Van alles en blog wat

Vanochtend weer met veel moeite de kinderen uit bed getrokken. Het is toch ongelooflijk dat ze het elke keer weer lukt om op vrije dagen vroeg hun nest uit te zijn en als ze naar school moeten, kost het steeds weer moeite om te eruit te krijgen. Nou ja, het zij zo.

Ik ben niet gaan sporten omdat ik behoorlijk wat last heb van m'n bekken en m'n onderrug. Het leek me gewoon niet verstandig. Ik denk dat het langlaufen en in de sneeuw rollebollen van gisteren een ietsje teveel van het goede is geweest.
Gelukkig hoefde ik niet maar een beetje voor me uit te staren, want het huishouden was zo vriendelijk geweest om in al z'n rommeligheid op mij te blijven wachten (snif, snik, snotter).
Tussen de middag lekker een pannekoekentaart gegeten. Daar is nu nog een flink stuk van over, want als je alles met volkoren en roggemeel gemaakt hebt, dan vult dat een stuk meer dan met bloem alleen. Geeft niets, dan hebben we nog wat over voor een andere dag.

's Middags de kinders in bed gemikt want die waren allebei ontzettend moe. Zelf ben ik naar de kelder gegaan om daar de was weer een stukje weg te werken en toen ik een uurtje later bovenkwam, bleek dat de kinderen vrijwel niet geslapen hadden, want buurmeisje Linda was zo vrij geweest om op de kinderkamer te gaan spelen en Sabine had haar niet weggestuurd.
Nou, ik dus wel. Man wat was ik boos zeg.

Paul was ondertussen weer hard bezig op de camping om daar nog het een en ander op orde te brengen, het lijkt wel een gebed zonder einde, maar volgens Paul is hij daar nu echt bijna klaar.
Om kwart over vier zou Paul opgehaald worden om naar Kufstein te gaan, zodat hij ons 'nieuwe' autootje op kon gaan halen.
Helaas waren ze nog maar net bij Hopfgarten toen hij gebeld werd: het onderdeel dat benodigd was voor het maken van de ABS was niet aangekomen waardoor het niet meer ging lukken vandaag. Maandag weer een nieuwe kans. BAH, dat vond ik echt niet leuk en ik was al niet in een al te best humeur door de pijn in m'n lijf dus het humeur was bij mij op dat moment onder het nulpunt.

Na een snelle avondboterham moest Paul weer naar de camping om een nieuw lid van Brixnet aan te sluiten en hebben de kinderen en ik lekker met z'n drietjes op de gitaar gespeeld en Bruder Jakob gezongen. Om kwart over acht was ik net bezig de kids naar bed te brengen toen Paul ook weer binnengestormd kwam. Dus samen de kinderen in bed gelegd, rommels in de huiskamer opgeruimd en nog een beetje zitten brainstormen.
Kwart over tien vonden we het welletjes. Per slot van rekening staan Koen en Wim morgenochtend vroeg weer voor ons neus, dus we willen wel graag een beetje slaap kunnen pakken.