Hans en z´n dochter Anni uitgelegd hoe je bepaalde zaken in het skischoolprogramma moet verwerken (dat is lastig als je stem het continu begeeft) en Paul verteld welke zaken er nog voor het eten gedaan moesten worden.
We hadden een kip uit de oven, gekruid met een thaise curry-pasta en daarbij in olie en boter roergebakken groenten. Paul heeft het roerbakken en kruiden op zich genomen, de voorbereidingen had ik rustig aan al over de dag verspreid gedaan.
De Atkins manier van eten gaat ondertussen voor een groot deel ook op voor de rest van het gezin. Ze vinden het helemaal niet erg dat er minder vaak zaken als pasta, rijst, brood enz. op het menu staan.
Natuurlijk eten ze het verder wel gewoon. Bij de broodmaaltijd ben ik de enige die het brood laat staan en ik maak ook rijst enzo voor ze, maar ze hebben er ook niet altijd zin in.
In plaats daarvan eten we veel meer groenten. Is wel een stuk duurder natuurlijk dan de koolhydraatrijke etenswaren, maar ook een stuk gezonder. Mij hoor je niet zeuren :)

Ik duik zo snel m´n bed in, eerst nog even wat pillen naar binnen werken, zodat ik als het even kan morgen weer gewoon aan het werk kan. In ziek zijn heb ik namelijk helemaal geen zin.