Armoede in Tirol

Een paar dagen terug, zag ik op tv een stukje over armoede in Tirol. Het schijnt dat er hier behoorlijk wat mensen in armoede leven, d.i. minder dan E 845,- (om en nabij) in de maand aan inkomen binnenkrijgen.
Als je bedenkt dat de huur van een woning hier zo rond de E 500,- ligt, dan kun je je inderdaad goed voorstellen dat het dan errug krapjes wordt.

Het enige wat ik dan weer ontzettend jammer vind, is de voorbeelden die ze aanhalen. 'je kunt niet met je vrienden even gezellig een kopje koffie met koek op een terras kopen', 'een bioscoopje pikken zit er ook vrijwel niet meer in', 'als je uitgenodigd wordt om 's avonds ergens een drankje te gaan drinken, moet je dat ook vaak afslaan'.
Kijk, ik snap dat dit allemaal niet leuk is hoor. Maar de voorbeelden vind ik zo raar. Dit is toch geen armoede? Armoede is als je geen eten meer kunt betalen, geen kleding of, het ergste, dat je geen dak meer boven je hoofd hebt. En die vrienden die je uitnodigen, noem je dat vrienden? Mensen die weten dat je het heel krap hebt, die nodigen je daar niet voor uit _of_ die betalen dat uitje voor jou!
Bij onze vrienden is dat heel normaal. En dat kopje koffie kun je toch ook lekker thuis drinken?
Gelukkig was de alleenstaande moeder die in dit geval geïnterviewd werd het ook niet echt met ze eens. Ze naaide vrijwel alle kleding zelf, ze kookte ook met liefde en had ook niet het gevoel dat ze arm was. Wel maakte ze zich zorgen over bijvoorbeeld een kapotte koelkast of wasmachine, daarvoor had ze inderdaad geen geld.
Ik was blij om te zien dat de stemmingmakerij weer eens uit de media kwam, maar dat mevrouw 'de armoedzaaier' er zelf veel realistischer naar keek.

Wij gaan ook niet elke dag koffie drinken op een terrasje of wekelijks naar de bioscoop, daar is het geld hier ook niet voor. Maar we gaan als het mooi weer is lekker naar buiten! We pakken ons rugzakje in met de lunch (maar dan natuurlijk niet mooi op boterhammetjes, maar in brokken. Er eet niets leuker dan een hap van een homp brood en vervolgens een hap van een homp kaas of worst) en we gaan heerlijk op de berg picknicken. Vervolgens zorg ik dat ik uitzoek welke gratis evenementen er hier in de buurt zijn. Afgelopen vrijdag dus het voorlezen in de bibliotheek, zaterdag de vlooienmarkt voor de kerstinkopen, komende zondag wordt er film vertoond in de zaal van 1 van de restaurants hierzo. Kijk bij deze laatste wordt er natuurlijk wel van je verwacht dat je wat te drinken neemt, maar dat is alsnog een stuk goedkoper dan in de bios. Als de muziekkapel weer een gratis uitvoering heeft, dan gaan we er ook regelmatig naartoe. Natuurlijk heb ik makkelijk praten, want wij kunnen uit eten als we dat willen, we hebben nu eenmaal een redelijke hoeveelheid spaargeld, maar de meeste lol halen wij meestal toch uit de gratis dingen en dat is voor iedereen weggelegd, toch?

Natuurlijk zijn er ook mensen die het echt heel moeilijk hebben, daar sluit ik m'n ogen niet voor. Er zijn mensen die de schoolspullen van hun kinderen echt vrijwel niet kunnen betalen en die moeten sappelen om te zorgen dat er elke dag iets fatsoenlijks te eten op tafel komt (en soms ook niet), maar dat wil gewoon niet zeggen dat de dames en heren media iedereen maar meteen over 1 kam moeten scheren, dat klopt gewoon niet. En daar kan ik me, dom genoeg, nog steeds boos over maken.