7 gangendiner, panfluit en meer

Woensdag 7 november 2005

Om te beginnen was ik gisterochtend weer naar de sportschool geweest en deze keer kreeg ik een nieuw trainingsprogramma. Oei oei oei en auw ook nog. Ik moet m'n buikspieroefeningen wat serieuzer aan gaan pakken (oftewel niet stiekem gaan liggen na elke oefening, maar ja, bij de eerste serie mocht dat dus dat heb ik ook lekker gedaan), verder ook nog op de martelpaal; daar hang je op je armen en met je vervolgens je benen in een hoek van 90 graden houden. Het schijnt een buikspieroefening te zijn, maar ik voel het voornamelijk in m'n armen waar ik dus ook prompt doorheen zakte, snif. En dan nog een ellendige oefening voor m'n rug. Je hangt met de bovenbenen en buik tegen een schuin bankje aan, billen omhoog, hoofd naar beneden. Vervolgens rol je je ruggegraat netjes recht omhoog totdat die dus netjes recht is. Aaaaaaargh wat is dat zwaaaaaaar. Nu weet ik dat ik een behoorlijk zwakke onderrug heb en dat is te merken. Zegt die fijne buuv van me: Oh joh vind je die moeilijk, ik vind dat juist altijd zo'n lekker makkelijke oefening, die doe ik als ik niet zoveel zin heb om zwaar te trainen.


Thuisgekomen een broodmaaltijd klaar gezet, want we mochten naar Stanglwirt in Going deze avond.
's Middags met Sabine weer haar huiswerk gemaakt en nog wat was weggewerkt.

Tegen half zes ben ik me maar eens netjes gaan aankleden. Ik heb nog steeds een heel nette zwarte combi die ik gekocht had voor het huwelijk van zusje Marieke en haar Roel. Daar ik niet zo heel vaak zo netjes hoef, is het geheel nog in prima staat en heb ik die maar aangetrokken. Samen met een ketting van buuv Anita (tja, ik had geen passende) zag het er prima uit. Paul ook netjes strak in overhemd en nette broek, dus daar kon niets meer mis gaan.

Net toen we weg wilden gaan werden we gebeld door de man van de muziekwinkel dat hij de panfluit bij zich had en even wilde komen afgeven. We hebben de fluit van hem tot maandag op zicht gekregen dus die kan mooi uitgeprobeerd worden.

Kinderen gedag gekust en vervolgens richting Going gereden. Het was weer sprookjesachtig onderweg. Een beetje mistig, donker en natuurlijk veel sneeuw.
Aangekomen bij Stanglwirt al snel de goede ingang gevonden (we hadden goede aanwijzingen gekregen) en bij de receptie gevraagd waar we precies moesten zijn. De uitleg gevolgd en bij het aanmelden bleek dat we al verwacht werden.
We mochten eten in het hotel restaurant. Volgens Anita leuker dan het openbare Gasthof vandaar dat ze daar iets voor ons hadden geregeld.
We zaten mooi in een knus hoekje en onze tafel was net even iets feestelijker gedekt dan die van de rest van de mensen.
Bij de rest was alles wit, van het tafelkleed tot de borden. Bij ons lagen er een blauwe en een rode band over tafel en we hadden blauwe onderborden met een gehaakt kleedje erop. In de loop van de avond kwam ook Heinrich, de chef daarzo nog even langs om ons een handje te geven en een prettige avond te wensen.

Nu zijn jullie waarschijnlijk benieuwd wat we daar gegeten en gedronken hebben, dus hier komt het menu:
Aperitief: ik een glaasje prosecco, Paul had een karaf water besteld.
Eerst mochten we naar het buffet om zelf een salade op te scheppen. Naast veel soorten sla ook rolletjes rosbief gevuld met groenten, verder natuurlijk tomaat, komkommer, nou ja, noem de hele reut maar. Wij hebben allebei 1 rolletje vlees genomen en wat gedecoreerd met allerlei gezond spul.
Daarna mochten we kiezen tussen een eendenbouillon en venusmosselsoep (ofzo). Nou ja, van dat schelpengedoe houden wij niet dus we hadden allebei de eendenbouillon.
LEKKER! Goed getrokken, scheutje sojasaus, klein scheutje azijn, maar vooral een goede stevige smaak. Duidelijk in de keuken keurig getrokken en niet van een blokje gemaakt.
Daarna mochten we weer naar het buffet voor sushi. Tja, wat moeten we daarvan zeggen. Sushi maken is een kunst die ze hier helaas niet echt verstaan. Jammer.
Toen werd ons hoofdgerecht opgediend waar Paul een biertje bij nam en ik een glas rode wijn. Ik had 2 kleine stukjes lamskotelet met een griesmeelknödel en 6 gebakken plakjes courgette. Paul had in spek gebakken varkensvlees met een stokbroodje gevuld met een soort van hamsalade. Een klein hapje, maar erg lekker en genoeg voor ons kleine eters. De glazen hebben we nog een keer laten bijvullen ondertussen.
Nadat we ons het een en ander hadden laten bekomen, zijn we weer naar het buffet gegaan, waar we ons een bordje met wat kaassoortjes hebben gehaald. Leuk was dat er een aantal jamsoorten bijstonden die je niet iedere dag ziet. Ik heb een schepje ananas-mosterdjam genomen en Paul een schepje abrikozen-mosterd jam. Heel erg lekkere combi dat zoete van die vruchten met dat scherpe van mosterd.
Daarna nog even terug naar het buffet om wat aardbeien, ananas en meloen te scoren met een toefje slagroom.
Hierbij dronk Paul weer water en ik had bij gebrek aan rode port een glaasje beerenauslese gekozen.
Toen werd ons ook nog gevraagd welk toetje we nog wilden hebben: Paul koos voor het kaneelijs en ik ook, maar ik hield de pruimen in rum die op de kaart stonden er lekker bij. Heerlijk van smaak, niet te sterk en ook hier weer een fatsoenlijke portie zodat we niet overladen naar huis hoefden.
We hebben het diner afgesloten met een kopje thee voor mij en een biertje voor Paul.

Uiteindelijk hebben we er zo'n 3 uur doorgebracht, wat voor ons een record genoemd mag worden. Normaalgesproken heeft vooral Paul geen zin om zo lang te zitten.
Toen we afscheid wilde nemen, bleek ineens de crew verdwenen te zijn. Er kwam alleen nog een leerlingetje langslopen die de rommel op mocht ruimen, verder niemand. Daarom maar zonder afscheid te nemen weer naar huis gereden en om elf uur waren we thuis.