toch maar een bedbank

Al sinds we hier wonen, staat in de kelder een onderschuifbed klaar om voorzien te worden van matrassen, maar het kwam er maar niet van. In onze zoektocht naar matrassen, zagen we dat die dingen nogal prijzig zijn (om er maar niet van te spreken dat de benodigde maat voor het onderbed 90 x 190 vrijwel niet te krijgen is) en hebben daarom besloten om toch maar een bankbed te kopen.
Bij Ikea een leuke gezien voor E 179,- en het ding besteld. Tot onze schrik zijn de bezorgkosten voor het ding E 99,-. De klantenservice van Ikea was zo vriendelijk om ons hierover nog even extra te bellen. Maar ja, een flinke auto huren kost ook ongeveer zoiets dus toch maar besteld.
Na nog even navraag te hebben gedaan, is onze vriend (met eigen pension) zo vriendelijk om met Paul die kant op te rijden en het spul te halen. Natuurlijk betalen wij wel z'n benzinekosten en helpt Paul om de stoelen eerst uit de auto te halen en er vervolgens weer in te zetten. Wel slurpt z'n auto nogal wat benzine, maar niet voor E 99,-.
Morgen dus de bestelling maar even afzeggen en zogauw er tijd is naar Innsbruck.

Vandaag hadden we weer heerlijk weer. We zijn vanochtend eerst naar school gefietst om Sabine nog officieel in te schrijven en daar liepen we dus echt heel toevallig de nieuwe directrice (nou ja, ze is stellvertreter) tegen het lijf. Ze kwam net aanrijden toen wij keken of de deur open was.
De oude directrice bleek er niet meer te werken (we hadden al iets gehoord over alcoholverslaving, maar ja, ik geloof nu eenmaal niet alle roddels die de ronde doen) en daardoor wordt Sabine nu in een klas van een strenge meester geplaatst in plaats van de juffrouw die ze al eerder heeft gezien.
Was wel even een domper voor haar, maar de directrice vertelde dat de meester een stuk minder kinderen in de klas heeft en dat ze daardoor toch beter bij hem geplaatst kan worden.
Zelf denk ik dat het voor Sabine wel goed is als ze bij een strenger iemand zit, want vooral als ze iets niet snapt of juist te makkelijk vindt, kan ze erg vervelend worden. Het is wel een erg sportieve meester vertelde de directrice, dus met een beetje geluk gaan ze dan ook sportieve uitstapjes doen en dat vindt Sabine wel weer erg leuk.
We hebben de directrice ook Sabine's werkboeken van rekenen en schrijven laten zien en ze bevestigde dat ze ook qua oostenrijks niveau inderdaad de 2e klasstof beheerst. Ze zal toch de 2e klas overdoen, zodat haar duits goed op niveau kan komen.

Daarna door het nieuwe fietserstunneltje (nog niet helemaal af, maar dat geeft niets) naar de verzekeringsman gereden, die helaas niet thuis bleek te zijn.
Ik moet zeggen dat m'n nieuwe fiets erg lekker fietst, alhoewel ik wel erg aan het zadel moet wennen. Maar ja, dat is altijd zo met een nieuwe fiets. De vering in de voorvork blijkt in de praktijk inderdaad erg fijn te rijden, vooral daar ze bij ons in de buurt geen prachtig geasfalteerde fietspaden hebben. Op sommige stukken stijg ik nu ook echt af, want ik durf nu eenmaal niet door hobbels en met allerlei losliggende stenen te fietsen met m'n dunne bandjes. Het is nu natuurlijk extra slecht door al het slechte weer de afgelopen tijd.
Tussen de middag zijn Joris en ik heerlijk gaan liggen voor een klein slaapje (werden wel 2 uur) en zijn Paul en Sabine naar het zwembad gegaan.
Toen weer naar de verzekeringsman, waar we onze caravanverzekering hebben opgezegd en een Haushaltversicherung hebben afgesloten. Natuurlijk inclusief een deel Hochwasserversicherung. Gezien het feit dat in de kelder toch onze belangrijke apparatuur staat geen overbodige luxe.
Onze verzekeringsman vertelde ook al dat wij dus net op een stukje schijnen te zitten (moet je maar weten, wij dachten juist dat we heel goed zaten), waar het water van de berg naartoe stroomt bij grote buien.

Sabine was ondertussen trouwens nog in het zwembad met kennissen van de camping, dus na het bezoek aan de verzekeringsman weer richting camping gefietst en daar nog even gezellig zitten kletsen.
Toen hadden we geen van tweeën meer zin om te koken en zijn we weer lekker bij Massimo (onze favoriete pizzatent) wezen eten.
De kinderen hadden samen een pizza prosciutto, Paul had een Calzone en ik had Penne genomen met een saus van 4 kazen. Erg lekker weer allemaal.
Ondertussen hadden we bij 2 meisjes die een tafeltje verderop zaten, een heerlijke ijscoupe langs zien komen en die wilden wij ook wel. Dus Paul, Petra en Sabine zaten even later aan zo'n gigantische verrassingscoupe met veel vers fruit en Joris had een ijskoffie gekozen, maar daar had hij later toch een beetje spijt van toen hij ons fruit langs zag komen.

Weer naar huis gefietst (Paul en Sabine weer door het tunneltje, ik met Joris achterop langs de dorpsstraat), daar nog een kopje thee gedronken en de kinderen in bed gemikt.
Paul zit nu boven naar James Bond te kijken. Canonball (ofwel Feuerball), een hele oude film met een heeeeel jonge Sean Connery, wel leuk om te zien.
En ik, zei de gek, zit lekker in de kelder te genieten van muziek.

Tot morgen