Wonen aan de piste

dan zie je het markeringsbordje en natuurlijk sporen in de sneeuw.

Over vandaag kan ik niet heel veel vertellen, ik heb het grootste deel van de dag geslapen. Ik dacht wel even wat klusjes in huis te kunnen doen en morgen weer buitenshuis aan het werk te kunnen, maar m´n lijf heeft me daar even flink terug gefloten.

Hooguit een half uur achter elkaar red ik een bezigheid, daarna moet ik weer gaan liggen om bij te tanken.

Morgen dus helaas nog een dag uitzieken voor me, ik hoop wel dat ik overmorgen dan weer lekker aan de slag mag.

Paul had het vandaag gelukkig weer druk met klantenbezoek en met het heen en weer rijden van skiënde en snowboardende kinderen.

Om Joris op te halen was hij te laat, dus Joris was gaan lopen, met het board onder z´n arm. Bij de Kegelstüberl vond Paul hem en het laatste steilste stukje hoefde hij daardoor niet te lopen. Na het middageten is meneer trouwens door papa naar de camping gebracht zodat hij daar op de Schusterbühel ook nog lekker aan de gang kon.

Daar trof hij ook Ilse nog en dat vond ons kleine mannetje maar wat interessant :-)

Sabine had ook weer een leuke dag gehad, ze hadden vandaag de Salvenrunde gedaan. Ze vond het wel een beetje eng omdat er veel gladde plekken waren, maar vond het wel weer heel fijn.

Vanavond hebben we met z´n vieren gezorgd voor het eten. Ik heb de resten vlees van de kip geplukt, Sabine heeft de sesamzaadpasta-saus in elkaar gedraaid, Paul heeft gezorgd voor de salade en Joris heeft de tafel gedekt en voor het drinken gezorgd. Ook een feestelijk toetje: gebakken ananas en banaan met slagroom.

Ondertussen ook nieuws van oma, het gaat langzaamaan weer beter. Schoonzus had te horen gekregen dat oma vandaag wel naar huis kon. Gelukkig is die niet voor een gat te vangen en heeft dat geweigerd; er is namelijk nog niet eens een dokter langs geweest om te vertellen wat nu eigenlijk het probleem is met oma.
Dat gezondheidsstelsel in NL is echt uitermate vreemd, zeker nu ik er met oostenrijkse ogen naar kijk.
Van de camping weet ik al dat er mensen zijn die wachten met hun kwaaltjes totdat ze hier zijn, dan gaan ze hier naar de dokter omdat ze weten dat er hier niet alleen maar wordt gezegd: "neemt u maar een paracetamolletje....". Eigenlijk is het heel erg.
Aan de andere kant heb ik hier ook meegemaakt dat de dokter een niet zo beste diagnose stelde bij een kennis van me, die heeft hem moeten vertellen wat ze had (ze is doktersassistente) en toen had hij zoiets van: ja, daar zou je nog best eens gelijk in kunnen hebben. (dit was trouwens niet mijn huisarts, dus daar was ik al blij om). Ieder land z´n eigen verstand.

Goed, dan houd ik er mee op voor vandaag, het is voor mij de hoogste tijd om m´n bed in te duiken.