Nog een paar daagjes vakantie

Daar we de kinderen beloofd hadden dat we in de zomervakantie ook nog een keer naar een pretpark zouden gaan, zijn we van 25 t/m 28 augustus nog een paar dagen naar Duitsland geweest.

Om iets na 8 uur ´s ochtends gingen we op weg. Eerst naar Bad Wörishofen, we hadden namelijk in het internet gevonden, dat daar een mooie therme ligt.
Na circa 3 uur rijden kwamen we daar aan en checkten in bij de balie. Wat ze op de website vergeten te melden, is dat in het entreetarief de kledingkastjes niet zijn inbegrepen, die moet je nog een keer apart betalen! De mogelijkheid om geen kastje te nemen, bestaat niet, dus daar moest ik toch even de wenkbrauwen over optrekken.
De therme was inderdaad erg mooi, veel groen en een hoop leuke zitplaatsen.
Om half twaalf waren Paul en ik allebei aan de beurt voor een ayurveda lichaamsmassage van 90 minuten. Dat was me toch een partij lekker! Het kost aardig wat centen, maar dat is het ook meer dan waard.
Hierna waren Sabine en Joris aan de beurt. Joris had gekozen voor een rugmassage van een kwartier (dan kon ik toch niet meer stilzitten hoor...) en Sabine voor een hotstone-massage van drie kwartier.
Joris had achteraf toch een beetje spijt dat hij niet voor een half uur had gekozen, want het kwartier was toch wel heel snel om ;)
Na circa vier en een half uur in de therme te hebben doorgebracht, zijn we weer in de auto gestapt en doorgereden naar ons huisje in de plaats Dillingen.
Precies om zes uur kwamen we daar aan en de mevrouw die ons daar opving was daar volgens mij erg blij mee. Ze hoefde niet lang te wachten.
Het huisje lag net aan de rand van het centrum, had een ruime hal, een kleine woonkamer, een redelijk ruime keuken met eettafel, 2 slaapkamers en 2 badkamers. De ene badkamer had bad, wastafel en wc; de andere badkamer had douche, wastafel, wc en wasmachine. Helemaal goed!
Het enige nadeel is dat je niet bij het huis zelf kon parkeren, dat moest een straat verderop. Daar was het in het weekend gelukkig gratis, door de week mocht je er met zo´n blauwe parkeerschijf 2 uur staan (vanaf 9 uur ´s ochtends).

We hadden gezien dat er een grieks restaurant in het stadje zat en daar was gelukkig nog net 1 tafeltje buiten vrij waar we konden eten. We kregen ons eten al vrij snel en hebben er echt zalig gegeten. De lucht begon ondertussen al wat te betrekken en nadat we besloten hadden, dat we er echt geen toetje meer bij konden krijgen zijn we naar ons huisje gewandeld. We waren nog niet binnen of het begon te regenen, dus dat hadden we weer goed uitgekiend!
De volgende dag hebben we heerlijk uitgeslapen en vervolgens zijn we een wandeling door de stad gaan maken. Helaas was de batterij van ons fototoestel toen net op, dus we hebben geen foto´s kunnen maken.
De binnenstad is erg mooi, met veel oude, goed onderhouden gebouwen. Ook loopt er een Kneipp route door de stad. De beroemde theoloog en gezondheidsgoeroe dr. Kneipp heeft hier gewoond en gewerkt en daar was allerlei interessants over te vinden. Ook de uitvinder van de onderzeeboot heeft in Dillingen gewoond, dus daar is ook een leuk beeld voor neergezet.

Later zijn we ook nog naar de Donau gereden, waar we bij de stuwdam zijn wezen kijken.
Helaas werkt de video upload van blogger niet, maar ik kan jullie verzekeren dat de "schöne Donau" niet "blau" was, maar toch echt bruin. Desalniettemin wel mooi.

We kwamen hierbij ook door een maisveld, waar Joris nog een maisstengel vond die was afgebroken. De maiskolven heeft hij natuurlijk meegenomen en die hebben de cavia´s gekregen. Voedermais is voor dieren prima te eten, maar met koken wordt het ook niet eetbaar, dus wij hebben ons er maar niet aan gewaagd.

Ook hier kwamen weer allemaal wolken aandrijven en op een bepaald moment zegt Sabine: "volgens mij gaat het binnen twee minuten regenen, dus ik wil graag weer naar de auto". En inderdaad geen seconde te laat zaten we in de auto en het begon te regenen. We hebben nog een rondje gereden en zijn vervolgens in het dorp bij de ijssalon een "eistüte" wezen halen. Dat is een heel groot hoorntje met 3 bollen ijs, slagroom en een kleine negerzoen er op. Super lekker natuurlijk. Al smullend nog een stukje rondgewandeld en weer terug naar ons huisje gegaan waar we nog wat hebben gelezen.

Om kwart voor zes zijn we richting de bioscoop gewandeld. Echt nog zo´n ouderwetse bioscoop met hele kleine zalen (wij zaten in zaal 1, daar konden maximaal 120 mensen in) en al sinds 1938 in familiehanden.
Ik heb er twee slechte foto´s gemaakt, maar hopelijk komt de sfeer toch over.

De film was een documentaire over Beieren, heel leuk om te zien. De bioscoop had ook al vele oorkondes gekregen voor het goede diverse aanbod dat ze leveren en de bijdrage die ze leveren aan het voortbestaan van de duitse film.
Na de film in onze woning nog lekker een spelletje gespeeld en niet te laat naar bed, want de volgende dag moesten we weer naar Bad Wörishofen, naar het Skylinepark!

Met prachtig weer vertrokken we voor onze anderhalf uur durende rit naar het pretpark en tegen tien uur kwamen we daar aan. We konden al snel naar binnen en hebben genoten van een prachtige dag. We hebben niet bij alle attracties foto´s gemaakt, maar hier is dan toch een kleine keuze.
Altijd in de zweefmolen! Ik blijf het leuk vinden.

Natuurlijk ook in het reuzenrad, waar we de bakjes konden draaien, tot grote vreugde van Sabine.

 Hier nog zo´n draaiding waar je door het verplaatsen van je gewicht nog een behoorlijke snelheid kon bereiken.

 De mannen in de karts. Dat was ook nog leuk, want eigenlijk mocht je er pas in vanaf 12 jaar en een lengte van 150cm. Joris is 10 en 146 cm groot, maar niemand heeft ernaar gevraagd, dus hij heeft ook heerlijk mogen karten. Hij deed het trouwens heel goed, al helemaal als je bedenkt dat dit de eerste keer was dat hij in een kart zat.

 Botsautootjes! Paul zijn favoriet.

 En Joris wilde natuurlijk ook persé in het bootje dat steil naar beneden glijdt en vervolgens gekatapulteerd wordt. Zoals je ziet maakte hij een prachtige sprong!

Rond kwart over zes gingen we moe, verbrand en voldaan weer naar ons huisje, waar ik heel blij was met het eten dat we van thuis hadden meegenomen. Rijst koken (precies de goede portie voor ons meegenomen), babi ketjap en ajam paniki opwarmen en eten maar.

De volgende ochtend moesten we alweer naar huis, dus om 10.00 uur hadden we alles netjes klaar, we kregen de borg weer terug en over binnenwegen zijn we weer naar huis gereden.
Onze eerste tussenstop hadden we op een parkeerplaats bij de rivier de Lech. De autobrug was een heel eind boven de rivier, maar er bleek een trap en daarna een weggetje door het bos naar beneden te zijn, waardoor we lekker naar de rivier konden wandelen.
Rivierengek als we zijn, moesten we daar natuuuuuuuurlijk naar toe lopen. Mooi plekje.

 Altijd lekker even de benen strekken na zo´n anderhalf uur auto rijden.

 Kijk, daar moeten we zo overheen.

 Joris vond een paddenstoel die wel erg veel wegheeft van een spiegelei.

 Terug in de auto ging de rit weer verder, dit keer richting Bad Tölz. Over veel duidelijk vrij nieuwe wegen, ging de tocht lekker verder. Vlakbij Bad Tölz wilden we graag de rivier de Isar gaan bekijken.
Het leek erop dat de weg heel dicht bij de rivier lag, maar het bleek dat we toch nog een dikke tien minuten door een soort duinenlandschap moesten lopen voordat we er waren. Dat was absoluut geen straf trouwens, het landschap was echt erg mooi.

 Bij de rivier aangekomen moesten we met water en stenen spelen. De mannen gingen zelfs zover dat ze een stukje door het water liepen om bij een stenen eilandje in de rivier te komen. Sabine en ik deden dat maar niet, we hadden geen handdoek bij ons en dat is voor ons toch vaak een uiterst eenvoudige manier om aan blaren te komen. Laten we daar nu geen zin in gehad hebben.

 Maar ook wij hadden een mooi plekje en nog in de schaduw ook. Geen overbodige luxe met mijn toch al verbrande neus en borst.

 Na zo´n drie kwartier zijn we weer terug naar de auto gelopen, waarbij ik ook nog maar wat foto´s van de planten heb genomen.

 Joris wilde persé op de foto terwijl hij de plant ezelsoren gaf. Nou, prima jongen, doen we dat toch?

Na dit leuke uitstapje reden we weer verder en nu richting de Achensee. Bij de ligweides vonden we het te druk en er was ook niet heel veel schaduw te vinden, dus we zijn verder gereden en hebben op een parkeerplaats nog even genoten van deze prachtige omgeving.

 Joris viel bijna van de brug af. Gelukkig kon hij zich nog net vasthouden ;-)

 En hier zie je dat ook de andere kant van het meer heel mooi is.

 Een stukje verderop hebben we nog even een broodje fleischkas gehaald, want we hadden ondertussen wel honger gekregen. Na een kort familieberaad hebben we besloten verder geen tussenstops meer te maken en gewoon door naar huis te rijden. We waren allemaal toch wel wat suf van het rijden en alle zon, dus thuis op ons terras van de rest van de dag genieten, leek ons een prima idee.

Woensdag ging het leven weer zijn gewone gangetje. Sabine en ik zijn ´s avonds weer braaf naar de sportschool gegaan en Paul moest gewoon weer aan het werk.
Vrijdagmiddag ben ik voor het weekend wat lekkers gaan bakken. Het werden op verzoek van Joris cupcakes en die heb ik vervolgens versierd met lieveheersbeestjes. Lekker vrolijk!

En handig was het ook, want we kregen een sms-je van een oud-collega van Paul of hij en zijn vrouw zaterdag (vandaag dus) even langs mochten komen. Ze bleken op vakantie in Söll te zijn. In Wieringerwerf woonden we een straat uit elkaar en kwamen zo nu en dan bij elkaar op visite, dus het was echt heel erg leuk om ze weer te zien.
De cupcakes pasten heerlijk bij de koffie/thee.

Woensdag begint de school alweer voor Joris dus onze vakantie is nu echt zo´n beetje ten einde. De weken zijn weer omgevlogen.